ในฤดูร้อน ย่อมมีเทศกาลคลายความร้อน ฉูหนานนั้นเป็นเขตที่มิร้อนนัก มีความหนาวสลับฝน มีข้าวสาลีกองท่วมฟ้า มีอาหารอยู่มิขาด ยามนี้ร่างบางนั่งรอผู้คนวางน้ำแข็งในห้องของนาง และสวมเสื้อนอนผืนบางตะแคงกายอย่างเย้ายวน
"เฮ้อ...ร้อนเหลือเกิน เปิ่นกงอยากไปคลายร้อนเช่นผู้อื่นบ้าง หากอยู่นอกวังจะดีเช่นใดนะ อากาศเช่นนี้ย่อมต้องมีความสุขนัก"
นางกำนัลหัวเราะคิก และกระซิบเบาๆ
"พระสนมเป็นที่ทรงโปรดนัก เหตุใดมิไปกราบทูลขอฝ่าบาทออกนอกวังเล่าเพคะ บางทีฝ่าบาทอาจช่วยได้นะเพคะ"
ร่างบางตาโตและลุกขึ้นทันใด นางเร่งออกไปนอกตำหนักและเข้าเฝ้าในห้องอักษรทันที ยามถึงหน้าห้องอักษร มีสตรีมากมายรอคอยเข้าเฝ้าอยู่ นุ่งน้อยห่มน้อย อ๋าวปิงซวงหยิบพัดมาพัดเบาๆและหลบมาข้างๆห้องอักษร เร่งติดสินบนขันที กระซิบไปบอก ขออนุญาตออกนอกวังในทันที
ยามได้รับอนุญาต อ๋าวปิงซวงขนคนในตำหนักออกไปจนเกลี้ยง คล้ายว่าถ้านางหายไป คงมิมีใครตกตายได้
