บทที่ 7 หมายตา (1)

2159 Words

บทที่ 7 หมายตา (1) หลิวเฉินคังนอนกางแขนขาด้วยกายเปล่าเปลือย ร่างกายคล้ายอ่อนกำลังจนแทบขยับไม่ได้ เหลือเพียงแรงอันน้อยนิดที่ใช้หายใจหอบบนเตียงนุ่ม หางตาคมมองไปยังแผ่นหลังบางที่ถือกระดาษสัญญาวิ่งออกจากห้องนอนเขาออกไปด้วยท่าทางสดใสแล้วขบกรามแน่น สองชั่วยามก่อนหน้านี้สาวใช้แซ่ลู่นางมาขอให้เขาลงตราประทับในสัญญาให้นางอีกครั้ง ตัวเขาจึงคิดเอาคืนที่เมื่อคืนนางให้เขาปรนเปรอนางราวเขาเป็นนายโลมแห่งหอมังกรดำ คิดไม่ถึงเพียงเริ่มต้นในครึ่งชั่วยามแรกนางก็ใช้ปากเล็กๆ ของนางจัดการเขาไปถึงสี่รอบตัดกำลังเขาไปเกือบครึ่งหนึ่ง จากนั้นนางก็เรียกร้องพร้อมกับกดหัวเขาให้เขาปรนเปรอนางอีกร่วมครึ่งชั่วยามจนเขาสิ้นแรงลงนอนหายใจเหนื่อย ไม่คิดว่านางกลับไม่ยอมหยุดมือตวัดขาเรียวเล็กของนางขึ้นนั่งทาบบนเอวหนาของเขา “คุณชายท่านหมดแรงแล้ว เช่นนั้นก็นอนเฉยๆ เถิดเจ้าค่ะข้ารับรองว่าไม่ครบสองชั่วยามข้าจะไม่ก้าวเท้าลงจากเตียงท่

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD