EP.07
1058 Words
ร่างสูงสมส่วนลุกขึ้นก่อนจะถอดหูฟัง แต่เสียงดังสนั่นหวั่นไหวนั้นก็ทำให้อยากจะเอาหูฟังมาครอบไว้ตามเดิมอีกครั้ง ทว่าแรงกระแทกจากภายนอกกำลังส่งผลว่าหากเธอช้าอีกเพียงก้าวเดียว มีหวังประตูได้หลุดออกมาทั้งยวงตามแรงทุบหรือไม่ก็อาจเป็นแรงถีบจากคนด้านนอกนั้นแน่ และใครๆ ที่ว่าก็คงไม่พ้นไอ้พี่เขยตัวดีที่ไม่เคยจะหวังดีกับเธออย่างบริสุทธิ์ใจเลยสักครั้ง นอกจากจะหาช่องทางจะแต๊ะอั๋งเธอให้ได้ในทุกครั้งที่มีโอกาส
“อะไรกัน! เฮียปุ๊ย จะเคาะอะไรกันนักหนา จะเอาให้ประตูมันพังเลยมั้ย”
เมื่อเห็นชัดว่าเป็นใครก็คงไม่ต้องออมฝีปากไว้อีก ทิวลิปจึงใส่ไม่ยั้ง
“ก็ลื้อ! อืม... น้องทิวลิป เฮียเรียกเท่าไรก็ไม่หือ เฮียก็เลยต้องเคาะดังๆ”
“มีอะไรก็ว่ามา! ฉันไม่อยากให้เจ้มันตามมาด่าตรงนี้อีก เฮียรีบๆ พูด แล้วก็รีบๆ ไปซะ”
เพราะเห็นว่าแววตาขุ่นมัวของเฮียปุ๊ยที่ยืนร้องเรียกเธออยู่นานกลับกลายเป็นหื่นๆ พลางเลื่อนสายตาสำรวจไปทั่วร่างกายของเธอยังกับเรดาห์ตรวจจับหาคลื่นเซ็กซ์ หรือไม่ก็คงจะกำลังเอ็กซเรย์ทะลุเสื้อผ้าของเธออยู่ก็ได้
ทิวลิปจึงไม่คิดจะต่อความยาวสาวความยืดกับคนพรรค์นี้ อีกทั้งไม่อยากได้ยินเสียงด่าทอของแอนนาที่จะตามมาด่าว่าความเจ้าชู้ของผัวที่หน้าห้องของเธอด้วย เพราะเธอถือว่า แม้ฮวงจุ้ยทั่วทั้งบ้านนี้หรือบ้านข้างเคียงจะไม่ดีเท่าไร ที่ทำให้พี่ป้าน้าอาของเธอมักจะต้องเลิกรากับสามีเสมอ แต่สำหรับห้องนอนของเธอนั้นถือเป็นฮวงจุ้ยที่ดีที่สุด เพราะเป็นโลกส่วนตัวที่เธอรักษาไว้ได้ในบ้านหลังนี้ ถ้าไม่นับมลพิษทางเสียงที่ต้องได้ยินทุกวันจากภายในบ้านและจากบ้านญาติที่รายล้อมอยู่นี้นะล
“นี่! ไอ้เฮีย... ปุ๊ย จะพูดอะไรก็พูดมา”
เสียงเรียกยานคางแบบเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันที่บ่งบอกถึงสัตว์สี่เท้า ทำให้ไอ้คนหน้าหื่นรีบบอกถึงจุดหมายที่มาในทันทีเพราะรู้ฤทธิ์ของน้องเมียคนสวยดี และหากยังขืนยืนหืออยู่อย่างนี้มีหวังนังเมียปากมากได้มายืนด่าหน้าห้องนี้แน่ๆ
“มีโทรศัพท์ รออยู่นานแล้ว”
“อ้าว! แล้วทำไมไม่รีบบอก ยืนทำบื้ออยู่ได้ หลีกไป เอ๊ะ! หลบไปสิเฮีย ฉันจะรีบ”
“ว่าแต่น้องทิวลิป อยากเอา... ให้ประตูมันพังจริงหรือเปล่า เฮียจะได้...”
ทั้งสายตา น้ำเสียงและท่าทางของเฮียปุ๊ยทำให้ทิวลิปสุดจะอดกลั้น เลือดลมสูบฉีดไปทั่วใบหน้า โมโหทั้งไอ้บ้าที่ยืนยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยอยู่นี่ และโมโหทั้งตัวเองที่มีแต่เรื่องวุ่นวายมาให้ไม่เว้นแต่ละวัน
“ไอ้ปุ๊ย! แอนนา! มาเอาผัวเจ้ไปเดี๋ยวนี้! ก่อนที่ฉันจะฆ่ามัน! แอนนา! ไอ้ปุ๊ยมึงหลีกไปเดี๋ยวนี้ ไป!”
“จ้ะ ไปเดี๋ยวนี้จ้ะ น้องทิวลิปอย่าเสียงดัง อย่าเสียงดัง เฮียไม่อยากได้ยินเสียงอาแอนนากรี๊ดอีก เฮียไปแล้ว เฮียหลบให้แล้ว”
ดวงตาขุ่นเขียวมองตามร่างอ้วนเหมือนหมูตอนของเฮียปุ๊ยที่รีบเดินลงไปเข้าห้องของตัวเอง ก่อนที่เธอจะรีบลงมาชั้นล่างเพื่อรับโทรศัพท์ที่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนโทรมา แต่ที่แน่ๆ หากคนต้นสายยังรออยู่ก็คงเป็นคนที่อดทนน่าดู มือยกหูโทรศัพท์แนบแก้มพร้อมพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติมากที่สุด ไม่งั้นคงได้ออกอารมณ์ขุ่นๆ ไปให้คนทางโน้นจับน้ำเสียงได้แน่
“สวัสดีค่ะ ทิวลิปพูดสาย”
“ครับ... สวัสดีครับ”
“เออ... ใครคะ”
เมื่อคนต้นสายเงียบไป อารมณ์กรุ่นๆ ที่พยายามจะดับลงให้ได้ก็เหมือนจะกลับมาอีกหน ทิวลิปแหงนหน้ากลอกตามองเพดานก่อนจะส่ายศีรษะไปมาอย่างพยายามระงับอาการกรี๊ดไว้อย่างเต็มที่ เพราะดันมาเจอคนกวนประสาทอีกแล้ว
“คุณคะ คุณโทรมามีธุระอะไรฉันก็ไม่ทราบ ถ้าไม่พูดฉันจะวางสายแล้วนะ ขอโทษนะคะ”
“อะ! เดี๋ยวครับ คุณทิวลิป ผมศิลากานต์เองครับ”
“ศิลากานต์... เอ่อ...”
อาการใบ้รับประทานเหมือนจะโดนเข้าจังๆ คนที่เธอกำลังคิดถึง เขาคือเจ้าของเสียงทุ้มๆ นุ่มๆ ส่งมาตามสายนี้ใช่ไหม ใช่หรือเปล่านะ จะเป็นคนเดียวกันไหม
หัวใจเต้นตึกตักทั้งกลัวว่าจะใช่และกลัวว่าจะไม่ใช่ในขณะเดียวกัน คำพูดที่อยากพูดต่อนั้นคือ ‘เรารู้จักกันหรือคะ’ แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะพูดออกไป เหมือนอาการประหม่าผู้ชายเกิดกับเธออีกครั้ง หลังจากเกิดขึ้นครั้งแรกเมื่อวาน ‘หรือว่าเขาจะเป็นคนที่ใช่สำหรับเราจริงๆ นะ’ ผู้ชายหล่อๆ คนนั้น น้องชายของทิพยุพา ‘ศิลากานต์ หรือ หิน’ เป็นเขาจริงๆ ใช่ไหม
“คุณทิวลิปครับ ยังฟังผมอยู่หรือเปล่าครับ”
“เออ... ค่ะ คุณศิลากานต์มีอะไรหรือเปล่าคะ ฉันต้องขอโทษด้วยค่ะที่เสียมารยาทเมื่อครู่”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมก็ต้องขอโทษด้วยที่โทรมารบกวน พอดีผมโทรเข้ามือถือคุณหลายรอบแล้วแต่ว่าคุณไม่รับ ก็เลยลองเสี่ยงโทรเข้าเบอร์บ้านแทนน่ะครับ”
‘ไอ้ทิวลิปเอ๋ย! แกจะขายออกก็วันนี้แหละ เขารู้เบอร์มือถือแกด้วย เขารู้เบอร์โทรบ้านแก ว้าว... ขายออกแน่เรา รถไฟฟ้ามหานครคันนี้ของฉันชัวร์ๆๆๆ’ หากศิลากานต์มีตาทิพย์คงได้เห็นทิวลิปเต้นแร้งเต้นกาอยู่ข้างโทรศัพท์เป็นแน่ เพราะหัวใจพองโตอย่างนี้ สะกดเก็บกิริยาไว้ไม่อยู่จริงๆ
“คุณทิวลิปครับ ยังฟังอยู่หรือเปล่าครับ”
“ค่ะ ฟังค่ะ คุณหิน ทิวลิปฟังอยู่”
“รู้ชื่อเล่นของผมด้วยหรือครับ”
“เอ่อ... พี่ทิพย์เคยพูดถึงน่ะค่ะ ว่าแต่คุณหินมีอะไรกับทิวลิปหรือเปล่าคะ”
- Writer
