เกือบสี่ทุ่มที่ชนาธิป รมิดา เตชินท์ กวินท์ มนัญชยา และอติกานต์นั่งรอเตชิตกับพลอยไพลิน พวกเขาได้แต่สงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น ป่านนี้แล้วทำไมอีกสองคนที่เหลือถึงยังไม่ลงมา หรือว่าพวกเขาออกไปเที่ยวข้างนอกกัน ทุกคนที่นั่งอยู่บนโต๊ะต่างก็หันหน้ามามองกันด้วยความเป็นห่วง
“พี่โฬมกับลินหายไปไหน ป่านนี้แล้วยังไม่ยอมลงมาอีก”
“พี่ว่าสองคนนั้นอาจออกไปเดินเที่ยวแล้วหาอะไรทานกันแล้วก็ได้ อีกอย่างน้ำก็ให้พนักงานโทรขึ้นไปที่ห้องของลินแล้วไม่ใช่เหรอ การที่ไม่มีคนรับนั่นก็แปลว่าลินไม่ได้อยู่ที่ห้อง ส่วนห้องของโฬมพี่ก็ให้พนักงานโทรไปแล้วก็ไม่มีคนอยู่เหมือนกัน พี่ว่าโฬมกับลินน่าออกไปข้างนอกด้วยกัน”
“นี่มันเกือบจะสี่ทุ่มเข้าไปแล้วนะคะพี่โรม พี่โฬมกับลินยังไม่กลับกันมาเลย”
รมิดาเอ่ยขึ้นอย่างเป็นห่วงเพื่อนรัก การไปกับเตชิตนั่นแหละที่น่ากลัว เพราะไม่ใช่แต่เธอเท่านั้นที่อาจจะเจอปัญหา เธอกลัวว่าพลอยไพลินจะเจอปัญหา
