Possessing the Kaide Heir (LGBT)

Chapter 9

"I'm sorry, Sachi. Don't worry, we will find a replacement for him."

Kunwari ay malungkot din ako habang sinasabi iyon sa kanya. He softly smiled at me.

"I understand. Hindi naman natin siya mapipigilan kung pipiliin niya ang kanyang pamilya. It should really be family first, Judas."

Lumapit ako sa kanya at lumuhod sa kanyang harapan. Itinaas ko ang aking kamay at hinaplos ang kanyang mukha.

My sweet, sweet Sachi. Napakabait at napakamaunawain niya talaga. Kaya lalo siyang napapamahal sa akin.

"Well, habang wala pang kapalit ang dati mong PT ay ako na muna ang mag-aalaga sa'yo."

Namula ang mukha niya dahil sa makahulugan kong pagtitig sa kanya.

"Judas... I think..."

Agad kong inilagay ang mga daliri ko sa bibig niya upang patigilin siya sa pagsasalita.

"Shh, I understand, my love. You don't need to worry about anything, okay? I can take care of myself if you can't," I went nearer his face and kissed his lips softly.

"What?" Natatawang tanong ko sa kanya nang makitang titig na titig siya sa akin.

"Nothing." Nakangiti siyang umiling sa akin.

"C'mon, Sachi. I know you're thinking of something," pamimilit ko sa kanya.

"It's just that I can't believe my luck. After all the heartbreaks and pain, I am now happily married to you."

Napangiti ako sa sinabi niyang iyon. Sayang-saya ang puso ko. My dream has finally come true. Sachi is already in love with me, too.

"Are you really happy, my love?"

Muli kong hinaplos ang kanyang mukha.

"Who wouldn't be, Judas? You're a loving husband. I sometimes wonder whether I really deserve you. Alam mo naman... I mean, kilala mo naman ako, 'di ba? Iyong mga nakaraan ko at iyong buhay ko."

Ang nakaraan niyang relasyon kay Azyra Salvador at ang pagiging tagapagmana niya ng mafia ang tinutukoy niya.

Ang pagiging tagapagmana niya ay walang problema sa akin. Susuportahan ko pa siya. Iyong kay Vladimier-Salvador? Hindi ko na maibabalikang nakuha niya kay Sachi ngunit pwede ko pang sirain ang buhay niya.

"Isa lang ang masasabi ko, Sachi. You deserve all the best things in the world. Hindi ba at parati kong sinasabi sa iyo 'yan? Ako na ang tumatapos sa lahat ng masasamang nangyayari sa'yo. Kalimutan mo na ang nakaraan at ang masakit na alaala dahil naririto na ako na kasama mo. No one would hurt you anymore."

"Thank you, Judas."

Humawak siya sa kamay kong nasa mukha niya at saka pinisil iyon.

"Let's go so you can have your walk, Sachi. Baka kapag nagtagal pa tayo rito sa kuwarto ay ibang exercise pa ang gawin mo," pagbibiro ko sa kanya. He blushed once again.

This is one of the things I love about him. He sometimes reacts as if he's new to all of these, to what I am saying and to what I am doing to him. It seems that his ex did not pay a lot of attention to him when they were still together.

Dinala ko sa pampang si Sachi at minasahe ang mga binti niya gaya ng ginagawa ni Philip sa kanya bago ko siya hinayaan na gawin ang mga susunod na pagsubok niyang tumayong mag-isa at makapaglakad. Natutuwa ako habang pinapanuod siya. Sa bawat araw na lumilipas ay dumarami ang nagagawa niyang mga paghakbang. Nagiging steady na ang pagtayo at paglalakad niya.

Nang mapagod na siya ay dinala ko siya sa pinagawa kong cottage at doon kami nagmeryenda. Habang kumakain kami ay marami siyang mga tanong na matiyaga ko namang sinasagot gaya ng tungkol sa pamilya ko. Nag-aalala siya na baka raw Hindi siya tanggapin ng mga magulang ko.

"My parents knew that you're my teen crush."

"Really?" napapantastikuhang tanong niya. Ang totoo niyan ay ngayon ko lang iyon masasabi sa kanya kaya gulat na gulat siya.

"Really. I never had a crush on anybody but you."

"But why me? Wala ka bang nakilalang mas guwapo o magandang babae habang nag-aaral ka?"

"Marami, syempre. Pero sa'yo lang ako matinding humanga."

"But I was just 10 years old when you met me. Ang sumunod ay noong college na Ako at hindi ka na teen noon!"

Tumawa ako nang malakas.

"Crush na kita noon 10 ka pa lang," pag-amin ko sa kanya. Sabay kaming nagkatawanan nang nanlaki ang mga mata niya.

"That's weird!" Tatawa-tawa niyang sabi.

"Nothing's weird, my love. Wala akong magagawa kung sa'yo unang tumibok ang puso ko. You're my first crush and my first love, Sachi."

Nawala ang tawa niya at lumamlam ang mga mata niya.

"Oh, Judas. Kaya pala bigla mo na lang akong hinalikan noon sa university. I'm really sorry kung nasaktan ka noon nina Azyra at Damon. You see, they were just protecting me and they thought of you as a pervert."

"That's nothing. Kinalimutan ko na iyon. Kalimutan mo na rin ang mga taong iyon, okay? Ang mahalaga ay magkasama na tayo ngayon at wala ng Azyra o Damon na magpapahiwalay sa ating dalawa."

"I'm still worried though. Is it okay with your parents that you did not marry a woman?"

"Nonsense, my love. They wouldn't worry of that. They support me. At kung kanino ako masaya, doon sila. You're the only one who can make me happy. Ikaw lang."

Dudugtungan ko pa sana ang sasabihin ko nang biglang tumunog ang phone ko. It's a call from Carem. I know it's an emergency kaya kinakailangan kong kausapin ang taong iyon. But not in front of Sachi.

"Aren't you going to answer that?" nagtatakang tanong ni Sachi nang makitang Hindi ko man lang hinawakan ang phone ko.

"That's just my secretary. I'll call him back later. Are you finished? Pasok na tayo sa loob para maihatid na kita sa kuwarto natin. Then I'll talk to him."

Tumango siya sa akin kaya agad na akong tumayo. Nang maihatid ko na siya sa kuwarto ay tinulungan ko muna siyang makapaglinis ng katawan. Iniwan ko siyang nanunuod ng TV bago ako nagtungo sa aking opisina at doon hinintay ang muling pagtawag ni Carem.

Inis na inis ako habang nakikipag-usap sa kanya. Nangangahulugan kasi na kinakailangan ko talagang magpunta sa Japan para sa aking ina. Kahit na may punto naman talaga si Carem sa mga reason niya kung bakit ako dapat mismo ang magpakita sa pamilya ko, ayoko sanang iwan si Sachi sa poder niya. Ngunit wala akong choice. Mahal ko rin naman ang Mommy ko at kailangan niya ako ngayon.

Kung pwede lang ay hindi ko dadalhin si Carem sa isla. Who knows, baka kapag naririto siya ay may gawin siyang masama kay Sachi lalo na at aakalain ni Sachi na ako ang lalaking iyon. Kahit na isang taon nang nagtatrabaho sa akin ang lalaking iyon ay wala pa rin akong tiwala sa kanya lalo na at bukod sa mga sinabi niyang impormasyon tungkol sa kanya ay wala na akong ibang alam. Ang tanging impormasyon na nakuha ng mga tauhan kong nagpaimbestiga ay isa lang siyang lalaking walang pagkakakilalanlan at pakalat-kalat lang sa lugar na iyon kung saan siya napulot.

Ang napansin ko lang na kakaiba rito ay ang bilis nitong matutunan ang mga bagay-bagay. Napakadali nitong napag-aralan ang mga kilos at istilo ko. Magaling din ito sa business gayong tatlong buwan lang itong nag-training. Napakagaling din nitong umarte na lahat ay nalalaniwala niyang ako siya. Iyon ang ikinatatakot ko. May itinatagong galing ang Carem Yamashiro na iyon. Who knows kung may binabalak itong masama sa akin lalo na at alam niya ang lahat ng business transactions ko pati na rin ang lihim ko. Maaari niyang gamitin ang mga iyon laban sa akin balang-araw. Kaya naman pagkatapos ng trabaho niya sa akin ay aalisin ko na siya sa mundo ko. No... Hindi lang iyon ang gagawin ko. Hindi lang sa mundo ko siya aalis. Aalisin ko na siya sa mundong ito. Wala akong pakialam kung naghirap din siya para sa akin at para sa business ko. He could be my downfall kapag nagsalita siya tungkol sa akin sa ibang tao Lalo na kay Sachi kaya kinakailangang burahin ko talaga siya sa mundo ko.

Pagkatapos kong magbilin sa kanya ng mga dapat at hindi niya dapat gawin ay umakyat na ako sa attic. Kailangang silipin ko rin si Philip doon at alamin ang kalagayan niya pagkatapos ko siyang gamitin. Naabutan ko na nagbabantay sa pinto ang isang tauhan ko.

"How's he?" seryoso kong tanong.

Nag-iwas muna siya ng tingin bago ako sinagot.

"He's still bleeding, Sir."

Napapikit ako at napamura.

"Bring Sachi's doctor here."

"Sir?!" naguguluhang tanong ng tauhan ko.

"If he needs to stitch Philip, he has to. Go on, call him. I'll wait for you inside. Sabihin mo ring dalhin niya ang mga gamit niya."

Bago pa ito makasagot ay binuksan ko na ang pinto at pumasok sa loob.

Nakita kong nakahiga si Philip sa kama at lantang-lanta. Nanghihina siya dahil siguro sa dugong nawala sa kanya. Damn. He's such a weakling.

"Judas," nanghihina niyang tawag sa akin.

"We just had s*x and now it seems you're about to die," pang-uuyam ko sa kanya.

"I'm...I'm sorry."

Napabuntonghininga ako.

"I called for a doctor. Pagkatapos ka niyang gamutin at kapag may lakas ka na, pwede ka nang umalis. Just make sure na hinding-hindi ka na babalik Dito at huwag na huwag ka nang magpapakita sa akin."

"No," iling nito.

"I don't want to leave. I... I want to stay here with you kahit na nakakulong lang ako rito. Okay na sa akin iyong ganitong sitwasyon ko. Isa lang ang pakiusap ko. Huwag mo na akong itali. Hayaan mo lang akong makagalaw nang maayos dito sa loob ng kuwartong ito. Pangako, hindi ako manggugulo. Dito lang ako, please?" pakiusap nito kahit na sobra na itong nanghihina.

Napatingala ako at napamura. Bakit ba bigla akong nakonsensya? Nahahawa na ba ako sa kabaitan ng asawa ko?

"Fine! Pero oras na umalis ka sa kuwartong ito, ako mismo ang babaril sa'yo. Naiintindihan mo ba?"

Tumango ito nang paulit-ulit. Ilang sandali pa ay pumasok na ang tauhan ko kasama ang doktor.

Gulat na gulat ito nang makita si Philip sa kama. Lumapit ako rito at saka ito masinsinang kinausap.

"Stitch him, doctor. And after that, you back to your quarter as if nothing happened. And don't breathe a word about this to my husband. You won't want me to get mad, would you, Doctor?" may oagbabanta ang mga mata kong tumitig sa mga mata niya.

Nakita ko ang pag-usbong ng takot sa mga mata ng doktor pati na rin ang paninibago sa mga kilos at tingin ko. Sa harapan kasi ng lahat ay napakabait kong employer at ngayon lang nabuksan sa kanya na may itinatago akong nakakatakot na sikreto.

"Don't worry, I'll pay you extra for this service and for your mouth to keep shut. If Sachi would know about this, I'll use your own scalpel to scrape off your tongue."

Nakangiti pa ako habang sinasabi iyon ngunit nasa mga mata ko ang katotohanan na gagawin ko iyon kapag nagkamali siyang ikukuwento kay Sachi kung sino ang ginamot niya rito sa attic ng mansiyon ko.

Bumaba na ako at pinuntahan si Sachi sa master's bedroom. Naabutan ko siyang gising pa.

"Hey," bati mo sa kanya.

"Hey. Any news?" Tanong niyang nang umupo na ako sa tabi niya.

Inakbayan ko siya at hinayaan siyang humilig sa akin bago ko sinagot ang tanong niya.

"I have to leave early tomorrow for an important appointment, Sachi. I'll be back in the afternoon," pagbabalita ko sa kanya. Of course, isa iyong kasinungalingan. Ayokong sabihin lalo na uuwi ako ng Japan para dalawin ang Mommy ko. Tiyak na ipagpipilitan niyang sasama siya sa akin.

"Can I come?" tila batang sabik na tanong niya.

Nadurog ang puso ko nang makita ang disappoint sa kanyang mukha nang umiling ako.

"I'm sorry, baby. You still can't come. Kahit na kaibigan ko ang katatagpuin ko, hindi ko lubos na mabibigyan siya ng tiwala kung sakaling makikita niyang kasama kita."

Nagyuko siya ng ulo at saka tumango.

"I understand," mahina niyang saad.

"Once everything is settled and those men who harmed are all dead, then you can come with me anywhere I'll go. I promise you."

Tumango naman siya ulit. Malungkot pa rin.

"Judas!"

Gulat na gulat siya nang daganan ko siya at panggigilan ng halik ang mukha at leeg niya.

"Judas... I still... Can't... Still so... sore..." paputol-putol niyang saad nang simulan ko nang hubarin ang suot niya.

"Don't worry, baby. I won't enter you. I just want you naked as I pleasure you're delectable body."

Namula siya nang iparamdam ko sa kanya ang kahandaan ko. Ngunit gaya ng sinabi ko ay hindi ko iyon ipinasok sa kanya. Ipinaramdam ko lang kung gaano ito kasabik sa kanya habang hinahalikan, kinakagat, at sinisipsip ang mga sensitibong bahagi ng hubad na katawan niya.

Ilang sandali pa ay puro ungol na ni Sachi ang maririnig sa loob ng silid namin habang nasa bibig ko ang p*********i niya.