ตอนที่ 3 ดื้อ
785 Words
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วพี่ว่าเราไปทานข้าวกันเถอะ ฮันนี่อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมครับ”
“แหม น้องสาวของตัวเองยืนอยู่ตรงนี้ทั้งคน แต่กลับถามแต่ฮันนี่ เอาใจเพื่อนน้องเก่งจังเลยนะคะ” เม็ดฝนเอ่ยขึ้นหวังจะทำให้บรรยากาศมันดีขึ้น แต่พอเห็นสายตาพี่วินซ์มองพี่ชายเธอ ตอนนั้นแหละถึงได้รู้ว่ามันแย่ไปมากกว่าเดิม
“ไม่ต้องห่วงฮันนี่นะครับ เดี๋ยวผมดูแลให้เอง” ลมหนาวบอกกับคนที่จ้องหน้าเขาอยู่ ที่จริงวินซ์อายุมากกว่าเขาหลายปีอยู่ และความจริงก็ไม่ได้ชอบอะไรกันมากนัก เพราะฮันนี่หรอกที่ทำให้เขายอมพูดดีๆ ด้วย
“ขอคุยด้วยหน่อย” วินซ์ดึงมือผู้หญิงที่เกาะแขนเขาอยู่ออกไปให้พ้นตัวทั้งที่ไม่มองหน้าก่อนจะปรี่เข้าไปดึงมือฮันนี่ แล้วพาเธอเดินออกมาจากตรงนั้นด้วยกัน
ในเมื่อสถานะที่คนอื่นเข้าใจคือเขาเป็นพี่ชายเธอ มันจึงไม่มีใครคิดที่จะห้ามและไม่มีใครกล้าเดินเข้ามาห้ามอยู่แล้ว
“พี่วินซ์จะคุยอะไร ถ้าเป็นเรื่องให้กลับไปดูแลห้องตอนที่พี่ไม่อยู่ หนูดูแลได้ค่ะ เข้าใจทุกอย่างแล้ว”
“ทำไม แค่ออกมาคุยกับพี่นิดเดียว ทำเหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องที่เสียเวลามากเลยนะ”
“พี่จะหาเรื่องหนูทำไม หนูไม่ได้อยากทะเลาะกับพี่หรอกนะ”
“ไม่ได้อยากทะเลาะ ไม่ได้อยากมีปัญหา แต่สีหน้าแตกต่างจากตอนที่อยู่กับผู้ชายคนอื่นอย่างสิ้นเชิงเลยนะ”
“พี่พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง พี่ต้องการอะไรกันแน่”
“แค่จะเตือนสติในสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ในตอนนี้ไง”
“หนูทำอะไร”
“คิดว่าไอ้ฮันเตอร์มันจะรู้สึกแบบไหนที่ดึกดื่นแต่น้องสาวของตัวเองกลับมาเที่ยวกับผู้ชายแบบนี้”
“ว่าไงนะ หนูมากับเพื่อน พี่ก็เห็นว่าเม็ดฝนอยู่ตรงนั้น”
“แต่ก็มีผู้ชายคนอื่นอยู่ด้วย หลักฐานก็เห็นอยู่ทนโท่ หรือเธอจะเถียง” วินซ์กอดอกมองคนที่ยืนเถียงเขาฉอดๆ แล้วอยากหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเธอในตอนนี้แล้วส่งไปให้พี่ชายของเธอฉิบหาย
ในขณะที่มันคอยย้ำตลอดว่าให้เขามองน้องมันเป็นเหมือนน้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น ห้ามทำอะไรที่มันเกินขอบเขตเหมือนมันไม่ไว้ใจเขา กลัวเขาเห็นน้องมันเป็นเหมือนตุ๊กตามีชีวิตเหมือนผู้หญิงหลายๆ คนที่ผ่านมา
โดยที่มันไม่เคยรู้เลยว่าน้องมันโตแล้ว โตเป็นสาวจนมีแฟนได้แล้ว และเธอเองก็คงคิดที่จะมีแฟนแล้วเหมือนกัน
“หนูมั่นใจว่าพี่ฮันเตอร์ไม่ได้มีความคิดแบบพี่แน่”
“มันแค่ไม่เห็นเธอใส่กางเกงโชว์ขาแล้วเสื้อโชว์นมแบบนี้ต่างหากล่ะ”
“พี่วินซ์!”
“หรือจะเถียง จะให้พี่กดชัตเตอร์รัวๆ แล้วส่งรูปไปให้พี่ชายเธอไหม รับรองเลยว่าทีนี้มันได้ปวดหัวกว่าเดิมแน่นอน”
“พี่อคติอะไรกับหนูอีก หนูทำอะไรให้พี่ไม่พอใจนักหนาเหรอ”
“เธอเริ่มดื้อขึ้นทุกวันไงฮันนี่”
“หนูไปดื้อกับพี่ตอนไหน”
“ตอนนี้นี่แหละ ทั้งที่พี่บอกว่าไม่สบายแต่เธอก็ยังเลือกที่จะออกมาดูหนังกับผู้ชายหน้าตาเฉย อันนี้เขาไม่ดื้อเหรอ”
“แล้วการมีพื้นที่ส่วนตัวแบบนี้ไม่ดีเหรอ หนูอุตส่าห์ตั้งใจปล่อยให้พี่มีพื้นที่ส่วนตัวเลยนะ” วินซ์หลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะกดปลายลิ้นเข้าหากระพุ้งแก้ม
“ปล่อยให้มีพื้นที่ส่วนตัว หมายถึงให้พี่หรือให้ตัวเธอเอง”
“หนูแค่มองว่าตัวเองเป็นภาระมากเกินไป”
“พี่พูดตอนไหน”
“บางอย่างหนูก็รับรู้ได้โดยที่พี่ไม่จำเป็นต้องพูดนะ”
“เก่งเกินไป เก่งแบบนี้แปลว่าพร้อมที่จะรู้จักกับผู้ชายทั่วโลกแล้วใช่ไหม พี่ชายเธอไม่จำเป็นต้องห่วง เพราะเธอเก่งแล้วเอาตัวรอดเองได้แล้วแบบนั้นใช่ไหม”
“มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้”
“เกี่ยวดิ มันเกี่ยวฮันนี่ ถ้าเธอจะเก่งขนาดนั้นลองออกไปใช้ชีวิตเองคนเดียวไหมล่ะ จะได้ทำเองตามใจ จะได้ไม่ต้องมีพี่คอยบงการ”
“พี่ไล่หนูเหรอ ต้องการแบบนี้จริงๆ ใช่ไหมพี่วินซ์”
“พี่จะไม่พูดแบบนี้เลยถ้าเธอไม่ดื้อกับพี่”
- Writer
