LOVE DEEP #2
1236 Words
LOVE DEEP #2
-หนึ่งสัปดาห์ต่อมา-
แกร๊ก!
“หวัดดีพี่” ไนต์เอ่ยทักโปรดิวเซอร์ที่เงยหน้ามายิ้มให้ตนเอง ก่อนจะเดินไปนั่งลงยังฝั่งตรงข้าม “มาคุมงานเองเลยหรอ”
“อื้ม งานน้องชายไม่มาได้ไง”
ไนต์พยักหน้ายิ้มๆก่อนจะเอื้อมไปคว้าแฟ้มเอกสารมาเปิดดู
“พี่เริ่มเลยนะ”
“ครับ” ไนต์พยักหน้าพร้อมไปที่โปรเจคเตอร์แววตานิ่งเรียบ
“ยังที่คุยกันไปคร่าวๆแล้วเนอะว่าในส่วนการโปรโมท comeback รอบนี้กิจกรรมของไนต์คือการเผยแพร่เรื่องราวผ่านโฆษณา”
“ครับ”
“เรื่องตัวโฆษณาเนี่ย เดี๋ยวพี่จะบรีฟให้อีกรอบ ตอนนี้มีหลายบริษัทยื่นข้อเสนอเข้ามาเยอะมาก ทางท่านประธานจะเป็นคนตัดสินใจบริษัทที่น่าสนใจ แล้วจะส่งมาให้เราเลือกอีกที”
“ผมต้องเลือกด้วยหรอพี่”
“เลือกดิ” โปรดิวเซอร์พยักหน้า “เดี๋ยวแต่ละบนิษัทจะเขียนบรีฟคร่าวๆว่าผลิตภัณฑ์ตนเองจะเชื่อมโยงกับคอนเซ็ปต์ Move on ยังไง”
“ครับ” ไนต์พยักหน้ารับ “เรื่องตารางงานพี่คุยกับพี่ซินดี้ได้เลยนะ”
“อื้ม” โปรดิวเซอร์หนุ่มพยักหน้าก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นไนต์เอนตัวพิงเบาะด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า “เป็นไร แฮงค์?”
“โหพี่ แฮงค์อะไร แค่เพลียๆ วันนี้เดินสายทั้งวัน” ไนต์บ่นขึ้นเบาๆ
“เฮ้ย สู้ดิวะ” โปรดิวเซอร์ยิ้มอย่างให้กำลังใจ “วันแรกที่พี่เจอเรา เราบอกว่าเราอยากมีเพลงเป็นของตัวเองไม่ใช่หรอ”
ไนต์ยิ้มออกมาพร้อมกับพยักหน้ารับ “ครับ”
“ตอนนั้นแววตาเรามันประกายมากเลยนะ เหมือนมันเต็มไปด้วยแรงบัลดาลใจ แรงใจ อะไรประมาณนั้น”
“ตอนนี้ผมไม่มีแววตาประกายนั่นแล้วหรอพี่”
“อื้ม” โปรดิวเซอร์พยักหน้าพร้อมกับยิ้มให้ไนต์อย่างจริงใจ “งานสำคัญ เงินก็สำคัญ แต่อย่าลืมว่าชีวิตเราก็สำคัญเหมือนกัน”
“…”
“ชีวิตคนเรามันสั้นมากนะ อยากทำอะไรก็ทำไปเลย อย่าไปกลัว”
ไนต์นั่งนิ่งก่อนจะพยักหน้าเบาๆ “ผมคงแค่เหนื่อยอะพี่ ไม่มีไรหรอก”
“งั้นก็ไปพักผ่อนเยอะๆ ไว้ตารางงานพี่จะคุยกับซินดี้เอง”
“ครับ ไว้เจอกันครับพี่”
โปรดิวเซอร์หนุ่มพยักหน้ารับก่อนมองหนุ่มรุ่นน้องที่เดินออกไปจากห้อง
.
.
ฟุบ!
“เชี่ยย เหนื่อยหว่ะ” ไนต์บ่นขึ้นพร้อมกับหลับตาลงช้าๆ
“เป็นอะไร” ซินดี้ถามขึ้นอย่างสงสัย
“ผมทำแบบนี้เพื่ออะไรวะพี่” ไนต์หันไปถามซินดี้ “ผมจะมีเงินไปเพื่ออะไร?”
“เอ้าา เปย์สาวไง ถามแปลก” ซินดี้ยิ้มแซวชายหนุ่ม “เนี่ย ถามเราไม่อยู่นะ โทรกันเข้ามาเต็มไปหมด”
“ครับ” ไนต์พยักหน้าเบาๆ
“หื้ม มาแปลกนะวันนี้” ซินดี้มองไปที่ชายหนุ่มอย่างสงสัย
“ผมแค่รู้สึกว่าจะมีเงินไปทำไม ในเมื่อบั้นปลายชีวิตถ้าผมไม่เล่นดนตรี ผมไม่ใช่ไนต์วง TIME ผมก็แค่กลับไปทำธุรกิจของที่บ้าน”
“จะบอกว่าไม่มีแรงขับเคลื่อนว่างั้น?”
“ไม่รู้ดิพี่ เห้อ ช่างมันเหอะ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับคว้าโทรศัพท์มาพิมพ์ตอบข้อความใครบางคน “วันนี้ไม่มีไรแล้วใช่มั้ยพี่”
“อื้ม”
“แล้วไอ้สามตัวนั่นอะ”
“กลับไปนอนหมดแล้ว เอ่อ ยกเว้นคิน เห็นว่าจะไปหาแก้ว เรากลับเลยมั้ยเดี๋ยวพี่ให้คนไปส่ง”
“ไม่อะพี่ ผมมีนัด”
“ไหนเมื่อกี้บอกเบื่อไง”
“ก็หาอะไรทำแก้เบื่อไงครับ” ไนต์ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะลุกขึ้นบิดตัวไปมา
“เออนี่ พี่รู้แล้ว เราลองหาใครสักคนเหมือนคินสิ จะได้รู้ไงว่าหาเงินไปทำอะไร”
ไนต์นิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ “ผมว่าอบบผมคงหาอะไรแบบนั้นไม่เจอหรอก น่าจะเหมาะกับการอยู่คนเดียวมากกว่า”
“อะไร สายตาแบบนี้มันดูมีเลสนัยนะ”
“พี่ดูซีรี่ย์เยอะไปละผมว่า ไปนะพี่ เจอกันครับ” ไนต์ยิ้มให้ซินดี้ก่อนจะเดินออกไปจากห้องซ้อมทันที
-หนึ่งชั่วโมงต่อมา-
“อยากกินอะไรสั่งเลยนะ” ไนต์พูดพร้อมกับก้มลงไปมองเมนูอาหารตรงหน้า
“วันนี้คิดอะไรคะถึงพาเบลมากินข้าว แกติเราเจอกันแต่ที่ผับ” หญิงสาวยิ้มแซวพร้อมกับเปิดดูเมนูไปพลางๆ
“หิวข้าวก็เลยมากินข้าวไง”
“หาเพื่อนกินข้าวว่างั้น”
“อื้ม”
“ตรงจรัง มันน่าน้อยใจเหมือนกันนะ” หญิงสาวทำเสียงอ้อนคนตรงหน้าก่อนจะหันไปสั่งอาหารกับพนักงานเสิร์ฟ “ร้านเงียบดีนะคะ พี่มาบ่อยมั้ย”
“บ่อย” ไนต์พยักหน้าก่อนจะหันไปสั่งอาหารกับพนักงาน
“เบลก็ว่างั้นแหละ”
ไนต์มองหญิงสาวตรงหน้าก่อนจะคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่น
“ขอโทษนะคะ พอดีเพื่อนแพ้ขิง รบกวนเปลี่ยนจานใหม่ให้ได้มั้ยคะ”
กึก!
ไนต์เงยหน้าขึ้นพร้อมกับมองหาต้นเสียง แต่ก็ไม่พบก็จะก้มหน้าลงพร้อมนิ่งไปเมื่อคิดถึงอะไรบางอย่าง
“ทำไมไม่กิน”
“มันใส่ขิงค่ะ”
“แล้ว?”
“อะไรเนี่ยพี่ไนต์ จำไม่ได้หรอว่าโยแพ้ขิงอะ”
“พี่ไนต์” เบลเรียกชายหนุ่มที่นั่งเหม่ออยู่ตรงหน้า
“…”
“พี่ไนต์คะ”
“หื้ม” ไนต์หันไปมองหน้าหญิงสาว “มีอะไรหรอ”
“เป็นอะไรรึป่าวคะ ทำไมนั่งเหม่อ”
“ป่าว” ไนต์ส่ายหน้าก่อนจะมองอาหารที่ถูกนำมาเสิร์ฟพอดี “กินแค่นั้นหรอ”
“ค่ะ เบลไม่เน้นแป้ง อาทิตย์หน้าเบลมีถ่ายแบบชุดไหว้น้ำ”
ไนต์พยักหน้ารับอย่างไม่สนใจอะไรมากนักก่อนจะตักอาหารเข้าปากด้วยความรู้สึกที่ยังคงหวนนึกถึงวันเก่าๆ “หึ ช่างมันเหอะ”
“คะ? พูดกับเบลรึป่าว”
“อร่อยมั้ย”
“อร่อยค่ะ” เบลตอบ
ไนต์พยักหน้ายิ้มๆก่อนจะกินข้าวต่อโดยไม่พูดอะไร
-อีกด้าน-
“ขอบคุณมากนะคะ” ไข่มุกยิ้มให้พนักงานก่อนจะยื่นจานให้เพื่อนรัก
“ขอบคุณนะ ดีนะที่แกเห็นอะ” โยเกิร์ตยิ้มให้หญิงสาวก่อนจะรับจานมาวางพร้อมกับตักอาหารใส่ปาก “อื้ม รสชาติดีกว่าที่คิดนะ”
“เห็นมั้ย บอกแล้วว่าต้องถูกใจ”
“คิดถึงอาหารรสชาติจัดจ้านแบบนี้จัง” โยเกิร์ตยิ้มให้เพื่อนรัก
“น่าจะคิดถึงได้ตั้งนานแล้วย๊ะ!”
โยเกิร์ตยิ้มขำก่อนจะตักอาหารขึ้นมากินอย่างเอร็ดอร่อย “ขอบคุณนะที่มารับ”
“สบายมาก” ไข่มุกยิ้มตอบ “จะเซอร์ไพร์สแม่หรอ?”
“ป่าว ไม่ได้จะเซอร์ไพร์สอะไร” โยเกิร์ตส่ายหน้าเบาๆ “แค่ไม่อยากรบกวนใคร”
“แต่สำหรับฉันได้เสมอเลยนะ บอกได้เลย” ไข่มุกยิ้มให้คนตรงหน้า “แล้วนี่จะกลับไปอยู่บ้านใช่มั้ย”
โยเกิร์ตนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะส่ายหน้า “ไม่อะ ว่าจะออกมาอยู่คอนโด”
“คอนโด? คอนโดที่ไหน”
“ว่าจะดูคอนโดที่ติดกับรถไฟฟ้าเอาอะ ตอนไปทำงานที่บริษัทจะได้ง่ายๆหน่อย”
“อะไรของแกที่บ้านก็มีรถเยอะแยะ บ้านก็ออกจะใหญ่โต”
“มัน…มันไม่ใช่ที่ของฉัน”
“…”
“ฉันออกมาอยู่ข้างนอกน่าจะดีกว่า” โยเกิร์ตพูดเสียงนิ่งก่อนจะยิ้มออกมาเศร้าๆ
- Writer
