หลังจากงานเลี้ยงชมบุปผาที่แสนวุ่นวายจบลงไปพร้อมกับเรื่องเล่าสนุกปากเรื่องใหม่ของชาวเมือง หลานหลีเกอก็ไม่ได้ออกจากจวนไปที่ไหนเหมือนดังเช่นก่อนหน้านี้ สามสี่วันที่ผ่านมานางเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง อ้างว่าอาการหนาวสั่นจากการตกน้ำยังไม่หายขาด ซึ่งมารดาและแม่นมเถาก็ช่วยกันพิถีพิถันดูแลหญิงสาวเป็นอย่างดี ด้วยกลัวว่าพิษความเย็นจะย้อนกลับมาทำร้ายร่างกายบุตรสาวผู้เป็นที่รักเอาได้
แต่พอเช้าวันนี้ได้ยินผู้เป็นพี่ชายเล่าว่าฮัวจื่อเวยไม่สบาย หญิงสาวที่เก็บตัวอยู่ในห้องมาหลายวันก็เอ่ยปากขอไปเยี่ยมสหายในทันที
“ตัวเจ้าเองก็ยังไม่หายดีเท่าไหร่ ยังจะไปเยี่ยมผู้อื่นอีกหรือ?” เถาลี่อิงเอ่ยถามบุตรสาว
เมื่อครั้งพบกันครั้งแรกนางไม่ชอบใจกิริยาของฮัวจื่อเวยผู้นั้นก็จริง ทว่าเวลานี้บุตรสาวของนางนับอีกฝ่ายเป็นสหายสนิท อีกทั้งเด็กสองคนนี้ก็นับว่าก้าวผ่านความเป็นความตายมาด้วยกันแล้วครั้งหนึ่ง แล้วอย่างนี้นางจะยังอคติก
