บทที่ 5 งานเลี้ยง
1025 Words
“มาแล้วค่ะรอฟองดูว์นานไหมคะพี่โภคิน” เธอถามเขาออกไปเสียงหวาน เขามารับเธอตามเวลานัดพอดี
"สวัสดีครับน้องฟองดูว์" ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองคนที่เขากำลังรออยู่และเขาก็ต้องตะลึงกับสาวน้อยตรงหน้า วันนั้นเธอมาหาเขาในลุคใสๆก็ว่าน่ารักแล้ว วันนี้เธอมาในชุดราตรีสีทองลากยาวถึงพื้นดูสวยสะดุดตามากๆ
"สวัสดีค่ะพี่โภคิน ไม่เจอกันนานเลยนะคะ คิดถึงฟองดูว์บ้างหรือเปล่าเอ่ย" หญิงสาวทักทายอีกฝ่ายเสียงหวาน วันนี้ชายหนุ่มใส่ชุดสูทเต็มยศดูหล่อเหลามากกว่าทุกวัน เธอต้นพบแล้วว่าการได้มองหน้าหล่อๆของเขาคือความสุขของเธอ
"ครับ น้องฟองดูว์สบายดีนะครับ พี่ขอโทษที่ปฎิเสธนัดกับฟองดูว์วันนั้น พี่มีปัญหาน่ะครับ"
"ไม่เป็นไรเลยค่ะฟองดูว์เข้าใจดี พี่โภคินต้องจัดลำดับความสำคัญแบบนี้ถูกต้องแล้วค่ะ นัดของเรายังนัดใหม่ได้แต่ปัญหาที่เกิดขึ้นรอไม่ได้ต้องรีบแก้ไข เรารีบไปกันเถอะนะคะเดี๋ยวรถจะติด" ที่หมายของเธอและเขาในวันนี้ไม่ใช่ใกล้ๆถ้าเกิดว่าไปสายล่ะก็คงดูไม่ดีแน่
"ครับ" พอเข้ามาภายในงานแน่นอนว่าหญิงสาวได้รับความสนใจจากหนุ่มๆเป็นอย่างมาก เธอถอดผ้าคลุมไหล่บางออกทำให้เผยแผ่นหลังเนียนขาวล่อตาล่อใจหนุ่มๆจนเขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกขัดใจจริงๆเวลามีผู้ชายมองมาที่คนข้างกาย
"อะ เอ่อพี่ว่าอากาศค่อนข้างเย็นนะครับ ฟองดูว์คลุมผ้าไว้เหมือนเดิมดีกว่านะครับ"
"จริงด้วยค่ะ ขอบคุณนะคะ วันนี้คนเยอะจังเลยค่ะ" เธอแอบดีใจที่เขาเป็นห่วงเป็นใย
"วันนี้เป็นงานวันเกิดคุณพิศาลไม่แปลกหรอกครับที่จะคนเยอะเพราะท่านเป็นนักธุรกิจชื่อดัง"
"นั่นไงคะคุณลุงมาแล้ว คุณลุงพิศาลสวัสดีค่ะวันนี้ฟองดูว์มาแทนคุณพ่อคุณแม่ค่ะ พอดีท่านต้องเดินทางไปต่างจังหวัดค่ะ"
"ไม่ว่าจะหนูหรือพ่อกับแม่หนูมาลุงก็ดีใจแล้วลูก หลานลุงสวยขึ้นขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย ลุงจำได้แค่ตอนหนูเป็นเด็กเล็กๆเอง" พิศาลรับไหว้ลูกสาวของเพื่อนด้วยความเต็มใจ นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้พบหลานสาวคนนี้เลย วันเวลาผ่านไปหลานสาวของเขาสวยขนาดนี้เชียวหรือ เขาเห็นแล้วอยากได้สาวน้อยตรงหน้ามาเป็นลูกสะใภ้
"คุณลุงก็ชมเกินไปแล้วค่ะ"
"ไม่เกินไปหรอกนะครับน้องฟองดูว์" พัทธ์รีบเดินเข้ามาสมทบเมื่อเห็นว่าผู้เป็นพ่อกำลังคุยกับใคร เขารู้ว่าสาวสวยคนนี้เป็นใครเพราะเขานั้นแอบติดตามเธอในโลกโซเชียลอยู่ตลอด
"อะ เอ่อ..." เธอไม่แน่ใจว่าความจริงเธอรู้จักกับคนตรงหน้าหรือไม่แต่เหมือนว่าเขาจะรู้จักเธอดี
"จำพี่เขาไม่ได้แน่ๆเลย นี่ตาพัทธ์ลูกชายของลุงไงหนูฟองดูว์ เพราะไม่ได้เจอกันนานทำความรู้จักกันอีกสักรอบนะลูก" พิศาลเห็นสาวน้อยมีสีหน้าอ้ำอึ้งก็เลยรีบออกตัวแทนลูกชาย
"พี่พัทธ์นี่เองฟองดูว์จำไม่ได้เลยค่ะ ขอโทษนะคะ ก็ใครใช้ให้พี่พัทธ์หล่อขนาดนี้ละคะเนี่ย" หญิงสาวตอบกลับยิ้มๆเพราะพอคุณลุงบอกชื่อเธอก็จำพี่ชายที่แสนดีในอดีตได้ทันที เขาเปลี่ยนไปจากเดิมมากหล่อเหลาเหมือนเป็นดาราคนหนึ่งในวงการเลยล่ะแต่เธอไม่ชอบสายตาเจ้าเล่ห์ในตอนนี้ของเขาเสียเลย
“ฮ่าๆขอบคุณครับน้องฟองดูว์ก็สวยขึ้นมากแต่ยังมีเค้าเดิมอยู่พี่เลยจำได้ตั้งแต่น้องเดินเข้างานมา” ชายหนุ่มไม่คิดเลยว่าสาวน้อยในอดีตจะกลายเป็นสาวสวยสะพรั่งในวันนี้ เขาไม่รู้ว่าเธอมีใครในใจหรือยัง ผู้ชายข้างกายของเธอตอนนี้จะใช่คนรักไหมเขาเลยต้องลองเสี่ยงดู
“สวัสดีครับ ผมโภคินครับจากบริษัทโภคินอินดัสทรีครับ” โภคินกล่าวทักทายอีกฝ่ายเพราะดูเหมือนพ่อลูกเจ้าของงานจะไม่ให้ความสำคัญกับเขาเลยทั้งๆที่ยืนอยู่ข้างกายของหญิงสาว
“ฮ่าๆ ขอโทษทีนะครับผมมัวแต่ทักทายหนูฟองดูว์ ที่แท้พ่อหนุ่มก็คือนักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรงนี่เอง ทำไมมากับดูฟองดูว์ได้ล่ะเนี่ย”
“พอดีคุณแม่เราเป็นเพื่อนสนิทกันค่ะคุณลุง”
"อย่างนี้นี่เองเด็กๆคุยกันไปก่อนนะลุงขอตัวก่อน"
"ค่ะคุณลุง"
“ครับ”
"น้องฟองดูว์บอกว่าพี่หล่อแล้วน้องฟองดูว์ชอบไหมละครับ" ชายหนุ่มรีบหยอดเผื่อสาวสวยตรงหน้าจะหลงเสน่ห์ตนบ้าง
"ชอบไม่ได้หรอกค่ะฟองดูว์เกรงใจพี่โภคินเขา" พัทธ์หน้าตึงส่วนโภคินแอบยิ้มขำสะใจที่หญิงสาวทำให้อีกฝ่ายเสียหน้าแบบไม่ได้ตั้งใจ
"เก็บพี่ไว้พิจารณาสักหน่อยก็ดีนะครับ พี่ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าคนแถวนี้หรอกนะครับ"
"ฮึ" โภคินส่งเสียงออกมาทำให้พัทธ์ไม่พอใจอีกรอบ
"อะ เอ่อ ฟองดูว์หิวแล้วค่ะพี่โภคินพาฟองดูว์ไปหาอะไรทานหน่อยสิคะ พวกเราขอตัวก่อนนะคะ"
"ก็ได้ครับ พี่หวังว่าเราจะมีดอกาสได้พบกันอีกนะครับ"
“ค่ะๆ” เมื่อแยกออกมาอยู่กันสองคนหญิงสาวค่อยสบายใจหน่อย งานแบบนี้มีแต่คนสวมหน้ากากเข้าหากันทั้งนั้นเธอรู้ดี
- Writer
