จอมวายร้ายเจ้าหัวใจ EP.07 แผนกระตุกหนวดเสือ (3)
1363 Words
เช้าวันต่อมา ณ คฤหาสน์เลิศพิพัทธ์วรราช
ชนาธิปตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ เพราะเมื่อคืนเขาตัดสินใจแล้วว่าจะบินไปรับอติกานต์กลับด้วยตัวเอง ขืนเขาปล่อยให้น้องสาวอยู่กับแม่สามสาวมหาประลัยนั่น มีหวังน้องสาวที่น่ารักของเขาคงต้องเปลี่ยนรสนิยมจากที่ชอบผู้ชายกลายเป็นชอบผู้หญิงแทนแน่ๆ เมื่อคืนเขากลับมาถึงบ้านก็ตัดสินใจโทรศัพท์หาอติกานต์อีกครั้ง แต่เขาก็ต้องผิดหวัง เมื่อน้องสาวดันปิดมือถือ ไม่รู้ว่าน้องสาวเป็นคนปิดมือถือหรือว่ารมิดาเป็นคนปิดมันกันแน่ แต่ไม่เป็นไรให้เขาถึงมิลานก่อนเถอะแม่จะเอาคืนให้สาสม ให้มันรู้เสียบ้างว่าการเล่นกับไฟนะมันจะมีจุดจบยังไง
“ไปเอากระเป๋าของฉันลงมาด้วย”
“ค่ะคุณใหญ่” สาวใช้รับคำเสียงอ่อน ช่วงนี้เธอรู้สึกหวาดกลัวเจ้านายไม่น้อย อารมณ์ขึ้นลงจนเธอและคนอื่นๆ ต่างก็เกรงกลัว ทำอะไรไม่ถูกใจนิดหน่อยก็จ้องมองพวกเธอตาเขียว บางวันก็ส่งสายตาอาฆาตมาให้อีก ไม่รู้ว่าช่วงนี้มันเกิดอะไรขึ้น ตั้งแต่เจ้านายใหญ่กับนายหญิงใหญ่ไม่อยู่เจ้านายหนุ่มก็ยิ่งอารมณ์หงุดหงิดบ่อย ที่ร้ายไปกว่านั้นเจ้านายสาวดันไม่ยอมกลับมาจากกรุงเทพฯ นี่สิ คฤหาสน์เลิศพิพัทธ์วรราชถึงได้ร้อนเป็นไฟแบบนี้
“คุณใหญ่คะ คุณโฬมกับคุณเอกรออยู่ที่ห้องโถงน่ะค่ะ”
“อ้าวเหรอ แล้วสองคนนั่นมากันตั้งแต่เมื่อไร” ชนาธิปชะงักเท้าที่กำลังเดินแล้วหันมามองสาวใช้อย่างประหลาดใจ เมื่อเขาได้ยินว่าเพื่อนรักมาหาตั้งแต่เช้า
“มาได้เกือบชั่วโมงแล้วค่ะคุณใหญ่”
“อืม” ชายหนุ่มเพียงพยักหน้า แล้วรีบสาวเท้าเดินตรงไปยังห้องโถงด้วยความสงสัย หรือว่าสองคนนั้นจะไปมิลานพร้อมกับเขา อะไรของมัน พอเขาจะไป...เจ้าเพื่อนสองคนนี้ก็คิดที่จะตามไปด้วยแบบนี้ “พวกแกมาบ้านฉันทำไมแต่เช้า” ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่พูดขึ้นเมื่อเขาเห็นเพื่อนรักนั่งดื่มกาแฟอยู่ในห้องโถงใหญ่ ชนาธิปกวาดสายตาไปมองรอบๆ เขาก็เห็นกระเป๋าเดินทางสองใบวางคู่กันอยู่อีกด้านของโซฟาตัวใหญ่ ไม่ต้องถามเขาก็รู้แล้วว่ากวินท์และเตชิตเตรียมตัวมาพร้อมทีเดียวที่จะบินไปมิลานพร้อมกับเขา
“ไม่น่าถามเลย ฉันก็จะไปมิลานกับแกไง” เตชิตเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นชนาธิปเดินเข้ามาในห้องโถง ดูสีหน้ามันสิ เห็นแล้วอยากหัวเราะให้ฟันร่วงทีเดียว แค่เขากับกวินท์บอกว่าจะไปมิลานด้วยแค่นั้นทำหน้าเหมือนจะเป็นจะตาย หรือว่าชนาธิปวางแผนคิดแก้แค้นรมิดาเอาไว้หรือเปล่า
“ฉันก็อยากไปเหมือนกันนะโว้ย อีกอย่างตอนนี้ไอ้โรมมันก็อยู่ที่มิลานแล้ว พวกเราก็น่าจะบินไปเที่ยวบ้างไม่เห็นแปลก” กวินท์เอ่ย มือหนายกแก้วกาแฟขึ้นจิบอย่างอารมณ์ดี
“แล้วพวกแกโทรไปบอกคุณลุงกับคุณป้าหรือยังว่าจะไปมิลานวันนี้น่ะ”
“เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง เพราะฉันจัดการโทรบอกพวกท่านเรียบร้อยแล้ว แล้วแกล่ะไอ้โฬม โทรไปบอกคุณลุงกับคุณป้าหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้ว และที่สำคัญเมื่อคืนฉันโทรไปบอกพี่โรมเอาไว้แล้วด้วยว่าฉันจะบินไปหาที่มิลาน และให้พี่โรมจองห้องพักเพิ่มให้ด้วย”
“รอบคอบดีนิไอ้โฬม”
“มันแน่นอนอยู่แล้ว ว่าแต่แกเถอะโทรไปบอกคุณลุงกับคุณป้าหรือยังวะ” เตชิตหันมาถามชนาธิป
“เรียบร้อยแล้ว ฉันว่าตอนนี้พวกเราไปกันได้แล้ว เดี๋ยวจะตกเครื่อง” กวินท์เอ่ยขึ้น ก่อนวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะ ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วก็บิดไปมาสองสามครั้ง
“ก็ไปสิวะ มัวนั่งทำไมกันอยู่”
ชนาธิปบอกเสียงห้าวเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินตามกวินท์ออกไป ไม่นานเตชิตก็ลุกขึ้นเดินตามเพื่อนรักทั้งสองออกไปอีกคน เป้าหมายของเขาก็คือสนามบิน
///////////
ทันทีที่ลูกชายโทรศัพท์มาหาท่านเมื่อคืน เช้านี้ท่านก็เลยต้องโทรศัพท์ไปหาบรรดาเพื่อนรักด้วยความตื่นเต้นแกมพอใจเล็กน้อย เมื่อรู้ว่าชนาธิปกำลังบินไปมิลานไปเพื่อรับอติกานต์กลับมาเมืองไทย ท่านเองก็ไม่รู้หรอกว่าเพราะอะไรเจ้าลูกชายคนนี้ถึงคิดที่จะบินไปรับลูกสาวถึงมิลานกัน แต่อย่างน้อยมันก็ดีต่อตัวท่าน เพราะแผนการที่พวกท่านวางเอาไว้กลับเกิดขึ้นเสียรวดเร็ว จนตัวท่านเองก็แทบจะตกใจไปเหมือนกัน
“แกมีเรื่องอะไรวะไอ้หนึ่ง ทำไมต้องโทรเรียกพวกเราออกมาตั้งแต่เช้าด้วยวะ”
“ก็เรื่องของลูกๆ ของพวกเรานี่แหละ”
“เมื่อคืนเจ้าโฬมโทรมาบอกฉันว่าวันนี้มันจะบินไปมิลาน” พ่อเลี้ยงตะวันเอ่ยขึ้นหลังจากที่เขาเดินเข้ามานั่งในห้องประชุมอีกคน ท่านรู้สึกสงสัยเหมือนกันว่ามันเกิดอะไรขึ้นเมื่อจู่ๆ เตชิตก็โทรศัพท์มาบอกท่านว่าวันนี้จะบินไปหาเตชินท์ที่มิลาน
“เจ้าเอกก็โทรมาบอกเหมือนกันว่าวันนี้จะบินไปมิลาน” ท่านเองก็แปลกใจอยู่ไม่น้อยเมื่อจู่ๆ กวินท์โทรมาบอกท่านว่ากำลังจะบินไปมิลาน พอท่านถามเจ้าลูกชายตัวดีก็บอกแค่ว่าจะไปหาเตชินท์เท่านั้น
“สรุปว่าเจ้าสามคนนี่กำลังจะไปมิลาน” ท่านภูผาเอ่ยหลังจากฟังเพื่อนรักพูดกันจนจบ เห็นทีแผนการของพวกท่านคงจะไม่ต้องรอแล้วล่ะมั้ง เพราะตอนนี้บรรดาลูกของพวกท่านกำลังจะบินไปรวมตัวอยู่ที่มิลานแล้ว
“น่าจะไปแล้ว” พ่อเลี้ยงเอกราชเอ่ยขึ้น ตอนนี้ชนาธิป กวินท์ แล้วก็เตชิต น่าจะขึ้นเครื่องบินไปมิลานเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เพราะเมื่อเช้าสาวใช้ในบ้านก็โทรศัพท์มารายงานท่านเหมือนกันว่าชนาธิปกับเพื่อนๆ กำลังเดินทางไปสนามบิน เพียงแต่ไม่รู้ว่าไปไหนก็เท่านั้น
“งั้นพวกเราก็น่าจะกลับบ้านกันได้แล้ว คนดูแลบริษัทก็บินไปเที่ยวกันหมดแล้ว พวกเราควรกลับไปดูแลงานกันเอง” พ่อเลี้ยงตะวันเอ่ยขึ้น ก่อนลุกขึ้นไปยืนมองท้องทะเลยามเช้าด้วยความปลอดโปร่ง อีกไม่นานเกินรอท่านก็คงจะได้อุ้มหลานเสียที รออีกไม่นานเกินรอ ตอนนี้บรรดาลูกๆ ของเขาก็กำลังจะไปรวมตัวกันที่มิลาน แม้ว่าท่านยังจะไม่มั่นใจเต็มร้อย แต่อย่างน้อยแผนการของท่านและเพื่อนรักก็น่าจะสำเร็จไปเกินครึ่ง รออีกเพียงนิดเดียวทุกอย่างก็คงจะสำเร็จ ขอเพียงให้ลูกๆ ของพวกท่านรักกันก็เท่านั้นเอง
“ก็ดีเหมือนกัน” ท่านวีรพลเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนๆ กำลังคุยกันถึงเรื่องของบรรดาลูกชายที่กำลังบินไปมิลานด้วยความพึงพอใจ ตอนนี้พวกท่านก็ทำได้เพียงแค่รอเวลาเท่านั้น
“งั้นพวกเราก็แยกย้ายกันกลับไปบ้านของตัวเองได้แล้ว”
พ่อเลี้ยงเอกราชเอ่ยขึ้นก่อนจะหันมามองบรรดาเพื่อนๆ ที่นั่งดื่มกาแฟก่อนจะเดินจากไปอย่างมีความสุข ตอนนี้ท่านทำได้แค่ กลับไปที่บ้านแล้วรอผลเท่านั้น
“แล้วเจอกันนะ” ร่างสูงใหญ่สาวเท้าเดินออกจากร้านคอฟฟีช็อปของโรงแรมอย่างอารมณ์ดี อีกห้าหนุ่มใหญ่หันไปมองพ่อเลี้ยงเอกราชเดินจากไป ก่อนจะหันมามองหน้ากันอย่างอารมณ์ดี ในที่สุดแผนของพวกท่านก็เริ่มขึ้นได้เสียที หากทุกอย่างเป็นไปตามที่พวกท่านหวังเอาไว้ อีกไม่นานเกินรอพวกท่านก็จะได้จัดงานแต่งงานให้บรรดาลูกๆ ของพวกท่านอย่างแน่นอน
////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- Writer
