"ที่นี่โรงพยาบาลในเครือของผม...แผ่นดินจะปลอดภัย คุณอย่ากังวลเลย" เสียงของมิคพูดปลอบฉัน รู้ชื่อเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้า ฉันและมิคนั่งรออยู่หน้าห้องผ่าตัด เฝ้ารอแผ่นดินที่กำลังถูกรักษาตัวด้วยทีมแพทย์ มิคการันตีฝีมือหมอเพื่อเพื่อนเขาโดยเฉพาะ หรืออาจจะพูดปลอบให้ฉันคลายกังวล
"แต่ฉันห่วงแผ่นดิน ฉันไม่อาจวางใจได้ ฮึก ฮึก จนกว่าหมอจะบอกว่าเขาพ้นขีดอันตรายแล้ว" ฉันพูดออกมาเสียงติดขัด โดยที่สายตายังคงจดจ้องไปยังบานประตูห้องผ่าตัด
"แผ่นดินต้องปลอดภัย มันรู้ว่าคุณรออยู่" มิคจับบ่าฉันเบา ๆ เหมือนเขาให้กำลังใจ และทำไมเหมือนเขารู้อะไรเกี่ยวกับฉัน...ฉันสัมผัสได้แบบนั้น
"แต่หัวใจคนที่รอกำลังจะขาดสะบั้นลงแล้วนะคุณมิค ฮืออออ" แค่คิดฉันก็น้ำตาไหลแล้ว คนที่เฝ้ารอให้เขาฟื้น ฉันที่ยืนรอเขาอยู่ตรงนี้หัวใจแทบขาดรอน ๆ กองลงกับพื้น แทบยืนทรงตัวไม่ไหวยิ่งภาพของเลือดสีแดงสดที่ไหลเต็มตัวและตามใบหน้า ยิ่งทำให้ฉันห่วงเ
