Chapter 21 คุณหนูฟันน้ำนมที่รัก

1272 Words

“เอ๊ะ นี่คุณ! รษาชักจะหมดความอดทนกับความเผด็จการของคุณทุกทีแล้วนะ” รษาชักสีหน้า ถามคนตรงหน้าเสียงแข็ง พอรู้ตัวว่าเป็นต่อ ก็เรียกร้องเกินเหตุ แล้วยังมีหน้ามายักคิ้วหลิ่วตา ทำหน้าระรื่นยิ้มกริ่มใส่เธออีก จะอะไรนักหนากันเชียว “คุณต้องอยู่กับผมที่นี่” ชายหนุ่มย้ำอีกครั้ง “ได้ค่ะ” รษาตอบตกลงอย่างว่าง่าย แอบซ่อนยิ้มอย่างมีแผน นึกถึงเรื่องสนุกขึ้นมา ถ้าไม่แสบ อย่ามาเรียกว่ารษาก็แล้วกัน พอชายหนุ่มเห็นคนเถียงคอเป็นเอ็นเมื่อครู่ยอมตกลงง่ายดาย คนเรียกร้องชักแปลกใจ รู้สึกว่าคำตอบมันค้านกับสีหน้าคนตอบชัดเจน “ถ้างั้นเราไปดูห้องหอกันเถอะ” ปรินทรขยับลุกพร้อมกับอุ้มคนบนตักไปด้วย ทว่ารษาเบรกเอาไว้เสียก่อน “ปล่อยค่ะ รษาเดินเองได้” “ไม่” ชายหนุ่มตอบกลับและเดินต่อไปทันที “เดี๋ยวค่ะ รษาจะอยู่ที่นี่กับคุณ แต่คุณต้องสัญญาว่าจะไม่ข่มเหงรังแกรษา ไม่ว่ากรณีใดๆ ก็ตาม” คนอุ้มก้มหน้าลงมองคนในก้อมกอดอีกครั้ง ทว่าสาวน้อยหัวใสกว่า เธอใช้มือโอบคอชายหนุ่ม ยืมมารยาหญิงเล่มเกวียนที่หนึ่งมาใช้งาน ส่งสายตาออดอ้อน “นะคะ คุณต้องสัญญาว่าจะรักษาความเป็นสุภาพบุรุษกับรษา” “ก็ได้ แต่ถ้าคุณยอมเอง จะมาว่าผมทีหลังไม่ได้นะ” ชายหนุ่มเลิกคิ้วมองอย่างเป็นต่อ ต่างคนต่างซ่อนยิ้มให้กับความคิดของตัวเอง ‘รอดูฤทธิ์คุณหนูรษาเสียก่อนนะลุง อย่ากระดูกพรุนขยับเอวไม่ไหวเสียก่อนละ’ ‘คุณหนูฟันน้ำนมที่รัก เผลอเมื่อไรพ่อจะจับเคี้ยวให้ไม่เหลือกระดูกเลย’ พ่อเลี้ยงธามเดินหน้าตึงเข้ามาในโรงแรมปางวิมาน พายุลาวาในใจกำลังก่อตัวพร้อมพุ่งหลาวราวแตกกระจายออกมาไหลบ่าราบทั้งเมือง “ธาม! ใจเย็นๆ ก่อนสิ” คณาธิปดึงแขนเตือนสติ คำพูดซ้ำๆ ที่คณาธิปพูดกับเพื่อนหนุ่มมาตลอดทาง หลังจากนี้ไปเขานึกถึงความโชคร้ายและชะตากรรมของเจ้าของโรงแรมไม่ออก “แกปล่อยแขนฉันนะไอ้คณาธิป” ธามหันมาจ้องหน้าเพื่อนหนุ่มเขม็ง ทว่าอีกคนกลับรั้งไว้แน่นกว่าเดิม “ถ้าแกยังเดือดอยู่แบบนี้ ฉันคงต้องพาแกกลับไร่ก่อน” “แกมีปัญญาพาฉันกลับหรือ” ธามเลิกคิ้วถามเสียงเข้ม ตอนนี้ไม่ว่าใครหน้าไหนก็หยุดเขาไม่ได้ “ฉันไม่มีปัญญาหรอก แต่ญาดากับคุณนนท์และพี่ รปภ. อีกสี่คน คงจะไหว” คณาธิปตอบกลับด้วยใบหน้านิ่งเรียบระดับน้ำเสียงก็ไม่ต่างกัน พร้อมกับคนที่เขาพูดถึงเดินเข้ามาพอดี “ญาดาก็คิดเหมือนคณาธิปนะธาม ธามใจเย็นๆ สงบสติอารมณ์ให้เย็นลงก่อน แล้วค่อยมานั่งคุยกัน คุณปรินทรก็หาทางออกแก้ปัญหาให้น้องรษาได้แล้ว มานั่งตรงนี้ก่อน” ญาดาแตะไหล่พ่อเลี้ยงธามเชิงติง พร้อมทั้งดึงตัวนั่งลงที่โซฟารับแขก “ผมอยากเจอรษาก่อน” เขาบอกกับญาดา “คงไม่สะดวก เพราะตอนนี้คุณรษาหลับอยู่ เธอคงเพลียมาก พอดีว่าเราเพิ่งทำธุระส่วนตัวระหว่างสามีภรรยาเสร็จ” เสียงทุ้มของปรินทรดังเข้ามาแทรก แต่ทว่าคำพูดสองแง่สองง่ามของเขาก็ทำให้พ่อเลี้ยงธามลุกพรวดขึ้นมาอีกครั้ง ชี้หน้าผู้บริหารโรงแรมอย่างเอาเรื่อง “แกทำอะไรน้องสาวฉัน ฉันจะลากแกเข้าคุก” “เชิญครับ แต่ก็อย่าลืมว่าผมถือทะเบียนสมรสอยู่” ปรินทรตอบกลับอย่างเป็นต่อและท้าทาย “ไอ้ปรินทร” “แล้วกิจกรรมของข้าวใหม่ปลามันที่เพิ่งแต่งงานใหม่ คุณคงไม่อยากรู้จนผมต้องอธิบายรายละเอียดว่ามีอะไรมั่ง ใช่ไหมครับพ่อเลี้ยง” “ไอ้ปรินทร” พ่อเลี้ยงธามกัดฟันกรอด ชี้หน้าผู้บริหารโรงแรมอีกครั้ง พร้อมกับเดินเข้าหา ทว่าบอดี้การ์ดของปรินทรกั้นเอาไว้เสียก่อน “คุณกลับไร่ไปเถอะพ่อเลี้ยง ถ้าคุณพร้อมจะคุยกับผมด้วยเหตุผลเมื่อไร คุณค่อยกลับมาอีกครั้ง ตอนนี้คุณรู้แค่ว่า ผมเป็นห่วงคุณรษาไม่น้อยกว่าคุณ แล้วจะไม่ยอมให้ใครทำอะไรเธอได้อีก ในเมื่อคุณปกป้องน้องสาวคนเดียวไม่ได้ ก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่สามีอย่างผมเถอะ” ปรินทรบอกเสียงหนักทรงพลัง มองพี่ชายภรรยานิ่ง “ไอ้!” ธามง้างหมัด แต่ญาดากระโดดขวางไว้ก่อน แค่เรื่องที่เกิดก็ฉาวมากพอแล้ว “ญาดาว่าธามกลับไร่ก่อนดีกว่านะ ใจเย็นกว่านี้แล้วค่อยคุยกัน” ญาดาฉุดพ่อเลี้ยงธามกลับไปนั่งที่เดิม จากที่เธอได้ฟังปรินทรแถลงข่าวและบอกเล่าเหตุผลให้ฟัง เธอก็รู้ว่าสิ่งที่เขาทำลงไปเป็นทางออกที่ดีที่สุดทั้งสองฝ่าย ทั้งโรงแรมและตัวของรษาเอง แต่ตอนนี้จะให้พ่อเลี้ยงธามที่ทั้งมีอคติและกำลังโมโหเข้าใจเหมือนอย่างเธอก็คงเป็นไปไม่ได้ “ปล่อยผมนะญาดา ผมจะเอาเลือดปากมันออก” เขาพยายามดันญาดาออก ญาดายอมปล่อย บอกอย่างโมโห “เอาเลย! ถ้าคิดว่าชกเขาแล้วปัญหามันจะจบ สติธาม สติ!” ธามนิ่ง แต่เขาก็มองหน้าน้องเขยป้ายแดงอย่างกินเลือดกินเนื้อ “น้องรษาสบายดีนะครับ” คณาธิปถามแทรกขึ้นา อย่างน้อยก็เป็นการลดความตึงเครียดลง และให้ได้รู้ว่ารษาสบายทั้งกายและใจ “ครับ เธอสบายดี พวกคุณไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะดูแลเธอเป็นอย่างดีและจะพาเธอไปที่ไร่เอง แต่ช่วงนี้เธอเพิ่งหายป่วย คงต้องให้เธอพักให้แข็งแรงกว่านี้หน่อย” “อย่ามาทำตัวเป็นพระเอกหน่อยเลย คนอย่างนายก็คงไม่ต่างจากเสี่ยอาคมพ่อของนาย” พ่อเลี้ยงธามแทรกขึ้นอย่างหมั่นไส้ ลามปามถึงบิดาของชายหนุ่ม “เท่าที่ทราบ คุณพ่อของผมไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ กรุณาอย่าดึงท่านเข้ามาเกี่ยว” ผู้บริหารโรงแรมบอกเสียงเรียบ “หรือว่าจะเถียง ไอ้ที่ร้อนตัวนักหนา อยากเสนอหน้าเข้ามายุ่ง ไม่ใช่เพราะข่าวที่ออกมามีผลเสียหายกับทางโรงแรมหรอกหรือ คนอย่างนายก็ไม่พ้นห่วงตัวเอง ห่วงผลประโยชน์” “คุณจะคิดอย่างไร นั่นก็แล้วแต่คุณ วันนี้ผมต้องขอตัวไปทำงานก่อน” ปรินทรตอบเสียงเรียบและหันหลังกลับเดินออกไป ทิ้งให้อีกคนเดือดดาลตะโกนตามหลัง “ฉันจะเป็นคนกระชากหน้ากากของนายออกและประกาศให้คนอื่นรู้ นายก็ไม่ต่างจากพ่อของนาย และฉันจะเอาน้องสาวของฉันคืน ไอ้หน้าตัวเมีย” “ไอ้ธาม! ที่นี่ไม่ใช่ไร่ปกรักนะเว้ย! มันเป็นโรงแรมของเขา” คณาธิปเตือนสติเพื่อนให้เงียบ เมื่อเห็นว่าเริ่มตกเป็นเป้าสายตาของแขกในโรงแรมที่เดินผ่าน “คณาธิปพาธามกลับไร่ไปก่อนเถอะ เดี๋ยวญาดาอยู่รอคุณนนท์ทำงาน ญาดาจะไปดูน้องรษาให้” “ก็ดีเหมือนกันครับญาดา กลับก่อนที่มันจะไปงาบหัวใครเข้าเสียก่อน ไปธาม กลับไร่” คณาธิปหันไปคุยกับญาดา แล้วฉุดลากเพื่อนชายลุกขึ้นให้เดินตามไป พ่อเลี้ยงธามลุกเดินไปตามแรงฉุดลากของเพื่อนอย่างหงุดหงิด ถ้าไม่กลัวว่าจะเป็นข่าวใหญ่โตอีกครั้ง เขาคงต้องบุกให้โรงแรมพังราบกันไปสักข้าง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more