อาจารย์สอนรักภาค3

เปิดเทอม ทันทีที่เสียงวงดุริยางค์จบลงอาจารย์ชำนาญก็ขึ้นกล่าวทักทายนักเรียนในการเปิดภาคเรียนใหม่ทำเอานักเรียนเลวด้านหลังถึงกับโห่แซวจนอาจารย์ท่านอื่นน้องห้ามปราม "อีลิตาขอลูกอมเม็ดนึง!" เสียงเพื่อนชายแต่ใจหญิงเรียกลิตาจากด้านข้าง "นี่ค่ะคุณชูชัย!" "ว้าย! อีนี่เดี๋ยวกูตบตายเลยมึง!" "พวกมึงนี่เนอะมาวันแรกก็ด่ากันเลย" นิสาเพื่อนในกลุ่มเอ่ยปากพูดเพราะทนเห็นลิตาและดาด้า(ชูชัย)ทะเลาะกันไม่ได้ นิสาเพื่อนสาวในกลุ่มที่บ้านขายอาหารอยู่ในโรงเรียนเลยทำให้ลิตาและดาด้าได้ทานข้าวฟรีประจำ 20นาทีผ่านไป... "โอ๊ยกูปวดขามากค่ะ" ลิตาเอ่ยปากบ่นเพราะอาจารย์ยังพูดไม่หยุดและยังไม่เข้าเนื้อเรื่องสำคัญเลย "เออฉิบหายวนอยู่เรื่องห้องน้ำนี่แหละ" "หิวเลยกู!" "อีด้าอีสัส!!" "ฮ่าๆๆ" ทั้งสามเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ประถมความสนิทจึงมีมากเป็นพิเศษ ไปไหนก็ไปด้วยกันกอดคอกันร้องไห้เวลาเจอปัญหาเข้ามา โฮมรูม กว่าอาจารย์จะเข้าเนื้อเรื่องสำคัญก็กินเวลาการพบอาจารย์ที่ปรึกษาไปเยอะพอสมควรแถมการขึ้นเรียนชั้นม.5ของลิตาก็ต้องมาเจอกับอาจารย์มลที่มีนิสัยขี้ลืมจนถูกตำหนิอยู่หลายครั้ง "นักเรียนรอครูนานไหม" "แค่20นาทีเองค่ะ" ลิตาตอบปนขำทำเอาทุกคนพากันหัวเราะชอบใจ "ครูลืมดูเวลาฮ่าๆๆ" การพูดคุยกับอาจารย์ที่ปรึกษาทำให้นักเรียนชั้นม.5/1ได้รับรู้ถึงคะแนนของเทอมที่แล้วว่าบางคนคะแนนไม่ค่อยดีเท่าไหร่และครูมลก็หวังว่าปีนี้ทุกคนจะตั้งใจเรียนเพื่อคะแนนสอบที่ดีที่สุด "ค่ะอาจารย์" "พวกผมจะตั้งใจเรียนครับ" "ดีมากค่ะ แต่ครูก็มีเรื่องสำคัญอีกเรื่องนึงจะแจ้งให้ทราบ ในวันนี้เอ๊ะหรือพรุ่งนี้นะจะมีอาจารย์สอนวิชาศิลปะและดนตรีมาสอนพวกเราและมาเป็นที่ปรึกษาห้องเราด้วย " "ผู้หญิงหรือผู้ชายคะ" ดาด้าถึงกับรีบเอ่ยถาม "แฮร่ ครูก็จำไม่ได้เดี๋ยวก็คงรู้เองแหละ" "กูจะรอดม.5ไหมวะ?" นิสาเอ่ยปากถามเพื่อนๆ "มึงกูไม่แปลกใจเลยทำไมห้องเราต้องมีครูที่ปรึกษามาเพิ่มอีกคน" ฉันหันไปคุยกับเพื่อนพร้อมกับเสียงหัวเราะ ช่วงพักกลางวันลิตาจะชอบมานั่งอ่านหนังสือในห้องสมุดแต่ด้วยการเปิดเรียนวันแรกนักเรียนส่วนใหญ่จะชอบไปนั่งที่ริมสระบัวกันมากกว่า เพราะทางโรงเรียนได้ตกแต่งและจัดสวนไว้อย่างสวยงามจึงทำให้ดาด้าและนิสาไม่เคยพลาดที่จะไปถ่ายรูป ลิตาเดินเข้ามาในห้องสมุดที่ก็พบแต่ความว่างเปล่ามีเพียงบรรณารักษ์ที่นั่งอยู่เท่านั้น "เงียบดีจัง" ฉันเดินหาหนังสืออยู่ในหมวดคณิตศาสตร์โดยไม่ทันได้มองว่ามีใครคนนึงเดินหาหนังสืออยู่เหมือนกัน ปึก! แรงกระแทกจากการเดินชนกันทำให้ลิตาถึงกับเซแต่ก็ถูกมือหนาๆที่มีเส้นเลือดปูดขึ้นมาคว้าแขนเธอไว้จนเธอได้เข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของชายปริศนาคนนี้ "ว้ายย" "เกือบไปแล้ว ขอโทษทีนะไม่ทันได้มอง" โห นี่มันเทพบุตรชัดๆหล่อ ขาว แต่งตัวด้วยโทนAll Black มันช่างโดนใจอีลิตาเสียจริงๆ "หอม" "ฮะ เจ็บหัวเหรอ" ผมเอามือวางบนศีรษะของเด็กคนนี้ที่มองผมตาไม่กะพริบ "มะ ไม่ใช่ค่ะขอบคุณนะคะ" ฉันรีบผละออกก่อนจะเดินมาหลบอยู่อีกด้านด้วยอัตราการเต้นของหัวใจที่ทำให้ฉันแทบอยากจะกรี๊ดออกมา เมื่อถึงเวลาขึ้นเรียนในคาบบ่ายลิตาก็ยังนั่งเหม่อลอยอยู่ในห้องเพราะเธอยังนึกถึงภาพของชายหนุ่มที่เธอได้เข้าไปอยู่ในอ้อมแขนจนเธอเผลอยิ้มออกมา "ลิตาวิชาดนตรีอาจารย์ใหม่มายังหรือใครจะมาสอนแทน" เสียงเพื่อนในห้องเดินมาถามอดีตหัวหน้าห้องตอนเรียนชั้นม.4 อย่างลิตาแต่ก็ไม่ได้คำตอบทำให้เพื่อนร่วมห้องถึงกับเกาหัวและเดินจากไป "อีนี่บ้าค่ะ" "อีด้าไปว่าเพื่อนทำไม" "อีลิตามึงเป็นอะไรคะ" ไม่มีเสียงตอบกลับทำเอาเพื่อนทั้งสองคนมองหน้ากันจนกระทั่งมีเสียงเดินใกล้เข้ามาทุกคนเลยหันไปมองก่อนจะมีเสียงฮือฮาดังตามมา "ใครอ่ะ หล่อมากเลย" "โอ้ยอยากตาย" "อีด้าสำรวมหน่อย" ตึก! ตึก! ตึก! ชายปริศนาเดินมายืนอยู่เบื้องหน้าลิตาที่ยังเหม่อลอยอยู่ในภวังค์ของตัวเอง ชายหนุ่มถึงกับมองด้วยความสงสัย "อีลิตา!" "มึง!!" "ฮะ อุ๊ย" "ใครเป็นหัวหน้าห้องครับ" ผมมองหน้านักเรียนทุกคนจนเด็กๆทุกคนชี้มาที่เด็กสาวคนที่ผมเดินชนเธอที่ห้องสมุด "นี่กูเป็นหัวหน้าห้องเหรอ" ฉันหันไปมองเพื่อนๆด้วยสีหน้าที่ตกใจ "เออ!!" เสียงตอบกลับอย่างพร้อมเพรียงกัน "หัวหน้าห้องครับเอาใบตารางเรียนอันใหม่ไปแจกเพื่อนๆหน่อย" "ค่ะ ^ ^" "นักเรียนครับ ครูชื่อพอร์ชนะ เทอมนี้ครูจะมาสอนวิชาดนตรีและศิลปะส่วนเทอมหน้าครูอรปลดเกษียณครูถึงจะสอนวิชาคณิตศาสตร์ คงได้เจอกันแทบทุกวันนะ" "อาจารย์มีแฟนหรือยังคะ" "จะตอบยังไงดีล่ะฮ่าๆๆ" "อีด้ามึงนี่มันที่สุดจริงๆเลยนะ" สารีบหันไปว่าเพื่อนที่มีอาการออกนอกหน้า "หัวหน้าห้องชื่ออะไรเหรอ" ผมหยิบใบรายชื่อขึ้นมาดูก่อนจะมองหน้าเธอที่หันมา "ลิตา ปรียาภรณ์ค่ะ" "ลูกคุณนาวินเหรอ?" ผมมองหน้าเธอด้วยความสงสัยเพราะปกติผมจะเคยเห็นลูกสาวอีกคนที่เคยเจอกันที่ต่างประเทศไม่ยักรู้ว่าคุณนาวินมีลูกสาวสองคน "ใช่ค่ะ หนูเป็นลูกคุณแม่รตี" "อ๋อ โอเค" แบบนี้นี่เอง แม่ของเธอเสียไปแล้ว หลังจากที่ทุกคนแนะนำตัวกันเสร็จอาจารย์พอร์ชก็ให้นักเรียนบอกความสามารถในการเล่นดนตรีไทยและสากลที่ตัวเองชื่นชอบมาคนละหนึ่งอย่าง จนมาถึงลิตาที่จะต้องตอบคำถาม "ลิตาเธอเล่นดนตรีอะไรได้บ้าง" ผมถามเธอพร้อมกับหยิบแก้วน้ำเก็บอุณหภูมิขึ้นมาดื่ม "ตอนเด็กหนูเรียนเป่าขลุ่ย แต่พอโตมาหนูอมอย่างเดียวเลยค่ะ" ฟู่!! น้ำในปากอาจารย์พอร์ชถึงกับพุ่งออกมาตามด้วยเสียงหัวเราะและเสียงโห่แซวจากเพื่อนๆในห้อง "อีนี่มันอันตรายค่ะครูขาอย่าไปหลงกลมันนะคะ" ดาด้ารีบท้วงตามด้วยสาที่ขำจนท้องแข็ง "อม เอ๊ยเป่าขลุ่ยได้ด้วยเก่งมากเลยนะฮ่าๆ" "ครูขาหนูอมปี่ได้ค่ะ เป็นไงใหญ่กว่ามึงอีก!" "อีตุ๊ดมึงเกทับกูเหรอ" "พอๆนักเรียนครูขำจนจุกหมดแล้วฮ่าๆ"