มากล่าวหาว่าฉันขี้มโนแล้วดูตอนนี้สิ คุณเขาขี้มโนกว่าฉันซะอีก
“ฉันไม่ได้บ้ากามถึงขนาดจับเอาคนใช้อย่างเธอทำเมียหรอกนะ”
“หนูก็ไม่ได้อยากเป็นเมียคุณสักหน่อย ไม่เคยอยากเป็นเลยสักนิด”
“คราวหลังก็ควรใส่เสื้อชั้นในให้มันดีๆ”
“ก็หนูมีชุดชั้นในแค่ตัวเดียวถ้าใส่แบบไม่ซักคงขึ้นเกลือกันพอดี เงินก็ไม่มีซื้อใหม่ด้วย”
จากที่หิวๆ ตอนนี้หมดอารมณ์กินแล้ว ฉันรีบเดินหนีคุณเฟยกลับมาที่ห้องให้เร็วที่สุด จะว่าเสียมารยาทก็ช่างเถอะ ไอ้สถานะคนรับใช้ฉันก็ไม่ได้อยากจะเป็นสักนิด
#เช้า
ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง!!!!!
ขณะที่กำลังนอนหลับเสียงบางอย่างก็ดังขึ้นมารบกวน เสียงดังขึ้นเรื่อยๆ จนฉันสะดุ้งตื่น หัวใจดวงน้อยเต้นรัวเพราะคิดว่าตอนนี้กำลังเกิดเหตุร้ายขึ้น
“ถ้าเธอยังไม่ยอมเปิดประตู ฉันจะพังเข้าไป”
เฮือก! เสียงที่อำมหิตนั่นทำให้ฉันที่สะลึมสะลือตาสว่างขึ้นมาทันที จากนั้นก็รีบควานมือหาโทรศัพท์เพื่อจะดูเวลา แต่ลืมไปว่าตัวเองไม่มีโทรศัพท์ติดตัว
แกร็ก! ฉันค่อยๆ เปิดประตูห้องออกเผยให้เห็นใบหน้ายักของคนที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้า ไม่ลืมที่จะยกมือขึ้นมาปิดหน้าอกเอาไว้เพราะตอนนี้ก็ยังไม่ได้ใส่เสื้อชั้นใน
“ตอนนี้มันกี่โมงแล้ว!! เธอต้องตื่นมาทำอาหารเช้าให้ฉันไม่ใช่อาหารเที่ยง” เพราะสีหน้าโกรธที่จริงจังของคุณเฟยทำให้ฉันกลัวเขาจนไม่กล้าสบตา
“ยะ อย่าเสียงดังใส่กันแบบนี้สิคะ หนู หนูไม่มีนาฬิกาดูเวลาก็เลยตื่นสายนิดหน่อยเอง”
“รู้ไหมว่าฉันเข้าบริษัทสายเพราะเธอ”
“ม…ไม่รู้ค่ะ แต่คุณจะรอทำไมล่ะคะถ้ามันสายแล้ว”
“เธอนี่มัน!!!” ฉันสะดุ้งเล็กน้อยกับคำที่ตวาดเมื่อครู่ จู่ๆ คุณเฟยก็เงียบไปพักใหญ่ ก่อนจะพูดต่อ “รีบแต่งตัวซะ วันนี้ฉันจะพาเธอออกไปข้างนอก”
“จะ จะไม่เอาหนูไปฆ่าใช่ไหมคะ”
“ไม่แน่ฉันอาจจะเอาเธอไปปล่อยวัดถ้ายังเอาแต่ถามมาก”
“……” ฉันรีบปิดปากเงียบ คนอะไรขู่เก่งมากๆ เอะอะก็หงุดหงิดใส่ เจ้าอารมณ์ ต้องให้ได้ดั่งใจ นี่ขนาดฉันเพิ่งเจอเขาเพียงแค่สองวันเท่านั้นนะ ถ้าต้องอยู่เป็นปีๆ จะเป็นยังไง
#ห้างสรรพสินค้า
ตอนนี้ทั้งสองมือของฉันมันเต็มไปด้วยถุงสินค้าแบนเนมจากหลากหลายแบรนด์ที่คุณเฟยเลือกซื้อแล้วก็ยื่นเอามาให้ผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างฉันเป็นคนถือ
เหตุผลที่พาฉันออกมาก็เพราะอยากให้มาถือของนี่เอง คิดว่าจะพาไปปล่อยวัดอย่างที่ขู่ซะอีก
ด้วยความที่ฉันเป็นเด็กบ้านนอกไม่เคยเข้าเมืองกรุงจึงค่อนข้างตื่นเต้นกับสิ่งแปลกใหม่ที่ได้เห็น ผู้คนที่เดินไปมาต่างแต่งตัวดีๆ กันทั้งนั้นเลยแถมยังหน้าตาผิวพรรณดีกันมากๆ
“ค…คุณเฟยคะ” ขณะที่เดินๆ อยู่ ฉันรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมาจึงเรียกคนที่เดินนำหน้า คุณเฟยหยุดนิ่งแล้วหันมาเลิกคิ้วขึ้นแทนคำถาม
“หนูปวดฉี่”
“ฉันไม่ได้ล่ามขาเธอไว้”
“…….” จุก!! ดูแต่ละคำที่เขาตอบกลับสิ ปากหนักจริงๆ