“ถ้าไม่กลัวก็ปิดประตูห้องเสียสิ เปิดทำไมให้มันอายแขกคนอื่น เดี๋ยวเขาก็เข้าใจผิดกันหรอกคิดว่าผัวเมียทะเลาะกัน” แต่จะว่าไปก็ดีเหมือนกัน ต่อไปจะได้ไม่มีผู้ชายคนไหนกล้ายุ่งกับผู้หญิงของเขาอีก เตชิตคิดแผนการขึ้นในสมอง ใบหน้าคมดูบึ้งหากแต่ในใจกลับดีใจจนอยากตะโกนร้องออกมาให้ดังอีกนิดเดียวพลอยไพลินก็จะติดกับดักของเขา ตอนแรกเขาคิดที่จะปิดประตูเอง แต่พอเปิดประตูเท่านั้นแหละเขาก็โดนหมัดของหญิงสาวกลับมาแทน ตอนนี้ประตูห้องก็เลยเปิดอ้าซ่าอยู่นั่นเอง
พลอยไพลินได้ยินแบบนั้นหญิงสาวถึงกับหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะหันหลังไปปิดประตูห้องอย่างรวดเร็วเช่นกัน เธอเองก็ลืมไปเสียสนิทเลยว่าเมื่อกี้เธอตะโกนด่าเตชิตอยู่นอกห้อง ไม่รู้ว่าตอนนี้มีใครได้ยินบ้าง แล้วยังคำพูดชวนหน้าตบที่ชายหนุ่มพูดออกมาอีกมันชวนให้เธอรู้สึกอับอายไม่น้อย เกิดใครมาได้ยินเข้าเธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
เตชิตถึงกับยิ้มกว้างเมื่อเขาเห็นเหยื่อตัวน
