พอฉันจะอ้าปากตะโกนขอความช่วยเหลือเขาก็ปล่อยมือออก แล้วพูดเหมือนมันเป็นเรื่องตลก
“แกล้งเล่นนิดหน่อยเองคนสวยทำเป็นจริงจังไปได้”
“หนูไม่เล่น” แกล้งเล่นบ้าบออะไรกัน เขาจับซะแน่นทำฉันเจ็บแขนไปหมด
“โกรธเหรอครับ?” เขาเลิกคิ้วถาม ยังมีหน้ามาถามอีกว่าโกรธเหรอ คนที่ไม่รู้จักกันมาทำแบบนี้เป็นเขาจะคิดยังไงล่ะ
“เปล่าค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”
“ถ้าได้มีโอกาสเจอกันอีกครั้ง ฉันสัญญาว่าจะไม่แกล้งเล่นแบบนี้อีก” คำพูดนั้นของเขามันแปลก ๆ ฉันไม่เข้าใจหรอกแต่ฟังแล้วมันเหมือนไม่ใช่ความหมายที่ดี
ฉันรีบเดินแยกตัวเดินกลับมาที่ทางเข้างาน โดยครั้งนี้ผู้ชายคนนั้นไม่ได้รั้งเอาไว้อีก คิดว่าจะโดนฉุดอย่างที่เขาพูด อันตรายจริง ๆ
“เธอออกไปข้างนอกทำไม”
เฮือก!! ในขณะที่กำลังเดินไปยังทางเข้าดันเจอคุณเฟยพอดี เขาขมวดคิ้วเข้มแล้วถามฉันเสียงแข็ง
“นะ... หนูแค่ออกไปสูดอากาศ”
ภาวนาขอให้ผู้ชายคนนั้นกลับไปแล้วไม่อย่างงั้นฉันไ
