สภาพของพี่สาวที่นอนหลับตานิ่งๆ บนเตียงเรียกรอยร้อนวูบวาบได้ที่หน่วยตาสวย ยามทอดมองผิวขาวเคยผุดผาดและสวยเสียจนป๊ากับม้ามักจะบอกเสมอว่า ‘แอนนาดูบอบบางและงดงามเหมือนกลีบดอกท้อ’ ทว่าสิ่งที่มองเห็นนี้ กลับกลายเป็นว่ากลีบดอกท้อแสนสวยนั้นมีรอยช้ำไปทั่วทั้งตัว
ทิวลิปค่อยๆ เกลี่ยนิ้วมือลงบนผิวที่เปลี่ยนเป็นขาวซีดและมีร่องรอยของบาดแผลอย่างเบามือ เพราะไม่อยากให้คนเพิ่งหลับไปด้วยฤทธิ์ยานั้นตื่นขึ้นมาในตอนนี้ ทั่วทั้งตัวของแอนนาเต็มไปด้วยรอยแผลทั้งรอยเก่าและรอยใหม่ซึ่งนั่นหมายความว่าเหตุการณ์เหล่านี้ไม่ใช่เพิ่งเกิดขึ้นเป็นครั้งแรก
“เจ้... ไอ้เฮียมันทำร้ายเจ้ถึงเพียงนี้ ทำไมถึงได้ยอมให้มันทำ ทำไม... ทำไมไม่บอกกันบ้าง”
น้ำตาปริ่มๆ จะไหลออกมาเสียให้ได้ นึกโทษตัวเองที่เหลือกันอยู่เพียงสองคนพี่น้องแต่เธอกลับไม่เคยรับรู้เลยว่า นอกจากเสียงด่าทอทะเลาะกันไม่เว้นแต่ละวันนั้นแล้ว ภายใต้ร่างกา
