ร่านสวาทปรารถนา

“ผมเคยบอกแล้วนี่ถ้ารังเกียจผม ไม่อยากเป็นเมียผมก็บอกยกเลิกงานแต่งงานซะ แต่คุณเลือกที่จะไม่ทำ” คำพูดของเขาทำให้มือเล็กที่ดันหน้าอกแกร่งของคนที่ทำท่าเหมือนจะรุกล้ำเข้าไปในความสาวของเธอทุกขณะนั้นดันอกเขาให้ห่างตัวมากกว่าเก่า แม้จะแทบไม่ขยับเขยื้อนใดๆ เลย “ถ้ายกเลิกโดยฝ่ายฉัน บ้านฉันก็เสียค่าปรับอ่วมน่ะสิ” “อ้อ ตกลงว่าอยากแต่งอยู่ แต่งกับน้อง แต่เป็นเมียพี่ จะเอาแบบนี้เหรอ” “มันไม่ใช่ความผิดของฉัน คุณต่างหากที่จะต้องเลิกยุ่งกับฉันเพราะฉันไม่มีวันยกเลิกงานแต่งงานก่อนแน่นอน” “ยังไงก็จะดึงดันแต่งกับไอ้ไวท์ ทั้งที่ผมบอกแล้วว่าแต่งไม่ได้” “คุณก็รู้ว่าฉันไม่ได้ตัดสินใจเอง” เธอพยายามจะบอกให้เขาเข้าใจว่าเธอไม่สามารถกำหนดได้ว่าจะแต่งหรือไม่แต่งเมื่อใบสั่งจากเบื้องบนบอกว่าต้องแต่ง “ผมให้โอกาสคุณตัดสินใจแล้วนะ อย่าหาว่าผมไม่ถามก็แล้วกัน” เสียงทุ้มๆ ของเขาฟังดูเยือกเย็นจนศรุตาหนาวไปทั้งไขสันหลัง ก่อนที่เธอจะได้คิดอะไรในหัวสมองเขาก็แทรกเข้าหาเธอเต็มตัว ความรู้สึกอัดแน่นทำให้ดวงตาเธอเบิกโพลง ช้อนหน้าขึ้นมาเห็นแววตาสะใจของจอมมารร้ายผู้ทำลายพรหมจรรย์ของเธอ ริมฝีปากบางสั่นระริก น้ำตาไหลปริ่มจากขอบตา “คุณมันเลว” บอกเสียงสะอื้น แต่คนใจร้ายที่คร่อมเธออยู่หาได้แคร์ไม่ เขายิ้มมุมปาก และจดจ้องเธอด้วยสายตาแห่งผู้ชนะ ก่อนจะขยับสะโพก “ถ้าเลวแล้วเสียวอย่างนี้ ผมยอม” เขากระซิบข้างหูของเธอ