วอนรัก (เจ้านายขา เดอะซีรีส์)

Chapter 4 คัพ D หรือ E

รสิตาไม่มีทางเชื่อหรอกว่าผู้ชายตัวโตที่กำลังกดเธอลงบนเตียง คืออัลเบอร์โต เดรอซซี จริง!

เขาเป็นขโมยแน่ละ ก็เขาตัวใหญ่บึกบึนและดูไม่เหมือนอัลเบอร์โตในความทรงจำของเธอเลย อัลเบอร์โตเป็นเด็กหนุ่มสูงโปร่ง หล่อเหลา ไม่ได้เป็นชายหนุ่มหน้าตาคมคายมีไรหนวดชัดเจนแบบนี้ แต่... แต่ เมื่อเขากดจูบลงมา ในสมองพร่าเบลอของเธอก็คิดว่าเขามีเค้าโครงใบหน้าของอัลเบอร์โตจริงๆ และมีตาสีฟ้า ผมสีบลอนด์เหมือนกันด้วย

แต่... แต่กระนั้น! อัลเบอร์โตแม้เป็นเจ้านาย ก็ไม่มีสิทธิ์ล่วงเกินเธอแบบที่เขากำลังทำอยู่ตอนนี้!

เธอพยายามดิ้นรน แต่กลับไม่อาจหลุดจากอุ้งมือร้อนผ่าวและร่างกายหนาหนักที่ทาบทับลงมาได้ ในสมองของรสิตาหมุนคว้างหัวใจเต้นระรัวจากความแนบชิดที่ไม่เคยพบพาน เธอหอบหายใจหนักเมื่อเขาถอนริมฝีปากออก ก่อนเบิกตาโตเมื่อได้ยินถอยคำกระซิบแผ่วหวาน

“ฉันรักเธอ โรซี่”

ไม่เคยมีใครเรียกเธอว่าโรซี่...

นอกเสียจากอัลเบอร์โตคนเดียว!

หญิงสาวมองสบตาสีฟ้าน้ำทะเลที่ราวกับจะกดสติสัมปชัญญะของเธอให้จมดิ่งลงยังวังวนอ่อนหวานประหลาดล้ำ เห็นเขาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองด้วยมือเพียงข้างเดียว ก่อนดึงรั้งเสื้อตัวโตโยนทิ้งลงบนพื้น ดีดนิ้วเพียงครั้ง ไฟเพดานก็ดับตามคำสั่งเสียง ร่างใหญ่โตทาบทับ ลงมาอีกครั้ง ก่อนกระซิบเสียงสั่น

“เป็นของฉันนะ ได้โปรด”

รสิตาไม่ตอบ... แต่ร่างกายสั่นเทาของเธอไม่ดิ้นรนหาทางรอดจากกฤษณามืดดำที่เขาสร้างขึ้นในแสงสลัวอีกต่อไปแล้ว เธอหลับตาปี๋เมื่อเขาจูบต่ำลงไปถึงไหล่นวลเนียนและดึงรั้งไหล่เสื้อลง มือใหญ่หนารั้งกระดุมเสื้อจนหลุดขาดมือและเปิดเปลือยทรวงอกอวบอิ่มภายใต้บราเซียสีขาวให้เขาเห็นท่ามกลางแสงจันทร์นวล รสิตาสะดุ้งเมื่อริมฝีปากและปลายลิ้นของเขาครอบครองเนินอก จูบไล่อย่างเชื่องช้าแต่เจนจัดจนเธอครางรับเสียงหวาน ในสมองหมุนติ้วของหญิงสาวร้องบอกตัวเองให้หยุด! อย่ายอมเขา! แต่เสียงร้องห้ามนั้นกลับบางเบาและถูกไฟกฤษณาเผาไหม้เป็นจุณ

คำว่ารักของเขาละลายความรู้ผิดชอบชั่วดีของเธอจนสิ้น

หญิงสาวโอบกอดเรือนผมอ่อนนุ่ม และถูกยกตัวขึ้นเพื่อปลดล็อคบราเซียตัวน้อยโยนทิ้งไป เธอขย้ำเรือนผมเขาอย่างเสียวซ่าน เมื่อปลายยอดบัวสีหวานถูกกลืนกินอย่างวาบหวาน ก่อนที่อัลเบอร์โตจะกอดฟัดร่างกายของเธออย่างตะกละตะกลาม ซุกซอนบีบเคล้นและเลื่อนใบหน้ามาบดจูบรุนแรงดิบเถื่อนจนรสิตาตกใจ และเพียงชั่วพริบตา กระโปรงของเธอก็ถูกกระชากจนขาดวิ่น!

หญิงสาวจะร้องห้าม แต่ใบหน้าหล่อเหลาก็ซุกไซ้ลงต่ำถึงพุ่มไหมอ่อนนิ่มภายใต้แพนตี้สีขาว เขาช้าลง อ่อนโยนขึ้น และค่อยๆ แหวกผ้าผืนน้อยเพื่อดื่มกินธารน้ำผึ้งจากกายเธอ ปลายลิ้นร้อนรุ่มครอบครองดื่มกินอย่างหิวกระหาย ก่อนค่อยๆ สอดแทรกปลายนิ้วเข้าไปซุกซอน ความนุ่มแสนนุ่มที่ตอดรัดนิ้วเขาอย่างสุขสมปนทรมาน

เธอครางกระเส่า บิดกายอย่างร้อนเร่า มือน้อยกดเรือนผมเขาเข้าหาอย่างลืมอาย หยัดกายแอ่นร่างรับจนอัลเบอร์โตครางกระหึ่มในคอก่อนยกตัวเธอขึ้นดูดดึงรัวลิ้นอย่างเข่นเขี้ยว

เธอสวย เธอหอม และเธอเร่าร้อนจนเขาแทบจะเป็นไอ้กระจอก ล่มปากอ่าวอยู่รอมร่อแล้ว!

“โรซี่!” เขาคำราม ก่อนลุกขึ้นนั่งและดึงตัวเธอมากระแทกวางบนตักอย่างรุนแรงดิบเถื่อน

มือหนาจับสะโพกหญิงสาว กดกุหลาบงามให้แนบชิดกับเป้ากางเกงของตัวเอง ขณะบดจูบดุดัน สอดแทรกปลายลิ้นดูดดื่มจนเธอขยับสะโพกตามสัญชาตญาณโดยไม่รู้ตัว ความนุ่มนิ่มอวบอูมเสียดสีอยู่ภายนอกจนเขาทนไม่ไหว ต้องล็อคตัวเธอไว้ให้หยุดนิ่ง ก่อนผลักร่างเล็กลงยังเตียงนอนแล้วรีบเปลื้องผ้าตัวเองจนเปลือยเปล่าในพริบตา

เธออ้าแขนรับเมื่อเขาเลื่อนกายกลับมาซุกซอนฟอนเฟ้นอกอิ่มอีกครั้ง เขาบีบเคล้นดูดเลียและกัดเบาๆ ที่เม็ดบัวสีหวาน สอดแทรกปลายจมูกโด่งเป็นสันเข้าไปตรงร่องอกที่เบียดชิดอย่างหื่นกระหาย

คัพ D... หรือ E นะ... เขาคิดแล้วก็ยกตัวขึ้นใช้สองมือบีบสองเต้างามจนล้นมือ ก่อนทดลองแทรกความใหญ่โตขึงขังเข้าไปตรงกลางระหว่างเนินเนื้ออ่อนนิ่ม

เสียดสีเพียงชั่วครู่ ทำนบน้ำผึ้งก็พังครืน

“ขอโทษที...”

ชายหนุ่มกระซิบ ก่อนก้มมาจูบไซร้ทำความสะอาดริมฝีปากและใบหน้านวลของคนที่ดูตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เขาซุกลงมาถึงทรวงอกไล้เลียดื่มกินจนตัวเองแข็งขึงขึ้นมาอีกครั้ง จึงชำแรกแทรกเข้าร่างนุ่มอย่างยากลำบาก เธอตัวแข็งเกร็ง ความโอนอ่อนผ่อนตามมาตลอดกลับกลายเป็นผลักไส

“เจ็บค่ะ” เธอร้องบอก “เอาออกไป ได้โปรด”

อัลเบอร์โตนิ่วหน้าด้วยความทรมาน เขาไม่เข้าใจเลยว่าเธอพร้อมพรักตอบสนองอย่างถึงพริกถึงขิงขนาดนี้ แต่กลับคับแน่นเกินไป จนราวกับสาวพรหมจรรย์ เขาคิดว่าช่วงที่เขาไม่อยู่ เธออาจเคยผ่านเรื่องแบบนี้มาบ้างเสียอีก ชายหนุ่มก้มลงไปบดจูบเนิบนาบ ก่อนโน้มลงรับบัวตูมไว้ในปาก ตวัดลิ้นรัวเร็วจนเธอแอ่นร่างรับ ครางกระเส่า

และแล้ว ร่างเขาก็แทรกผ่านเยื่อบางๆ พรวดเดียวเข้าไปจนได้

รสิตาเจ็บจนน้ำตาไหลพรากอาบหมอน เธอสะอื้น และถูกปลุกปลอบด้วยรสรักอ่อนหวาน ด้วยการเสียดสีอย่างเสียวซ่านจนแทบหลงลืมความเจ็บปวด ปลายนิ้วเล็กจิกลงยังแผ่นหลังเปลือยแข็งแกร่งด้วยความเจ็บ เธอครางกระเส่า และถูกบดจูบดูดดื่มจนสะท้าน เมื่อเธอปรับสภาพรับเขาได้ อัลเบอร์โตก็เร่งจังหวะพาเธอสู่ความสุขล้นจนแทบคลั่ง

เขากอบกุมทรวงอกเต็มมือ บีบเคล้นไล้เลียขณะครอบครองเธอจนสุดปลายทาง

“คุณชาย”

เธอร้องเรียกเสียงหวาน ร่างแอ่นหยัดรับแรงกระแทกรุนแรงด้วยความเสียวกระสัน เธอคราง เขาก็คราง ก่อนยิ่งเร่งจังหวะกระทบกระแทกดุดันจนร่างงามบิดเร่าๆ ทุรนทุรายราวกับกำลังจะตายทั้งเป็น เธอเอื้อมถึงสวรรค์ครั้งแล้วครั้งเล่า มัวเมากับบทรักของเขาจนตาพร่า

“อา...” เขาครางชิดปาก ก่อนกระแทกเข้ามาครั้งสุดท้าย ทำนบน้ำรักพังทลายเอ่อล้นเกสรกุหลาบงาม ก่อนที่ร่างใหญ่โตจะซุกลงกับอกอวบแล้วหลับไป