นมหก
954 Words
ดูเหมือนการสอนการบ้านวันนี้จะเป็นการทดสอบจิตใจของอาจารย์มากๆ เพราะต้องพยายามเบนสายตาออกจากสองเต้าที่เบียดแนบชิด แม้จะห้ามปรามเรื่องการแต่งตัวแต่ก็ไม่อยากปฏิเสธได้ว่าใจนึงตนเองก็ชอบเหมือนกัน
"อาจารย์ขาเสาร์นี้อาจารย์ว่างไหมหนูอยากเรียนพิเศษ อาจารย์คิดเงินได้เลยนะหนูพร้อมจ่าย"
"ว่างอยู่ ไม่ได้ไปไหน ถ้าจะเรียนจะได้จัดเวลาให้" ผมตอบเธอทั้งที่ยังละสายตาจากสองเต้าขอเธอไม่ได้ "ลิตาชุดพวกนี้เธอมีเยอะหรือไง"
"เยอะค่ะ หนูชอบใส่เวลาอยู่บ้านแสดงว่าอาจารย์ไม่เห็นไอจีหนูใช่ไหมคะ"
"ถ่ายลงไอจีด้วยหรือไงลิตา!"
"ค่ะ อาจารย์เป็นอะไรหรือเปล่าคะ" ฉันถามด้วยความสงสัยเพราะจู่ๆอาจารย์ก็ทำหน้าหงุดหงิดซะงั้น
"เปล่าครูไม่ได้เป็นอะไร" ผมเป็นอะไรอีกล่ะเนี่ยอารมณ์เหมือนคนเป็นใบโพล่าเลย "มาทำการบ้านต่อเถอะ"
ในจังหวะที่ปากกาของลิตาหล่นนั้นเธอจึงก้มลงไปทำให้อาจารย์ถึงกับอ้าปากค้างเพราะเสื้อที่เธอใส่กระดุมมันเด้งหลุดจนเห็นสองเต้าที่มีจุกสีชมพู และเหมือนเธอจะยังไม่รู้ตัวแถมยังขยับเข้ามาใกล้จนยิ่งเห็นชัดกว่าเดิม
"อาจารย์เป็นอะไรคะ"
"ลิตา คือ สะ เสื้อเธอ.." ผมทำอะไรไม่ได้ สอนไม่ได้สมองไปหมดแล้ว
"อุ๊ย อาจารย์เห็นไหมคะ!!" ฉันรีบเอาสองมือขึ้นมาปิดมันเลยกลายเป็นภาพเหมือนในหนังAVที่ฉันเคยดู ไม่ได้ตั้งใจอ่อยเลยนะมันเป็นอุบัติเหตุ >[]<
"ลิตาแบบนี้ครูสอนไม่ได้ไปเปลี่ยนชุดเถอะ นะครูขอร้อง" ผมถึงกับต้องอ้อนวอนเธอ แต่ดูเหมือนลูกศิษย์คนนี้จะดื้อเกินไปเธอมองหน้าผมแถมยังกัดปากเบาๆจนสติผมกระเจิงไปหมดแล้ว "ยังไงครูก็เป็นผู้ชาย มีความรู้สึกเหมือนกันนะ" ผมพูดกับเธอตรงๆเผื่อเธอจะได้เกรงกลัวไปบ้าง
"อาจารย์รู้สึกอะไรเหรอคะบอกหนูได้ไหม"
สองมือที่ปิดเต้าอยู่ขยับเล็กน้อยเหมือนจะบีบเคล้นเบาๆยิ่งเป็นภาพที่ชายหลานคนใฝ่หา อาจารย์พอร์ชรีบคว้าหมอนมาปิดเป้ากางเกงไว้ ขาทั้งสองข้างขยับหนีไม่ได้ ความเป็นชายแข็งราวกับท่อนเหล็กจนความปวดร้าวแล่นเข้าสู่ร่างกาย
"อาจารย์ขา"
"ลิตา.." เสียงอ้อนแบบนี้เอาปืนมายิงผมเถอะได้โปรดผมทนไม่ไหวจริงๆ "อย่าทำแบบนี้สงสารครูเถอะเรายังเด็กเกินไป อายุไม่ถึง18ด้วยซ้ำ"
"แต่ถ้าหนูยินยอมอาจารย์จะตกลงไหมคะ" ฉันขยับตัวเข้าไปทำให้อาจารย์แทบจะกระโดดหนีแต่ก็ทำไม่ได้ "อาจารย์เขินเหรอคะทำไมหน้าแดงขนาดนี้"
"ก็ดูเธอทำสิลิตาใครจะไปทนได้ล่ะ" ผมตอบด้วยน้ำเสียงสั่นๆเพราะภาพตรงหน้ามันทำให้ความคิดลามกเพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ
"อาจารย์ก็ไม่ต้องทนสิคะ"
"ไม่ได้ ตั้งสติไว้ อ่าห์" แค่ผมหลับตาตั้งสติก็ถูกมือน้อยๆลูบไล้ที่แผงอก และแน่นอนมือของเธอไม่ได้ปิดสองเต้าไว้ จึงทำให้จุกสีชมพูมันเรียกร้องให้ผมเข้าไปหา" ครูจะเตือนเธออีกครั้งนะอย่าทำแบบนี้"
"ทำไมคะ" ฉันมองหน้าอาจารย์ที่จ้องมองสองเต้าของฉันอยู่ "อาจารย์จะทำอะไรหนูหรือคะ"
"เธอทนครูไม่ได้หรอกลิตา" ผมกัดฟันพูดเพราะต้องระงับสติอารมณ์ไม่ให้พุ่งไปจูบปากเธอ
"ทำไมถึงทนไม่ได้คะ บอกหนูได้ไหม" ฉันยื่นใบหน้าไปใกล้ๆจนอยู่ติดกันไม่ถึงคืบ "อาจารย์ขา"
น้ำเสียงของลิตาทำให้ความผิดชอบชั่วดีหายไปจนหมดสิ้น สองมือของอาจารย์รวบร่างของเธอให้นอนราบไปกับโซฟา
"อื้อ อาจารย์" ตอนนี้ร่างของอาจารย์นอนทับฉันอยู่แถมสายตาก็ดูเหมือนเสือที่หิวเหยื่อและพร้อมจะขย้ำเหยื่อชิ้นโตนี้ "จะทำอะไรหนูคะอาจารย์"
"เธอทำให้ครูหมดความอดทนจนจรรยาบรรณไม่เหลือแล้วรู้ไหม" ผมบอกกับเธอด้วยน้ำเสียงกระเส่า "เธอมันดื้อครูพูดอะไรก็ไม่เชื่อฟัง"
"อาจารย์ก็ทำโทษหนูสิคะ" ฉันส่งสายตาท้าทายกลับไปทำให้อาจารย์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันอีกนิดจนลมหายใจผสานกัน
"ต้องตีใช่ไหม หรือต้องทำยังไงบอกครูซิ" ผมกระซิบที่ข้างหูของเธอเบาๆจนเธอเริ่มหายใจแรงขึ้น
"อาจารย์มีไม้เรียวหรือคะ" ฉันยังทำสายตาไร้เดียงสาใส่ทั้งๆที่รู้ความหมายเป็นอย่างดี "หรืออาจารย์มีไม้อย่างอื่น"
"เธอก็พูดมาสิว่าอยากให้ครูทำอะไร" ตอนนี้ท่อนเอ็นของผมมันกำลังทิ่มแทงขาของลิตาผ่านกางเกงและผมรู้ว่าเธอคงรู้สึกได้เพราะใบหน้าเธอแดงด้วยความอาย
"อาจารย์ช่วย...." ฉันรีบกัดปากตัวเองเพราะไม่กล้าพูดคำนั้นออกไป มันควรจะเป็นอาจารย์ที่ต้องขอฉันสิ แบบนี้ฉันก็เสียเปรียบพอดี
"ฮึ ช่วยอะไรเหรอ?" ผมเอียงหูไปใกล้ๆเพื่อให้เธอพูดแต่เธอกลับกัดริมฝีปากไว้ไม่ยอมพูด "ไม่พูดแบบนี้ครูก็ไม่รู้นะสิว่าเธออยากให้ครูช่วยอะไร"
"อาจารย์อยากทำอะไรก็ทำเถอะค่ะ" ไม่ไหวแล้วตอนนี้ฉันสั่นไปทั้งตัวแล้วอาจารย์ลุกด้วยคำพูดจนสติแทบกระเจิง
"หึ เด็กดื้อ!"
- Writer
