เตชิตยืนมองสามสาวเดินไปนั่งอีกมุมหนึ่ง ชายหนุ่มหันมามองแฝดผู้พี่ด้วยสายตาลังเลเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเขาจะพูดยังไงดี อาจจะเพราะตอนนี้เขายังหาวิธีจัดการกับพลอยไพลินไม่ได้ หากไม่ติดว่าหญิงสาวเป็นลูกสาวของเพื่อนรักบิดามารดา บางทีเรื่องมันอาจจะง่ายกว่านี้ก็ได้
“ถ้าจะรักพลอยไพลินนายก็ต้องรุกอย่างเดียว หากไม่ได้รักพลอยไพลินจริงๆ ก็ถอยห่างออกมาซะ”
“พี่พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงกัน ให้กำลังใจหน่อยไม่ได้หรือไง”
“ก็ฉันดูหน้าของนายแล้วมันชวนให้หดหู่ว่ะ กลัวอะไรวะ ถ้าคิดที่จะรักลุยเข้าไปแล้วชิงหัวใจของพลอยไพลินมาให้ได้ นายอย่าลืมนะว่าพลอยไพลินไม่ได้ขี้เหร่ ผู้ชายที่หลงรักพลอยไพลินก็มีไม่น้อย ถ้านายยังขืนช้าล่ะก็ฉันเชื่อได้เลยว่านายต้องเสียความรักครั้งนี้ของนายไปให้ผู้ชายคนอื่นแน่นอน”
“คนอย่างผมเหรอพี่โรม ไม่มีทางยอมให้ผู้หญิงที่จะเป็นแม่ของลูกผมตกไปเป็นของใครหรอก เมียผม ใครแตะ ผมจะฆ่ามัน ไม่เชื่อก็ลองดู
