EP.10
1126 Words
“น้องก้อยครับ เรียบร้อยแล้วครับ”
เสียงสวรรค์ตะโกนบอกดั่งเสียงระฆังช่วยชีวิต... ไม่ใช่ชีวิตเธอแน่ แต่เป็นนังน้องก้อยคนสวยที่หัวใจคงเต้นไม่เป็นจังหวะหรืออาจจะกำลังช็อก เพราะใบหน้าเอ๋อๆ ของทั้งสองสาวทำให้เธอแทบจะหลุดขำออกมา ไม่คิดเลยว่าเวลาเครียดๆ อย่างนี้จะมีอะไรมาให้เล่นแก้เครียดแก้อาการประหม่าจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ได้
น้องก้อยกับเพื่อนสาวเดินไปรับช่อดอกไม้พร้อมจ่ายเงินในอาการสีหน้าปั้นปึง ตึงๆ ปนกระฟัดกระเฟียดทำให้ศิลากานต์มีสีหน้าแปลกใจ แต่สำหรับทิวลิปนั้นกลับรู้สึกสะใจปนกลัวนิดๆ ที่ตัวเองกล้าหาญชาญชัยประกาศออกไปซะอย่างนั้น แต่จะทำไงได้ ‘นางมารร้าย’ แถมยังพ่วงตำแหน่งมหานครเที่ยวสุดท้ายไว้ด้วยอย่างเธอ หากตัดคู่แข่งได้ก็ควรจะทำไม่ใช่หรือ เด็กนั่นยังกล้าจะรุกโดยไม่กลัวสักนิดว่าเขาจะเป็นหรือไม่เป็นเสียด้วยซ้ำ แล้วเธอล่ะทำอะไรอยู่
แต่ทุกความคิดก็ต้องหยุดไว้ก่อน เพราะเจ้าของร้านสุดหล่อเดินมาทรุดร่างลงในจุดที่น้องก้อยนั่งเมื่อสักครู่พร้อมกับส่งรอยยิ้มที่หล่อสุดมาให้เธอ แต่เธอล่ะถึงอยากจะมองเขาให้เต็มตามากแค่ไหนก็ไม่กล้า เพราะถุงใบโตที่วางอยู่ตรงหน้านี้ทำให้ได้แต่ก้มหน้าก้มตาพูดไม่ออกบอกไม่ถูก
“เอ่อ... หายากมั้ยครับ”
“คะ!” อะไรที่หายาก ร้านของเขาหรือว่าของในถุง
“เอ่อ... ผมหมายถึงร้านน่ะครับ หายากมั้ย เห็นคุณทิวลิป บอกว่าจะมาถึงตอนบ่ายๆ นี่ก็ใกล้จะเย็นแล้ว ผมก็คิดว่าหลงทางเสียอีก ตอนแรกว่าจะโทรหาแต่มีลูกค้าเข้ามาพอดีก็เลยไม่ได้โทรน่ะครับ คิดว่าจะมาไม่ถูกซะแล้ว”
เขาพูดไปยิ้มไปอย่างคนไม่ซีเรียสกับเรื่องอะไรง่ายๆ ทำให้ทิวลิปกล้าจะมองเขา ค่อยคลายบรรยากาศอึมครึมจากความประหม่าของตัวเองไปได้มาก และก็ดีแล้วที่หัวข้อสนทนาของเขาจะเปลี่ยนไปให้ไกลจากของที่เธอลืมไว้
“ร้านหาไม่อยากค่ะ แต่รถติดก็เลยมาช้า ทิวลิปต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้คุณหินยุ่งยาก”
“ไม่ยุ่งยากเลยครับ คุณทิวลิปไม่ต้องซีเรียส เรื่องเล็กน้อยเองครับ ดีเสียอีกที่ผมจะได้เพื่อนเพิ่มมาอีกหนึ่งคน ได้ยินแต่พี่ทิพย์พูดถึงน้องรหัสสุดสวย ไม่คิดเลยนะครับว่าจะได้มาพบตัวจริง”
“ยอกันเองน่ะค่ะ ทิวลิปก็ดีใจค่ะที่ได้รู้จักคุณหิน”
“ไม่ได้ยอนะครับ ผมพูดจริง”
‘นี่เขากำลังชมเราอยู่หรือเปล่านะ’
อะไรบางอย่างในแววตาของเขา เล่นทำเอาทิวลิปรับรู้ได้ถึงเลือดลมฉีดพล่านไปทั่วทั้งใบหน้าของตัวเอง หรือว่าสาววัย 30 อย่างเธอกำลังจะถูกหนุ่มที่หมายตาไว้ขายขนมจีบเข้าแล้ว
“คุณทิวลิปไม่แต่งหน้าแบบนี้ ดูน่ารักดีนะครับ”
‘ไม่แต่งหน้า...’
ดวงตาหวานตวัดขึ้นมองภาพสะท้อนในกระจกทันที ‘เพล้ง!’ แว่วหูได้ยินเสียงคนหน้าแตก สารรูปที่เห็นมีแค่ผู้หญิงหน้าตาโล้นโป๊นไร้เครื่องสำอางกับผมซอยสั้นมีกิ๊บสีเขียวแปร๋นติดอยู่สองตัว และคอเสื้อที่เห็นคงไม่ต้องก้มลงมองต่ำลงไปอีก เพราะคงไม่พ้นชุดเสื้อยืดกางเกงเลที่เธอสวมใส่เข้านอนเมื่อคืน
มิน่า... นังน้องก้อยถึงได้ถลึงตามองเธออย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เดิมที่คิดว่าเด็กนั่นตกใจเพราะเรื่องที่เธอกุขึ้นมา คงต้องเหมารวมเรื่องไม่อยากจะเชื่อว่าศิลากานต์จะเลือกผู้หญิงสภาพอย่างเธอเป็นแฟนไปด้วยแน่ๆ
ศิลากานต์รู้สึกถูกใจที่เห็นใบหน้าแดงระเรื่อของเธอ ใบหน้าที่เขาได้เห็นอย่างใกล้ๆ นวลเนียนไร้เครื่องสำอาง เขาคิดว่าดูดีกว่าที่เธอจะแต่งหน้าแต่งตาเข้มๆ แบบที่เยอะไปเหมือนเมื่อวาน และผิวนวลเนียนใสๆ นี้ก็ไม่บ่งบอกสักนิดว่าทิวลิปดอกงามนี้ผ่านเข้าสู่วัยเลข 3 มาแล้ว
“โทรมสิไม่ว่า ทิวลิปรีบก็เลยไม่ได้แต่งหน้าแต่งตาเลยค่ะ มาทั้งชุดอยู่บ้านนี่แหละ”
‘เอาอีกแล้วแก เปิ่นได้เรื่องอีกแล้ว’
รอยยิ้มแหยส่งให้เขาแต่ในใจกลับนึกบ่นว่าตัวเองที่แสดงความโก๊ะออกมาอีกแล้ว เพราะอย่างนี้ไงเล่าถึงได้อยู่มาจนถึงป่านนี้ เพราะความรีบทำให้เธอคิดอะไรไม่ออกนอกจากจะคว้ากุญแจรถและรีบมาตามทางที่เขาบอกโดยเร็ว ก่อนจะมาเสียเวลาซุ่มดูอยู่หน้าร้านเพราะความไม่กล้าที่จะเข้ามาเผชิญหน้า และมาถึงตอนนี้ยิ่งคิดว่าผิดมากเลยที่ไม่ใช้เวลาเหล่านั้นสำรวจสารรูปตัวเองก่อน ทั้งเสื้อผ้าหน้าผมไม่มีอะไรเลยสักอย่างที่จะทำให้เขาประทับใจ
‘นัดครั้งแรกของแก ประทับใจจนวันตาย’ เสียงหัวเราะเยาะตัวเองในใจดังก้องกระอักกระอ่วนเสียจนพูดอะไรไม่ถูก
“ไม่โทรมเลยครับ คุณทิวลิปรู้มั้ยครับ ธรรมชาติสร้างสิ่งที่ดีที่สุดไว้ให้เราแล้ว แต่เราสิ ที่เป็นฝ่ายมองข้าม ผมไม่ได้แอนตี้ที่ผู้หญิงจะแต่งหน้านะครับ ผมเพียงคิดว่าหากแต่งแต่พอควรแต่พอดีจะดูสวยมากกว่าที่แต่งจัดจนดูเยอะไปน่ะครับ คุณทิวลิปลองดูดอกไม้เหล่านั้นสิครับ ไม่เห็นมีชนิดไหนที่เหมือนกันเลย แต่เราก็ยังมองว่าเขาสวยงามจนต้องเอามาใส่แจกัน แม้แต่ดอกกุหลาบแต่ละดอกยังมีความสวยงามไม่เหมือนกันเลยครับ ก็เหมือนกับผู้หญิงแต่ละคนก็มีความสวยงามที่แตกต่างกันออกไป ไม่เห็นจำเป็นต้องแต่งหน้าหรือแต่งตัวให้เหมือนใครเลยสักนิด บางทีปล่อยผิวเปลือยๆ ให้ได้รับอากาศบ้างยังดูสวยกว่าอีกนะครับ”
ทิวลิปยิ้มแหยพูดไม่ออกยิ่งขึ้น เพราะ ‘เขา’ ผู้ชายคนนี้กำลังวิจารณ์การแต่งหน้าของผู้หญิง เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องที่ผู้ชายเขาเอามาคุยกันหรือเปล่านะ เป็นเรื่องธรรมดาหรือผิดธรรมชาติกันแน่ ใครล่ะจะไขข้อข้องใจของเธอได้
“คุณทิวลิปว่างมั้ยครับวันนี้”
“อะ! เอ่อ... ค่ะ ว่างค่ะ ว่างจนถึงค่ำเลยก็ได้”
“งั้นดีเลย รอผมเดี๋ยวเดียวนะครับ แป๊บเดียวจริงๆ”
- Writer
