สุดแสนจะใจร้าย

บทที่1

“มานั่งทำอะไรตรงนี้ครับ ทำไมไม่เข้าไปรับของขวัญเหมือนคนอื่นๆ”คำถามที่มาพร้อมการปรากฏตัวของชายหนุ่มรุ่นพี่คนหนึ่งสร้างความตกใจแก่คนที่ได้แต่ยืนมองงานเลี้ยงฉลองปีใหม่ที่ทางตึกใหญ่มักจะจัดขึ้นทุกปีเพื่อมอบของขวัญให้แก่ลูกท่านหลานเธอที่แห่กันมาร่วมงาน ซึ่งภายในงานนั้นมีของขวัญมากมายถูกเตรียมไว้เพื่อมอบให้กับเด็กทุกคน

ทุกคนยกเว้นเธอ

ลูก... ที่เกิดมาเพื่อประจานความผิดพลาดของพ่อผู้ให้กำเนิด เด็กที่ไม่มีใครต้องการ บ่อยครั้งที่ใครหลายคนมักจะบอกเธอว่าเธอคือคนที่นำพาเรื่องแย่ๆ มาสู่ครอบครัว แม่ต้องมาตายเพราะเลือกที่จะอุ้มท้องเธอไว้ แทนที่จะไปรักษาโรคที่ท่านเป็นอยู่ ชีวิตที่แสนจะเพียบพร้อมของพ่อก็ต้องมาชะงักเมื่อการมีตัวตนของเธอถูกเปิดเผยขึ้นแน่นอนว่าหลังจากนั้นภาพลักษณ์ของท่าน ในสายตาของคนอื่นๆ ก็เปลี่ยนไป

“น้องครับ...” ความคิดทั้งหมดนั้นหยุดลงไปพร้อมกับเสียงเรียกอบอุ่นที่ดังขึ้นอีกหน

“พี่ชื่อลมนะ แล้วเราล่ะ” เด็กหนุ่มวัยสิบเจ็ดเริ่มต้นด้วยการแนะนำตัวเองเมื่อเห็นว่าเด็กน้อยหน้าตาหมดจดตรงหน้ามีท่าทีหวาดกลัวต่อการปรากฎตัวของเขาอยู่ไม่น้อย ต่างจากเขาที่กำลังรู้สึกนึกเอ็นดูแก้มป่องๆ คู่นั้น จนนึกอยากจะเอื้อมมือไปสัมผัสแต่ก็ไม่กล้า ด้วยกลัวว่าอาจทำให้อีกฝ่าย ‘ตกใจ’ จนพาลเตลิดหนีก่อนจะได้ทันพูดคุยกันให้รู้เรื่อง

“หนูนิดค่ะ คะนึงนิจ” เด็กหนุ่มยิ้มกว้างเมื่อได้รับคำตอบ อย่างน้อย น้องก็ไม่ได้กลัวจนไม่อยากเสวนาด้วยอย่างที่คิดไว้

“รับไปสิครับ พี่ให้” เด็กสาวมีท่าทีลำบากใจอยู่ไม่น้อย เพราะคุณพ่อเคยสั่งไว้ว่าไม่ให้เข้ามาวุ่นวายแถวนี้ อีกทั้งยังเคยถูกป้าแมวหัวหน้าแม่บ้านสอนไว้ว่าห้ามรับของจากคนแปลกหน้า เธอจึงส่ายหน้าปฏิเสธ แต่แววตากลับฉายให้เห็นถึงความเสียใจอย่างชัดเจน

อาจเพราะวันนี้เป็นวันเกิดของเธอด้วย นั่นจึงทำให้ความรู้สึกอยากได้รับของขวัญสักชิ้น จากใครสักคนมีมากกว่าทุกวันแต่ถึงจะรู้สึกแบบนั้นก็ยังไม่กล้ายื่นมือเข้าไปรับอยู่ดีเพราะกลัวว่าถ้าเรื่องนี้รู้ไปถึงหูของพ่อกับแม่เลี้ยงเข้า เธอจะโดนหนักโทษฐานที่กล้าขัดคำสั่งพวกท่าน และเงินค่าขนมเดือนนี้อาจจะถูกริบกลับคืนไป

“ตุ๊กตาตัวนี้มันน่ารักเกินไป พี่เป็นผู้ชาย ได้ไปก็คงไม่ได้เล่นอยู่ดี รับไปเถอะครับ พี่ให้เรา...” ปริญบอกถึงเหตุผลในขณะที่หัวใจก็เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ยามเมื่อดวงตากลมโตน่ารักของคนตรงหน้าค่อยๆ เงยขึ้นมาสบตา นั่นทำให้เขามีโอกาสได้เห็นใบหน้าของอีกฝ่ายชัดเจนขึ้น มากกว่าเดิมอีกนิดหน่อย

คนอะไรทำไมน่ารักจัง...เพียงคำนี้คำเดียวเท่านั้นที่ดังก้องอยู่ในหัวไม่หยุด ไม่บ่อยเท่าไหร่นักที่เขาจะเกิดความรู้สึกแบบนี้กับใครสักคน เด็กแก้มป่องตรงหน้านี้คือคนแรกที่ทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงนี้ ซึ่งไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทั้งหมดนี้คืออะไร แต่เขาจะขอเรียกมันว่า ‘รักแรกพบ’ ไปก่อนก็แล้วกัน

“ตะ...แต่ว่า”

“ถ้าน้องกลัวถูกดุก็อย่าบอกให้ใครรู้สิครับ รู้กันแค่เราสองคนก็พอ ตกลงไหม” คำบอกนั้นทำให้เด็กสาวนิ่งเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะทำบางสิ่งที่เธอรู้ดีว่าหากพ่อของเธอรู้เข้า เธอคงไม่แคล้วถูกลงหวายที่กลางหลังอีกแน่ นั่นคือการยื่นมือไปรับเอาตุ๊กตามาจากพี่ชายแปลกหน้าพร้อมรอยยิ้มอ่อนหวาน ที่มันทำให้โลกทั้งใบของคนมอง ถึงกลับเปลี่ยนไปตลอดกาล

หลังจากวันนั้นคะนึงนิจก็ไม่ได้พบพี่ชายใจดีคนนั้นอีกเลย แต่เพราะความใจดีของเขา บวกกับความรู้สึกแปลกๆ ที่เกิดขึ้นในใจ ทำให้เด็กสาวแอบติดตามเรื่องราวของเขาอย่างลับๆ ก่อนจะรู้ว่าหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็บินไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ นั่นเองที่ภาพจำของพี่ชายแสนดีคนนั้น ค่อยๆ ถูกลบหายไปจากความทรงจำของเธอ

จนกระทั่งหลายปีต่อมา เด็กสาวก็เติบโตขึ้นเป็นหญิงสาวที่มีใบหน้าสวยจับตา เพราะความสวยนี้เองทำให้เธอถูกบิดาเรียกตัวไปพบที่ห้องทำงานของท่าน พร้อมคำสั่งที่ทำให้ตกใจจนพูดไม่ออก

“พ่อจะให้นิดทำอะไรนะคะ!”

“ฉันต้องการให้แกจับไอ้ปริญ พิทยาวิทย์! ทำยังไงก็ได้ให้มันทั้งรักทั้งหลงแกจนโงหัวไม่ขึ้น! ธุรกิจของฉันกำลังจะไปไม่รอด แกต้องช่วยฉัน!”เธอจำชื่อเขาได้ทันทีที่ได้ยินชื่อของเขาจากบิดา จำได้ไม่ลืม แต่ที่ไม่เข้าใจคือทำไมต้องเป็นเขา!

“นิดทำไม่ได้จริงๆ ค่ะ พ่อ...ให้นิดทำอย่างอื่นเถอะนะคะ” หลายต่อหลายครั้งแล้วที่พ่อพยายามติดต่อเธอให้กับเพื่อนอายุรุ่นราวคราวเดียวของท่าน และก็เป็นทุกครั้งเธอสามารถเอาตัวรอดมาได้ด้วยเหตุและผลที่ฟังขึ้น แต่เหมือนครั้งนี้จะไม่ง่ายเหมือนครั้งก่อนๆ ที่ผ่านมา

“ได้! ถ้างั้นคืนนี้มึงเตรียมตัวไปนอนกับเสี่ยม้ง เลือกเอาว่าจะทำตามที่ฉันสั่ง หรือจะไปเป็นเมียน้อยเสี่ยเพื่อขัดดอก!” นั่นถือเป็นคำขาดที่ต้องเลือก ซึ่งนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ท่านเล็งเห็นถึงประโยชน์ในตัวเธอ แต่กลับไม่มีครั้งไหนเลยที่เธอคิดอยากจะปฏิเสธมันเท่ากับครั้งนี้

สุดท้ายแล้วคะนึงนิจก็เลือกรับข้อเสนอแลกที่บิดาหยิบยื่นมาให้ นั่นคือยอมพาตัวเองเข้าไปพัวพันกับคนที่อยู่ในความทรงจำมาตลอดด้วยเหตุผลเพียงข้อเดียว นั่นคือเธอต้องทำยังไงก็ได้ให้เขารัก! ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ไม่ง่ายเลยสักนิด!

ด้วยความที่เธอไม่ใช่คนที่ใครต่อใครจะตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น ไม่ใช่เพราะหน้าตา แต่เป็นการวางตัวที่มักจะเกิดขึ้นทุกครั้งเวลาที่ได้ใกล้ชิดกับเพศตรงข้าม เธอก็มักจะมีอาการหวาดผวาทุกครั้ง สาเหตุคงหนีไม่พ้นการที่ถูกพี่ชายต่างมารดาลวนลามมาตั้งแต่เด็กๆ เลยทำให้เกิดความผิดปกตินี้ขึ้น

แต่ทุกอย่างกลับถูกยกเว้นในค่ำคืนนั้น คืนที่เธอไม่ได้รู้สึกกลัว ‘เพศตรงข้าม’ เหมือนอย่างที่แล้วๆ มา ความอบอุ่นของเขาทำให้ความกลัวนั้นค่อยๆ เลือนหาย แค่เขาเท่านั้นที่ทำให้รู้สึกแบบนั้นได้