Chapter 6 คอไปโดนอะไรมา
1131 Words
หญิงสาวได้สติ ยกมือขึ้นกันอกอวบไม่ให้แนบอกกว้างแบบที่เป็นเมื่อครู่ จนเขาจิ๊ปากอย่างขัดใจ แต่เมื่อชายหนุ่มไม่หักหาญดึงดันจะทำอะไรต่อ เธอจึงมีความกล้าที่จะถาม
“ทำไมคะ”
อัลเบอร์โตเลิกคิ้วสงสัย
“ทำไมอะไร” เขาคลอเคลียหน้าผากมนได้รูปอย่างอดใจไม่อยู่ขณะกระซิบ “เธอสงสัยอะไรนักหนา”
ริมฝีปากหนาร้ายกาจไล่ละลงต่ำ สู่พวงแก้มหอมกรุ่น ขณะหิมะโรยตัวลงมา
“เธอเป็นคนของฉัน” เขาดันคนตัวบางให้ถอยหลังจนแผ่นหลังชิดต้นไม้ใหญ่ เสื้อคลุมตัวโตร่วงลงสู่พื้นแนบเท้า ขณะชายหนุ่มถอดเสื้อตัวเองออกอย่างอดใจไม่ไหว “จากนี้ไปฉันขอสั่งให้เธอมาดูแลฉันเหมือนเมื่อหกปีก่อน และเธอต้องทำตามอย่างไม่มีข้อแม้”
รสิตาสะดุ้งเมื่อถูกกอดไว้แน่นจนหายใจแทบไม่ออก
“เพราะฉันเป็นเจ้าชีวิตของเธอ”
ริมฝีปากอุ่นร้อนนาบลงยังลำคอระหง ดูดด่ำตราตรึงความเป็น เจ้าเข้าเจ้าของจนรสิตาเจ็บ หญิงสาวพยายามดิ้นรนขัดขืน แต่ร่างกายกลับตอบสนองต้องการเขาราวกับสิ่งเสพติด เธอแอ่นอกเข้าหา แหงนเงยใบหน้าอย่างพึงพอใจ
เสื้อแขนตุ๊กตาถูกกระชากขาด เปิดเผยทรวงอกสล้างให้เขาดื่มกินแกล้มหิมะ มือใหญ่เลื่อนลงไปที่สะโพกกลมกลึง บีบเคล้นแล้วดึงแพนตี้สีขาวมากองไว้ที่ขาข้างหนึ่ง
เขาจับขาเธอให้แกะไว้ที่เอวแกร่ง ก่อนเลื่อนมือเข้าไปเจอน้ำหวานจากดอกไม้งามหลั่งออกมารอท่า ชายหนุ่มยิ้ม เลื่อนจูบขึ้นไปชิดริมฝีปากที่เผยอรับและสอดลิ้นเข้ามาในปากเขาก่อน เธอเชิญชวนอย่างเร่าร้อน ต้องการเขาอย่างชัดเจน และรับบทรักรุนแรงของเขาได้ทั้งที่ยังไม่ประสา ในเพศรส
“เธอต้องการฉัน” เขาเลื่อนนิ้วเข้าไปในความอ่อนนุ่มลึกลับควานหากฤษณามืดดำในนั้นจนเธอบิดตัวเร่า ครวญครางเสียงสั่น “พูดออกมาโรซี่”
รสิตาเกร็งร่างรับ มองสบตาเขาด้วยใบหน้าเบ้เหยเก เมื่อเธอไม่พูดเสียที เขาก็หยุด จนเธอรู้สึกยิ่งกว่าทรมาน
“ฉันต้องการคุณ” เธอเลียริมฝีปาก ขยับสะโพกเข้าออกระหว่างนิ้วของเขาอย่างเสียวซ่าน “อา คุณชาย ได้โปรด ฉันต้องการคุณเหลือเกิน”
เรียวปากอวบอิ่มประกบกับปากเขาก่อน เรียวแขนงดงามโอบรอบคอรั้งให้เขาโน้มลงไปบดจูบรุนแรง ก่อนชายหนุ่มจะรีบเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองและกระแทกใส่เธอไม่ยั้ง หญิงสาวดิ้นเร่าๆ โอบกอดเขาทรงตัวไว้ เธอตอบสนองตามธรรมชาติ ขยับสะโพกเป็นจังหวะเลียนแบบจนเขาครางรับราวสัตว์ป่า ก่อนระเบิดพร่างใส่เธอในเวลาไม่นาน
อัลเบอร์โตครางในคออย่างสุขก็ด้วย ทุกข์ก็ด้วย ให้ตายเถอะ!
ความเร่าร้อนของเธอทำให้เขาอึดน้อยลงอีกแล้ว!
“แม่ตัวร้าย”
ชายหนุ่มกระซิบ กระชากร่างงามมากอดเฟ้นเค้นคลึง ดึงให้เธอ นั่งลงบนตักและแลกจูบกับเธออย่างรุนแรง ไล้เลียลิ้นเล็กดูดดึงไว้ในปาก ขณะมือหนึ่งปูผ้ารองไว้และผลักให้เธอนอนหงาย
เขาจับขาเธอแยกออก ก่อนโน้มลงไปซุกซอนดูดดึงความอ่อนนุ่มชุ่มน้ำด้วยริมฝีปากและปลายลิ้น ขณะยื่นมือไปบีบเคล้นเนินอกใหญ่จนล้นจนเธอดิ้นพล่าน ร่ำเรียกร้องขอ
“คุณชาย คุณชาย อ๊าา คุณชายขา...”
เท้าเล็กยกขึ้นลูบบนแผ่นหลังเขา จนอัลเบอร์โตรู้สึกขนลุกซู่ไปทั่วร่างทั้งที่เซ็กส์ร้อนแรงทำให้ไม่รู้สึกถึงความหนาวของหิมะมาสักพักแล้ว ชายหนุ่มดึงขาเธอพรวดเดียวจนบัวงามไถลมาอยู่ตรงหน้า เขาก้มลงดูด ไล้เลียราวทารก ก่อนบดจูบเธอจนเปียกแฉะไปด้วยหิมะและน้ำลาย
“เธอหัวไวเหลือเกินโรซี่” เขาชม “และสวยสุดๆ ไปเลย”
บอกจบก็แทรกร่างตัวเองเข้าไปอีกครั้ง เขาขยับเนิบนาบพยายามยืดเวลาบทรักออกไปให้ยาวนานเท่านาน
“ฉันคิดว่าเธอยังเด็กเสียอีก” เขากระซิบเสียงพร่า “แต่เด็กที่ไหนกันจะนมใหญ่ขนาดนี้ หืม แถมยัง!”
ชายหนุ่มกระแทกเข้าไปรุนแรงจนเธอร้องกรี๊ดเสียงหวาน
“แถมยังเซ็กซี่ แล้วก็แน่น อา...”
มือหนาจับสะโพกนุ่ม กอบกุมบีบเคล้น ขณะริมฝีปากแนบอยู่กับอกอิ่มอวบหยุ่น เขาทั้งดูด ทั้งเลีย ทั้งกระแทกกระทั้นเสียดสีจนเธอคลั่ง ร้องครางเสียงดังด้วยความซ่านเสียว เสียจนชายหนุ่มต้องยื่นมือปิดปากเธอไว้เพราะกลัวใครมาจะเห็นเข้า
เมื่ออดรนทนต่อไปไม่ไหว เขาก็รีบเร่งจังหวะรัวเร็ว ทรมานเธอให้มอดไหม้ด้วยไฟราคะที่แผดโหม เกิดเสียงผิวเนื้อกระแทกกันครั้งสุดท้าย น้ำพุกฤษณาก็พุ่งพรวดสู่เกสรดอกไม้เสียจนทั้งคู่ตัวสั่น
“อา” เขาครางชิดอก ก่อนรั้งคนตัวอ่อนปวกเปียกขึ้นนั่งตักทั้งที่ยังไม่ถอดถอน “อีกรอบนะ”
รสิตาอ้าปากค้าง ใบหน้าแดงซ่าน ก่อนหลุบตาลงต่ำ
และพยักหน้ารับอย่างเอียงอาย
“คอไปโดนอะไรมา”
คือคำทักทายแรกจากนีน่าหลังจากเพิ่งเจอกันครั้งแรกของวันก็เมื่อบ่ายคล้อยแล้ว รสิตาหลบสายตาจับผิดของหัวหน้าแม่บ้านอย่างมีชนักติดหลัง เธอก้มหน้าลงต่ำ อดคิดไม่ได้ว่าโชคดีที่ตอนแอบกลับเข้าบ้านมาพร้อมอัลเบอร์โตโดยมีเสื้อคลุมตัวโตของเขาสวมใส่เพียงตัวเดียวเพราะเสื้อผ้าเธอฉีกขาดเสียหายหมด ตอนนั้นไม่ได้เจอคนรับใช้คนไหนเลย โดยเฉพาะนีน่าหรือแม้แต่ดีโน ลูกชายสารเลวของนางที่ดูเหมือนจะไม่กลับจากปาร์ตี้เมายามั่วเซ็กส์ง่ายๆ
ดีโนหายออกจากบ้านไปเมื่อไร ตอนที่กลับมาจะเมามายไม่ได้สติและมีกลิ่นเหม็นชวนอ้วกติดมาเสมอ รวมถึงรอยลิปสติกเก่าๆ ตามจุดต่างๆ ของร่างกายและเสื้อผ้า รสิตาเห็นทีไรได้แต่รู้สึกขยะแขยงและอดคิดไม่ได้ว่าผู้หญิงพวกนั้นกล้าจูบผู้ชายที่กลิ่นเหมือนไม่ได้อาบน้ำเลยมาตลอดชีวิตได้อย่างไร
“แพ้น้ำยาซักผ้าค่ะ”
เธอพูดปด และยกมือขึ้นปิดลำคอระหงที่มีรอยแดงเป็นจ้ำอย่างประหม่า
นีน่าหรี่ตามองครู่หนึ่ง ความที่อาบน้ำร้อนมาก่อนจึงรู้ทันสาวน้อย นางมองรสิตาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าอย่างเหยียดหยาม ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยาะหยัน
- Writer
