After staying at the hospital for almost a month, sa wakas ay na-discharge na rin si Ameryl. Parang nagdiwang nga ang buong staff nang malaman ito dahil wala ng magpapahirap sa kanilang shift. Nagpasalamat kami ni Sylvius sa lahat ng nag-asikaso sa amin at nagbigay din kami ng free lunch sa kanila. They were grateful at wala namang imik si Ameryl habang paalis na kami ng ospital. Binuhat siya ni Sylvius na nilagay niya sa backseat ng sasakyan habang fino-fold ko naman ang wheelchair nito at nilagay sa backseat ng sasakyan along with the things na nadala namin sa ospital.
“Kailangan mo ng tulong?” tanong niya sa akin at umiling naman ako.
“Tapos na ako, Syl… Ayos na ba ang lahat?” tuango siya at iginya niya ako sa harap ng sasakyan. Binuksan niya ang pinto ng front seat at inalalayan ni
