Single Mom

Chapter 12

Kabanata 12: “Ang Balak ng Kaaway”

---

Habang nagpapahinga sina Luna at Alex sa kanilang bahay sa Maynila, hindi nila alam na sa kabilang panig ng lungsod, mayroong isang taong nagbabalak na hadlangan ang kanilang paghahanap ng katotohanan. Si Veronica Montemayor, ang madrasta ni Alex, ay tahimik na nagbabantay sa mga galaw ng dalawa. Hindi niya kayang hayaang mailantad ang mga lihim na matagal nang tinatago ng kanyang pamilya. Siya ay isang babaeng kilalang walang sinasanto kapag tungkol na sa kanilang kayamanan at kapangyarihan.

Sa kanyang opisina sa isang mataas na gusali sa Makati, nakaupo si Veronica sa kanyang mamahaling leather chair habang kausap ang isang misteryosong tao sa telepono.

“Kailangang pigilan mo ang dalawang iyon bago pa sila makakuha ng mga ebidensya laban sa atin,” utos ni Veronica, ang kanyang boses ay malamig na parang yelo. “Huwag mong hayaang malaman nila ang tungkol sa tunay na kasunduan na ginawa ng mga Montemayor at ng ama ni Luna. Kung kinakailangan, patahimikin mo na silang dalawa.”

“Iyong akin pong aasikasuhin, Ma’am Veronica,” sagot ng tao sa kabilang linya. “Kailangan lang po ng kaunting oras.”

Ibinalik ni Veronica ang telepono sa kanyang mesa at tahimik na nag-isip. Alam niyang hindi magiging madali ito, ngunit wala siyang balak na magpatinag. Hindi niya hahayaang ang isang tulad ni Luna—isang taong walang karapatan sa kanyang pananaw—ang makasira sa pamilya Montemayor. Tila isang matalim na kidlat ang kanyang mga mata habang nagpaplano kung paano niya maiaasaayos ang lahat.

---

Samantala, patuloy pa rin ang mga araw nina Luna at Alex sa pagsasaliksik. Nagdesisyon silang bumalik sa lumang bahay ni Tito Ramon upang kuhanin ang ilang dokumento na hindi nila nadala noong una. Habang sila’y nasa daan, pansin ni Alex ang tila kakaibang pagod at kaba sa mga mata ni Luna.

“May iniisip ka ba, Luna?” tanong ni Alex habang binabaybay nila ang trapik sa lungsod.

“Alex, pakiramdam ko may mga bagay pa na hindi natin nakikita,” sagot ni Luna, hawak ang mga papel na dala nila. “Hindi ba’t parang masyadong magulo ang lahat? Bakit kaya parang hindi pa rin nagkakasundo-sundo ang lahat ng mga piraso ng kwento?”

“Maaaring totoo ‘yan,” ani Alex. “Pero alam kong darating din tayo roon. Kailangan lang nating magpatuloy sa pag-usisa.”

Ngunit may naramdaman si Alex na kakaiba. Nang lingunin niya ang kanilang likuran, napansin niya ang isang itim na SUV na tila sumusunod sa kanila mula pa sa pag-alis nila sa bahay. Sinubukan niyang baliwalain ito noong una, ngunit nang sumunod pa ito sa kanila sa bawat liko, nagsimula siyang magduda.

“Luna,” bulong ni Alex, “huwag kang lilingon, pero parang sinusundan tayo.”

Agad na kumabog ang dibdib ni Luna, ngunit pinilit niyang manatiling kalmado. “Ano ang gagawin natin?” tanong niya.

“Magiging maingat tayo,” sagot ni Alex. “Maghanap tayo ng masikip na daan. Kailangan nating malaman kung talagang sinusundan tayo.”

Kumaliwa si Alex sa isang makipot na daan at sinadyang magpaliguy-ligoy. Ngunit patuloy na nakasunod ang SUV sa kanila, at ngayon ay malinaw na ito’y hindi nagkataon lamang. Isang malamig na pakiramdam ng takot ang lumukob kay Luna.

“Kailangan nating humanap ng ligtas na lugar,” sabi ni Luna.

---

Sa kabutihang palad, may nakita silang isang lumang gasolinahan na tila hindi na napupuntahan. Dali-dali silang pumasok doon, at mula sa kanilang puwesto, natanaw nila ang itim na SUV na bumagal at pumara ilang metro lang mula sa kanila.

“Ito na nga,” sabi ni Alex habang iniabot kay Luna ang kanyang telepono. “Tumawag ka sa pulis. Ako na ang bahala dito.”

Habang kinakausap ni Luna ang pulisya, bumaba si Alex sa kotse, may hawak na wrench mula sa loob. Naglakad siya patungo sa SUV, determinado na harapin ang sinumang nasa loob nito. Bumukas ang pinto ng SUV at bumaba ang isang lalaking naka-sumbrero, halatang hindi rin natitinag.

“Anong kailangan mo sa amin?” tanong ni Alex, ang boses niya ay puno ng tapang.

“Huwag ka nang magtanong,” sagot ng lalaki. “May nag-utos lang sa amin na bantayan kayo. Kung ayaw mong masaktan, umalis na kayo rito.”

Ngunit bago pa man makapagsalita muli si Alex, dumating na ang pulis at mabilis na pumaligid sa SUV. Agad na sumuko ang lalaki nang makita ang mga pulis, at walang nagawa kundi bumaba na lang nang maayos. Nang isinasakay na siya ng mga pulis sa kanilang patrol car, inabutan ni Luna ng isang pirasong papel ang isa sa mga pulis, “Pakitingnan po kung sino ang nagpadala sa taong ito.”

---

Matapos ang insidente, bumalik sina Luna at Alex sa kanilang bahay. Ang kaba at tensyon mula sa nangyari ay tila hindi pa rin nawawala. Habang iniisip nila ang nangyari, isang tawag mula sa pulis ang dumating.

“Miss Luna, mayroon kaming natuklasan,” sabi ng opisyal sa telepono. “Ang taong sumusunod sa inyo ay may koneksyon sa isang Veronica Montemayor.”

Nanlaki ang mga mata ni Luna. “Si Veronica?” tanong niya, halos di makapaniwala. “Bakit?”

“Hindi pa malinaw ang lahat,” sagot ng pulis. “Ngunit ayon sa aming mga nakuha, tila may plano siyang pigilan kayong malaman ang totoo. Mag-ingat kayo.”

Napakagat-labi si Luna. Ngayon ay malinaw na sa kanya na hindi lamang ito simpleng pagsaliksik sa nakaraan. Isa itong digmaan laban sa kapangyarihan, kayamanan, at takot na matuklasan ang mga lihim.

“Alex,” sabi ni Luna matapos ibaba ang telepono, “hindi ito biro. Si Veronica pala ang nasa likod nito. Alam kong kailangan na nating kumilos nang mas maingat, pero hindi rin tayo dapat sumuko.”

Tumango si Alex, hawak ang kanyang kamay. “Luna, simula pa lang ito. Maghanda ka, dahil siguradong marami pang mangyayari. Pero kasama mo ako sa laban na ito.”

Habang papalalim ang gabi, alam nila na kailangan nilang ihanda ang kanilang sarili para sa mga susunod na kabanata ng kanilang pakikipaglaban. Mga kabanata na puno ng panganib, pagtataksil, at isang pagmamahalang matatag sa gitna ng lahat ng ito. Dahil sa labanang ito ng katotohanan, alam ni Luna na hindi na siya nag-iisa.