BAD GUY - 6
425 Words
ฉันเดินแยกตัวมาห้องน้ำ แต่ด้วยความที่เป็นเด็กบ้านนอกไม่เคยเดินห้างจึงไม่รู้ว่าห้องน้ำไปทางไหน เดินหาอยู่นานหลายนาทีก็ไม่เจอ ฉี่จะแตกอยู่แล้วจึงตัดสินใจถามคนที่เดินผ่านไปมา
เห็นผู้ชายหน้าตาดียืนกดโทรศัพท์อยู่จึงรีบเดินไปสอบถามเขาทันที
“พี่คะหนูรบกวนถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ”
“ว่าไงครับ”
“หะ ห้องน้ำไปทางไหนคะ” มันก็เขินๆ ที่ต้องมาถามแบบนี้ แต่ฉันหมดปัญญาแล้วจริงๆ ถ้าได้เดินหาต่อคงได้ฉี่ลาดกลางทางแน่ๆ
“เดินตรงไปทางนั้นแล้วเลี้ยวขวาก็เจอครับ”
“ขอบคุณมากนะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ ^_^” เขายิ้มให้ฉันด้วยผู้ชายอะไรไม่รู้ยิ้มหวานมากๆ พูดก็เพราะ ทำเอาฉันเขินจนลืมปวดฉี่ไปชั่วขณะ
“ไม่ไปเข้าห้องน้ำหรอครับ?”
“อะ อ๋อ ไปๆ ค่ะ”
อายแทบบ้า! เพราะมัวแต่ยืนเขินทำให้ลืมว่าต้องไปห้องน้ำ พอถูกท้วงฉันก็รีบวิ่งแจ้นไปทันที
หลังจากทำธุระในห้องน้ำเสร็จความซวยก็เกิดขึ้นอีกครั้ง เพราะดันลืมว่าตอนเดินกลับไปทางไหน
ตายแน่ๆ ป่านนี้คุณเฟยคงกำลังสาปแช่งฉันอยู่เพราะปล่อยให้เขารอนาน
“ต้องเดินไปทางไหนนะ” ฉันยืนคิดพร้อมกับมองไปทางซ้ายและขวาสลับกัน ในหัวเกิดความลังเลว่าต้องไปทางไหน
หมับ!! ขณะที่กำลังลังเลจู่ๆ ก็ถูกกระชากแขนอย่างแรง ตามมาด้วยเสียงตวาด
“เธอคิดจะหนีอยู่ใช่ไหม”
“คุณเฟย” ฉันเรียกชื่อคนที่มากระชากแขน ค่อยโล่งอกหน่อยที่เป็นเขา จะได้ไม่ต้องคอยตามหาว่าอยู่ตรงไหน
“ฉันถามว่าเธอคิดจะหนีใช่ไหม!!”
“ไม่ใช่นะคะ หนู หนูจำทางไม่ได้”
“อย่ามาเล่นลิ้นกับฉัน”
“เล่นลิ้น? หนูเปล่านะคะพูดจริงๆ นะเนี่ย หัดเป็นคนเชื่ออะไรง่ายๆ หน่อยสิคะ”
ฉันคงพูดมากไปหรือเปล่า ตอนนี้กำลังถูกจ้องเขม็งอีกฝ่ายไม่พูดไม่จาอะไรเลย
“หนูหลงทางจริงๆ นะ”
“มานี่!!”
“อะ โอ้ยยย~”
ฉันร้องอุทานออกมาเสียงดังเพราะถูกกระชากให้เดินตาม คุณเฟยไม่สนใจเลยว่าตอนนี้จะถูกใครจับตามองหรือเปล่า เขาเอาแต่ฉุดลากฉันไปข้างหน้าอย่างเดียว
คนแก่ก็แบบนี้สินะ เอาแต่ใจไม่ยอมฟังอะไร
- Writer
