เสนาบดีอ๋าว ทูลขอพระราชทานงานสมรสของบุตรชายคนโต ไต้เท้าอ๋าวเลี่ยฮงท่านผู้ว่าการประจำเมืองหลวง กับหลานปู่สกุลกัว หลานตาของสกุลชุ่น ฮ่องเต้ฉูหนานอ่านคำขอพระราชทานแล้ว เหล่หางตาไปที่คำว่าหลานตาและหลานปู่ เอนกายครุ่นคิดอย่างเล็กน้อย และประกาศออกไปในตามนั้นเสียให้สิ้นเรื่องไป เหนื่อยจะขบคิดนัก ก่อนจะส่งคนไปถามความต่อเสนาบดีอ๋าวในทันใด
เสนาบดีอ๋าวตอบกลับออกไปโดยพลัน
"เป็นความในใจของผู้คนพะยะค่ะฝ่าบาท มิมีอันใดนัก สตรีนางนี้มิเคยพบท่านตาของตนเอง เช่นนี้บุตรตัวดีของกระหม่อม เลยจัดฉากเสียใหญ่โต เพียงหวังเชิญท่านตาของนาง มางานสมรสพระราชทานในครานี้ก็เท่านั้นเองพะยะค่ะ "
ฮ่องเต้ฉูทำหน้าเบื่อหน่ายขึ้นมาในทันใด และโบกมือไปเบาๆ ก่อนจะหันมาไต่ถามซ่งกงกงออกไปในทันที
"นางรับน้ำตาลปั้นแล้วหรือยัง"
ซ่งกงกงแย้มรอยยิ้มบาน ก้มหน้าลงคราหนึ่ง ใบหน้าคมยิ้มทันใดและเอนกายพิงหมอนที่บังคับนางเย็บขึ้นมาอย่างพึงใจ แ
