เสียงฝีเท้าดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนทำให้เจ้าของร่างระหงเหลียวกลับมามอง เมื่อเห็นว่าเป็นใครเสียงถอนหายใจก็หลุดออกมาจากริมฝีปากเรียวบางแทบจะทันที หญิงสาวกำลังคิดหาวิธีออกห่างจากเตชิตให้ได้มากที่สุด เพราะดูเหมือนช่วงนี้เขากำลังคิดจะทำไม่ดีกับเธอแน่นอน มองสายตาของเขาเธอก็รู้แล้ว
“รอด้วยสิลิน”
“ทำไมต้องรอ เดินตามมาไม่ได้หรือยังไง”
“เราออกไปเที่ยวกันไหม คู่อื่นเขาออกไปเที่ยวกันหมด แต่คู่ของเราไม่เห็นจะออกไปเที่ยวไหนกันสองต่อสองเลยนะ”
“มันไม่ใช่เรื่องที่ฉันจะต้องออกไปเดินเที่ยวกับคุณไม่ใช่เหรอคุณโฬม” พลอยไพลินหันมามองอย่างเอาเรื่อง แล้วมันเรื่องอะไรที่เธอจะต้องไปกับเขา เธอนอนอยู่บนห้องไม่ดีกว่าเหรอ ใครจะไปเที่ยวกับใครก็เรื่องของเขา การที่คู่อื่นจะไปเที่ยวแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ
“เรียกซะห่างเหินเลยนะลิน ไม่เอาน่าอย่าโกรธสิ”
“ถ้าคุณยังทำตัวไม่น่าไว้วางใจอยู่แบบนี้ เห็นทีฉันกับคุณคงจะห่างเหินม
