บทที่ 6
ทดลองงาน (2) NC18+
ลู่ฟางเหนียงเบิกตากว้างใช้สองมือดันไหล่หนาหมายขยับตัวถอยหนี เพียงแต่ยามที่นางขยับสะโพกบางถอยห่างเอวหนาก็ขยับสวนเข้าหาจนสุดแรง ทำเอาทั้งตัวนางสั่นสะท้านจุกแน่นไปทั่วท้องน้อย หลิวเฉินคังเงยหน้าขึ้นจากอกนุ่ม มองใบหน้าที่ยับย่นเพราะความจุกแน่นจากแรงกระแทกแล้วยกมุมปากขึ้นยิ้มอย่างพอใจ
“เมื่อครู่เป็นเจ้าที่ก้าวเท้าเข้ามา เช่นนั้นก็อย่าหวังว่าจะก้าวออกไปโดยง่าย”
“คะ... คุณชาย ฟะ... ฟ้ามืดแล้ว อื้ม...ข้าต้องกลับบ้านเจ้าค่ะ”
ลู่ฟางเหนียงเอ่ยบอกเสียงสั่นกระท่อนกระแท่นพราะเอวหนาของเขาที่ขยับหนักหน่วงเข้าหานางอย่างไม่หยุดพัก คุณชายหลิวช่างเป็นคนตะกละตะกลามนัก ผ่านมาร่วมหนึ่งชั่วยามแล้วก็ยังไม่คิดผ่อนแรงเลยสักนิด
“เมื่อครู่ข้าบอกเจ้าแล้ว ฟ้าไม่สว่างข้าย่อมไม่ปล่อยเจ้าออกห้อง”
“แต่... อ่ะ...”
หลิวเฉินคังไม่รอให้นางได้เอ่ยโต้แย้งก็ขยับเอวหนาสวนเข้าไปอีกรอบ ก่อนจะกัดฟันข
