7
1393 Words
Chapter 7
สังเกตพฤติกรรมของอีกฝ่ายอยู่ตลอด และเรื่องที่ให้ลูกน้องไปสืบก็ได้เรื่องจริงๆ
คนที่มากระชากกระเป๋าน้องสาวของเขาก็คือคนของนิลยานั่นเอง
ทำกันถึงขนาดนี้เขาไม่ปล่อยเธอไปแน่
เพราะน้องสาวของเขาใจดีกับนิลยาจนเกินไป ทำให้นิลยาเหิมเกริม อิจฉาริษยา ทั้ง ๆ ที่เขียนฟ้าดีกับนิลยาทุกอย่าง มีเสื้อผ้าข้าวของอะไรก็แบ่งปันให้เสมอ ไม่เคยรังเกียจว่านิลยาเป็นแค่ลูกคนใช้
“เธออยากมีผัวนักใช่ไหม” ประโยคหาเรื่องของเจ้านายหนุ่มทำให้นิลยาหันขวับไปมอง
“คุณเขียนมีอะไรกับยาคะ”
“เปล่า นั่นจะยกของว่างไปให้เพื่อนฉันเหรอ” ขีดเขียนเอ่ยกับคนตรงหน้า
“ใช่ค่ะ เห็นคุณธานอยู่ตรงสระน้ำ ยาเลยจะยกของว่างไปให้น่ะค่ะ”
“สาวใช้ในบ้านไม่มีหรือไงเธอถึงมาทำเอง” ขีดเขียนเอ่ยถาม
“ยายินดีค่ะ ยังไงยาก็ช่วยแม่ทำงานแต่เด็ก เรื่องแค่นี้เล็กน้อยค่ะ” นิลยาเอ่ยขึ้น
“รู้สึกว่าเธอจะเป็นคนดีเสียจริงนะ” ขีดเขียนมองอย่างดูถูก
“คุณเขียนหมายความว่ายังไงคะ”
“ก็หมายความตามที่พูดนั่นแหละ” เขาเดินเข้าหา ทำให้นิลยาต้องถอยหนีอย่างหวาดกลัว
ผู้ชายคนอื่นมีแต่ชอบเธอ แม้จะมีคนชอบน้อยกว่าเขียนฟ้าเจ้านายสาวคนสวย แต่สำหรับขีดเขียนแล้วนอกจากจะไม่ชอบ เขายังทำท่ารังเกียจเธออีกด้วย
“วะ ว้าย!” นิลยาโดนกระชากแขนเต็มแรง จนของว่างในถาดกระเด็น
“คุณเขียนทำอะไรคะนี่” นิลยาเอ่ยถามเสียงสั่น
เธอเคยทำอะไรน่าอายสุดๆ โดยการลงทุนแก้ผ้าไปยั่วเขาในห้องทำงาน
นึกว่าเธออยากทำแบบนั้นเหรอ เธอไม่ได้อยากทำเลยสักนิด เพราะมารดาบีบบังคับทุกทาง กดทันทุกทาง บอกว่าเธอต้องมีทุกอย่าง ต้องได้สามีรวย พอจับขีดเขียนไม่ได้ ก็ให้หันเหไปทางนิธานที่เขาเองก็ร่ำรวยไม่แพ้กัน
ถ้าเธอไม่ทำตามท่านก็จะร้องห่มร้องไห้ ขู่ว่าจะฆ่าตัวตาย เธอมีแค่ท่าน และรู้ด้วยว่าท่านรักเธอมาก เธอเลยจำต้องทำทุกอย่างให้ท่านมีความสุข
รู้ว่ามันผิด แต่นั่นก็คือแม่ผู้ให้กำเนิด ผู้พระคุณของเธอสอนเสมอว่าให้ตอบแทนบุญคุณ กตัญญูต่อบุพการี นั่นก็คือคนเป็นพ่อแม่
ผู้มีพระคุณของเธอก็คือบิดามารดาของขีดเขียนนั่นแหละ
“เธออยากได้เพื่อนฉันเป็นผัวมากนักใช่ไหม ได้สิ เดี๋ยวฉันจัดให้เธอมีผัว แต่ไม่ใช่เพื่อนฉันนะ ฉันมีลูกน้องหลายคน หล่อ ๆ ล่ำ ๆ ทั้งนั้นเลย ฉันรับรองเลยว่าเธอต้องซี้ดแน่ ๆ”
“คุณทำแบบนี้ทำไม” นิลยาร้องอย่างตกใจ เมื่อโดนจับใส่รถแล้วขีดเขียนก็สั่งให้ลูกน้องของเขาพาเธอออกไปจากบ้าน
“เธอไปพักผ่อนที่ไร่ของฉันสักพักนะ งานที่บริษัทฉันลาพักร้อนให้เธอไม่มีกำหนดแล้ว ไม่ต้องกลัว” เขาใช้ผ้าปิดปากของนิลยาเอาไว้ ก่อนที่จะให้ลูกน้องล็อกตัวพาออกไปจากบ้านโดยที่ไม่มีใครเห็น เพราะทุกคนมัวแต่ยุ่งอยู่กับงานของตัวเอง
เมื่อกำจัดนางมารร้ายไปได้ คราวนี้เขาก็ต้องเป็นกามเทพช่วยเหลือให้น้องสาวได้สมหวังกับผู้ชายที่รักและเป็นคนดีอย่างนิธานเสียที
แต่เขาเองก็อยากให้เพื่อนรักมีความพยายามในตัวน้องสาวของเขาเอง เขาแค่ช่วยให้ทั้งสองได้มีโอกาสอยู่ด้วยกันเท่านั้น
“น้องฟ้าคุยกันก่อนสิครับ” นิธานเดินมาดักหน้าของหญิงสาว
“พี่ธานมีอะไรเหรอคะ”
“คุยกันก่อน ทำไมชอบหลบหน้าพี่ครับ”
“ฟ้าเคยบอกผ่านพี่เขียนไปแล้วว่าฟ้าไม่ชอบพี่ธาน พี่ธานน่าจะเข้าใจนะคะ”
“พี่เข้าใจ แต่เราก็เป็นพี่น้องกันได้ไม่ใช่เหรอ หรือแม้แต่ความเป็นพี่น้อง ฟ้าก็ให้พี่ไม่ได้”
“ฟ้ายังนับถือพี่ธานเหมือนเดิมค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”
“พี่รักฟ้า” นิธานโผเข้าไปกอดเขียนฟ้าทางด้านหลัง
“อุ๊ย! พี่ธานปล่อยนะคะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”
“พี่ชายของฟ้าไม่อยู่หรอก เขาเปิดโอกาสให้เราได้คุยกัน”
“พี่เขียนไปไหนคะ ทำไมฟ้าไม่รู้”
“ออกไปทำธุระข้างนอกครับ เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง”
“คุยเรื่องอะไรอีกคะ” เธอพยายามดิ้นแต่เขาก็ดึงเธอไปนั่งตักจนได้
“เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าค่ะ”
“ไม่มีใครหรอก พี่ให้สาวใช้ไปซื้อของที่ตลาดหลายอย่างเลย”
“พี่ธานทำไมเจ้าเล่ห์จังค่ะ” เขาเป็นสุภาพบุรุษมาตลอด ไม่คิดว่าจะเจ้าเล่ห์ขนาดนี้ คนนิ่ง ๆ ร้ายเสียยิ่งกว่าอะไร
“อุ๊ย! พี่ธานทำอะไรนี่” เธอถูกเขาหอมแก้มฟอดใหญ่ จึงอุทานออกมาอย่างตกใจ ปกติเขาไม่เคยปากว่ามือถึงหรือแตะต้องเธอมาก่อน
“ความรักของพี่มันรุนแรงไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ถ้าพี่ไม่ได้ฟ้าเป็นเมียพี่ขอตาย”
“พี่ธานพูดอะไรคะนี่ ก็พี่กับยาชอบกันไม่ใช่เหรอคะ” เธอเปิดโอกาสให้เขาอยู่กับนิลยาหลายครั้ง และนิลยาก็บอกว่าความสัมพันธ์ของนิธานกำลังไปได้สวย
“พี่กับยาไม่ได้ชอบกัน แต่ฟ้ายัดเยียดให้พี่กับยาชอบกันต่างหากล่ะ”
“คือว่าฟ้า...” เธอกัดปากตัวเอง ไม่อยากยอมรับแต่มันคือเรื่องจริงที่ว่าเธอพยายามเปิดโอกาสให้นิลยาได้อยู่กับเขาจริง ๆ
“เลิกยัดเยียดพี่ให้คนอื่นสักที พี่รักฟ้าคนเดียว” ความจริงแล้วเขาเองก็พยายามตัดใจเพราะคิดว่าเธอไม่ชอบเขา ถ้าไม่เพราะก่อนคืนเขาแอบเห็นเธอช่วยตัวเอง เขี่ยติ่งไปเรียกชื่อเขาไป แถมยังบอกรักเขาด้วย สารภาพรักและบอกเหตุผลว่าทำไมต้องปฏิเสธเขา เพราะนิลยามีบุญคุณช่วยชีวิตเอาไว้ นั่นทำให้เขาเข้าใจ
เขาอยากที่จะเข้าไปช่วยเธอสานต่อให้เสร็จ แต่ความเป็นสุภาพบุรุษทำให้เขาต้องหยุดยั้งตัวเองเอาไว้
เขาไม่อยากได้เธอเพราะเธอกำลังทำเรื่องน่าอายอยู่ แบบนั้นเท่ากับเขาฉวยโอกาส เขาอยากได้เธอแบบที่เธอยินยอมพร้อมใจไปกับเขา
ถึงคืนนั้นได้กันจริง เธอก็คงอาย และรู้สึกติดค้างในใจว่าเพราะเขาฉวยโอกาสตอนเธอช่วยตัวเองอยู่ เขารักเธอมาก แคร์เธอมากรู้จักกันมาแต่เด็ก สิ่งไหนที่จะทำให้เธอมีความสุขได้ เขาจะทำมันในทันที สิ่งไหนที่ทำให้เธอเป็นทุกข์เขาไม่มีวันทำมันแน่นอน
“แต่นิลยาเขารักพี่มากเลยนะคะ”
“เธอก็เลยจะยัดเยียดพี่ให้เขาอย่างนั้นเหรอ เธอไม่ถามพี่สักนิด” เขาพูดอย่างน้อยใจ
“ฟ้าไม่ได้ตั้งใจจะทำให้พี่เสียใจแบบนี้นะคะ” เธอเห็นแววตาเศร้าของเขาในระยะกระชั้นชิดก็ทำให้เธอรู้สึกผิดค่อนข้างมาก
“พี่ขอยืนยันกับฟ้าตรงนี้เลยว่าถ้าไม่ใช่ฟ้าพี่ก็จะไม่แต่งงานกับผู้หญิงคนไหนเด็ดขาด ถึงจะมีหรือไม่มีนิลยา พี่ก็ยังรักฟ้า ถึงพี่จะไม่ได้แต่งงานกับฟ้า พี่ก็ไม่เอานิลยาทำเมียหรอก”
“เธอได้ยินแล้วใช่ไหม” ประโยคของขีดเขียนทำให้สองหนุ่มสาวหันไปมอง เขียนฟ้าที่นั่งอยู่บนตักของนิธานรีบลุกขึ้นทันที เมื่อเห็นพี่ชายดันร่างของนิลยาเข้ามา
นิลยาดูอิดโรยพอสมควร อีกฝ่ายทำท่าเหมือนจะเป็นลม เขียนฟ้าทำท่าจะเข้าไปช่วยประคอง แต่ขีดเขียนเข้าไปประคองเอาไว้เสียก่อน
“อย่าสำออย บอกความจริงทุกอย่างกับน้องสาวของฉันไป” ขีดเขียนพูดเสียงดุกร้าว
“ความจริงอะไรเหรอคะ” เขียนฟ้าเอ่ยถาม ก่อนที่นิลยาจะเล่าทุกอย่างให้ฟังอย่างละเอียด
- Writer
