ยามเช้า พระสนมอ๋าวเก็บตัวในตำหนักเงียบ มิมีข่าวพระสนมฉางเข้ามาในตำหนักชุนชิว เพราะทรงรับสั่งว่า หากผู้ใดนำข่าวนี้มาแจ้งแก่พระสนมอ๋าว จะต้องมีโทษอย่างร้ายแรง ยามนี้ใบหน้างดงามจึงบวมตุ๋ยพองแก้มป่องจนดูมิได้เลย
"เจินเจิน เจ้าไปนำกรงของเสี่ยวจงมาให้ข้า ข้าจะตีมันให้ตาย!!! "
เจินเจินยิ้มบางๆและไปนำกรงของเสี่ยวจงมา ในกรงมีตัวซ่างซูนอนหงายท้องป่องอยู่ในกรง มันมิใส่ใจพระสนมอ๋าวเอาเสียเลย
"เสี่ยวจง เจ้าเป็นหมูหรือซ่างซูกันแน่นะ เหตุใดจึงมิขยับเขยื้อนกายว่องไวเช่นซ่างซู เจ้าเอาแต่นอนแล้วก็กิน กิน กิน เบี้ยหวัดของข้าต้องซื้อเมล็ดพืชให้เจ้าไปมากเท่าใดแล้วเสี่ยวจง เจ้าอ้วนเสี่ยวจง!!! "
เสี่ยวจงพลิกตัวขึ้นมา และกระโดดออกมาปีนขึ้นไปบนบ่าของพระสนมอ๋าว มือบางจับมันมาเกาพุงและหอมพุงมันเบาๆ นางทำตาค้อนใส่เสี่ยวจงและใช้นิ้วลูบหัวมันลงไปเบาๆ
"เสี่ยวจงไปหาเจี๋ยเจี๋ยคนใจร้ายให้ข้าที"
เสี่ยวจงร้องขานรับ
