ติ๊ง!
เสียงไลน์ส่วนตัวของบุรินทร์ดังขึ้น เขาหยิบขึ้นมาดูในตอนที่นั่งเล่นริมเก้าชายหาด ชายหนุ่มจิบน้ำชายามบ่ายไปอ่านข้อความที่ได้รับไป
พออ่านข้อความของน้องชายผู้ทิ้งปัญหาไว้และหนีไปจัดการกับลูกเมียของมัน เขาก็อมยิ้มภาพถ่ายหลายใบของหญิงสาวที่สวมชุดว่ายน้ำเรียบร้อย ยืนถ่ายรูปอยู่ริมทะเลท้าแดดท้าลม เธอยืนสวยเด่นอยู่เพียงคนเดียว
“แม่ส่งมาให้ผม ผมเลยส่งให้พี่ต่อ” วฤทธิ์พิมพ์บอกแค่นั้น คนเป็นพี่ชายเห็นแล้วยิ้มมุมปาก
แต่ไหนแต่ไรแล้วที่มารดาไปหาเพื่อนอย่างสรีและถ่ายรูปเดี่ยวและรูปคู่กับหญิงสาวและกรอกหูหมอนั่นว่าเป็นว่าที่คู่หมั้น ไอ้น้องชายตัวดีของเขาก็ส่งต่อรูปนั้นมาให้เขาพร้อมกำชับเสียงกวนบาทา...
“เมื่อห้าปีที่แล้วผมช่วยพี่ ดังนั้นถ้าแม่บ้าจี้ให้ผมแต่งงานกับน้องทรายทั้งที่ไม่ได้รักกัน พี่ต้องแต่งแทนผม”
บุรินทร์เลื่อนดูรูปเกือบยี่สิบใบอย่างเพลินตา นึกถึงคำพูดของน้องชายแล้วนึกถึงคำพูดของคนใ
