ในวังหลวง ปิงซวงนั้นถูกลงโทษให้คุกเข่าที่หน้าตำหนักเย็น นางคุกเข่าต่อหน้าฮ่องเต้ฉูแต่ทว่ายามลับหลังผู้คน นางมองไปมองมาและดวงตาไปมองพบปิ่นปักผมทองคำที่ข้างบันไดตำหนัก ร่างบางเรียกสาวใช้ที่กำลังออกไปนำอาหารมาให้นางคราหนึ่งและชี้ออกไปในทันใด
"เจินเจิน เจ้าเดินดูรอบๆตำหนักเย็นเสีย เปิ่นกงว่ายามสตรีทั้งหลายถูกลงโทษ จะต้องมีของดีตกหล่นอยู่มากนัก เดินดูให้รอบและนำมาให้เปิ่นกงเสีย มิเช่นนั้นชีวิตคงน่าเบื่อหน่ายนัก ตำหนักผีนี่มีอันใดดีนักนะ ฮ่องเต้วิปริตทั้งหลาย จึงชอบส่งสตรีมากักขังกันที่นี่ ช่างแย่จริงๆเชียว"
"รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง นางถือคติเช่นนั้นแต่ทว่าตำรานี้ควรฉีกทิ้งไปเสียที นางอ่านตำรามาก็มากเหตุใดนางหนีร้อยครั้ง นางถูกจับกลับมาทุกครั้ง ฮ่องเต้ใจอำมหิตวิปริตกักขังมนุษย์ นางอยากออกไปนอกวัง นางมิอยากอยู่แล้ว ฮือๆ "
ปิงซวงครวญครางและทุบพื้นเบาๆพอเป็นพิธีการ นางเช็ดน้ำตาที่หางตา กัดผ้าเ
