BÖLÜM 14?
877 Words
Bir insan, bir insanı ne kadar sürede sevebilir? Bağlanması için ne kadar süre geçmesi gerekir? Mesela bir kalp akıla neden ihanet eder? Peki insan sevince irade nereye kaybolur? Biri çıkıp söylesindi.. Alparslan'ın o çok güvendiği aklı ve iradesi nereye gitmişti? Bütün hücrelerine kadar yaşadığı bu değişim iyi miydi? Kötü müydü? Alparslan artık hiçbir şey bilmiyordu ki.. Aklını bu denli istila edebilen birinin eline kendini bırakmak ne kadar mantıklıydı? Peki mantık hangi köşeye sinmişti? Alparslan'ın duran aklına hep küfürler edilse ancaydı.. Senelerce hep Vatan için yaşa, Vatan için öl diyen aklı da kalbi de bugün hangi hakla şaşabilmişti..Aklı başından gitmişti. Onu anlamıştı da, giden aklın yerine bu güne kadar hiç konuşmayan, şimdiyse hiç susturamadığı yüreğine ne demeliydi? Belli olmuştu bu yüreği Alparslan'ı Leyla'ya meftun edecekti.. Etsindi bakalım. Şayet bir gün biri Leyla'ya ilk ne zaman tutuldun diye soracak olursa, şuan şimdiyi söyleyecekti. Leyla'nın gülerek açtığı bu kapı Alparslan'ı nasıl bu kadar mutlu etmeye yetebilirdi. Yetmişti işte.. Alparslan'ın içi dışı bahar bahçe olmuştu. Kapıyı açan Leyla karşısında duran üç adamı görünce gülümsedi. Bekir ve Laz Ali'ye "Hoş geldiniz abi" dedi. Alparslan'a kaçamak bir bakış attı. Adam donmuş gibi etrafa bakıyordu. Acaba evi değiştirdikler için kızmış mıydı? Ondan mı böyle bakıyordu? Ama kızmış gibi de durmuyordu ki.. " Ohh mis gibi yemek kokuları geliyor" diyen Laz Ali Leyla'nın dikkatini dağıttı. Leyla Laz Ali'ye kıkırdayarak güldü. Düğünde halayın ortasında bile " Sen şerbetli tatlıları yapmayı bilir misin?" diye soran adamdı kendisi. Leyla "buyurun abi birazdan sofra hazır olur" dedi. İçeri girmeleri için kenara çekildi. Laz Ali içeri doğru yürürken kahkaha attı, " bizim enayilere yengenin ilk yemeğini ben yedim diye hava atacagim" dedi. Alparslan'dan laf yemeden hızlıca gözden kayboldu. Bekir Yüzbaşı Leyla'nın yanından geçerken " nasılsın abim? Annemle günün cümbüşlü geçmiştir, darlamadı inşallah seni" dedi. Hiç de darlamamıştı valla. Gayette şeker kadındı. Leyla Bekir abisine güldü.. Yorum 1: Söylediklerini Fatma Abla'sı duysa oğlunu bir güzel haşlayacaktı şimdi. "Yok abi öyle şey olur mu ? Allah Fatma Abla'dan razı olsun " diyince Bekir'de gülümsedi. "O seni çok merak ediyordu. Gördü sonunda " dedi. Kahkaha attı " Ben bir anama da bakayım " deyip içeri geçti. Kapıda kıpırdamadan duran bir Alparslan kalmıştı. Leyla onun önünede terlik koydu. Tekrar Alparslan'a bakıp şirince gülümsedi. " Sen içeri girmeyecek misin? " dedi. Alparslan önüne konulan terliğe baktı. " Gireceğim de yanlış eve mi geldik? Onu anlamaya çalışıyorum " dedi. Bu ruhsuz evi nasıl bu kadar kısa sürede sıcacık yuva yapabilmişti Zümrüt Gözlüsü. Leyla'nın korktuğu başınamı gelmişti yoksa? Tedirgince sordu. " Eşyaların yerlerini değiştirdik diye rahatsız olduysan eski haline çeviririm ben hemencecik " diyince Alparslan kızı tutup kucaklamak için kendini zor tutuyordu. Eğildi Leyla'nın yüz hizasında durdu. Leyla'nın nefesi nereye gitmişti? Nasıl nefes alınıyordu? Allah için Leyla'ya biri ögretsindi. Alparsla'nın nefesini içine çekecek kadar yakınında dururken, Leyla nasıl nefes alsındı? Alparslan ise Leyla'nın şaşkın yüzüne öpücük bırakmamak için kendisiyle cebelleşirken, "Ben nikahımız kıyılırken ne dedim Zümrüt Göz? Diye sordu. Leyla'nın aklı soru cevaplayacak haldemiydi sanki... "Ne dedin ki? " Diye sorunca Alparslan güldü. Leyla'nın bütün yüzünde Göz gezdirdi. " Benim varım yoğum ne varsa hepsi Leyla'nındır. " dedim deyince Leyla kocamanca gülümsedi. "Kızmadın yani öylemi?" Alparslan dilini damağına vurdu "cık" sesi çıkardı. " Sen evi yıkıp komple baştan inşa etsen sana kızmam Zümrüt Göz " deyince Leyla'nın garip gönlü kuş olup uçtu. Alparslan'ın omzuna kondu. Nikahta keramet vardı değil mi? Vardı hemde en hayırlısından vardı. İki güzel yüreği birbirine yuva belletmişti. İçerden Fatma Abla'nın sesi duyulunca Alparslan Leyla'sından anca ayrılıp doğrulabildi.Terliklerini giyip içeri doğru ilerledi. Bu güne kadar Vatan, Bayrak aşkından başka aşk tanımamıştı. Hiç böyle hayaller dahi kurmamıştı. Ama şimdi karısının gülerek açtığı kapıdan sıcak yuvasına giriyordu. Belki bu güne kadar verdiği bütün kararlarına ihanet ediyordu ama mutluydu. Napsın elinde değildi. Leyla'nın yanında olsun istiyordu. Leyla bütün gün yorulan Fatma Abla'sını oturttu.Kendisi sofrayı kurmaya girişti. Mutfak çok büyük değildi. Ama Leyla'ya öyle geniş geliyordu ki... İnsanın Kalbi ferahlayınca mekanlarda genişliyordu demek ki. Alparslan içeride dayanamadı. Leyla'ya yardıma geldi. Beraber salatayı yaptılar, sofrayı hazırladılar. Leyla'nın her Alparslan'ın yanından geçişinde Alparslan'a gelen kokusu yok muydu? Üstüne etrafta cıvıl cıvıl döneniyordu ya, Alparslan kime ne iyilik etmişti de bu ceylan yavrusu ona nasip olmuştu. Kurulan sofraya ilk Laz Ali oturdu. Oturur oturmaz Leyla'ya " Çay suyunu da koydun dimi yenge? " Diye sorunca Leyla güldü. Alparslan'ı kızdırmak için bilerek yapıyordu ve başarıyordu da yani. Oda herşeye kızmasındı, hep homurdanıyordu. Alparslan Laz Ali'nin ensesine vurdu. " Kaşınma lan! " dedi. Leyla'ya döndü " Gülme Leyla şunun her dediğine " deyince Leyla kafasını salladı " Tamam " dedi. Laz Ali atladı hemen " Neee tamam mı? Bana gülmeyecek de kime güleceksin? " deyince Leyla hafiften gülerek Laz Ali'nin tabağına kavurma ekledi. Alparslan "La Havlee" deyince Ali kıs kıs güldü. Kırk yılın başı bir yengesi olmuştu. Onunda keyfini çıkaracaktı tabi ki... Yemekler yenildi. Leyla'nın yaptığı keki de çayın yanına servis ettiler. Erkekler kalktı evde ne kadar bozuk yer varsa tamir ettiler. Bozuk priz değişti, akıtan çeşme tamir edildi. Gevşeyen dolap kapaklarından tutta kapı dolabına kadar her yeri kontrol ettiler. Onlar iş yaparken durmadan çay taşıyan Leyla'nın fark ettiği ise kocası tam bir çay tiryakisiydi. Alparslan zaten çayı severdi de Leyla'nın elinden gelince bu akşam ayrı bir sevmişti çayı. Bir de verirken gülmesi yok muydu? Sırf gelsinde gülüşünü göreyim diye çayını ondan istiyordu. Kaçıncı gülüştü bilmiyordu. Ama bildiği Birşey varsa Alparslan Leyla'ya doymuyordu...
- Writer
