Teenage Dream (Dream Trilogy #1)

Chapter 2

Xyriel's POV

Papunta na kami sa school namin ngayon kaya sabay kami. Ganyan talaga ang magbe-bestfriend 'no! Laging magkasama at hindi naghihiwalay.

Habang naglalakad ay hindi ko maiwasan ang mapahikab dahil sa antok.

"Antukin ka talaga Xy," sabi ni Ira.

"Oo na, hindi kasi ako nakatulog nang maayos kagabi," sagot ko. Ayoko kayang sabihin na siya ang iniisip ko. Baka tuksuhin lang niya ako. Mapang-asar pa naman 'yan.

"Lagi mo na lang kasi akong iniisip eh."

Sa tingin ko namula ako dahil sa sinabi niya pero pinilit ko pa ring maging normal at nag-deny.

"H-hindi 'noh! Yabang nito. Hindi kasi umuwi si mommy kaya natakot ako kagabi," pagsisinungaling ko.

Kailangan ko nang magsimba at humingi ng tawad sa nagawa kong pagsisinungaling lalo na sa pagsisinungaling ko ngayon.

Pero ang totoo siya naman talaga. Crush ko kasi itong si bestfriend. Matagal na rin 'to hindi ko lang pinapansin kasi baka 'pag sinabi ko iwasan niya ako o kaya masira ang pagkakaibigan namin. So, hahayaan ko na lang. Ganoon naman sa mga pelikula 'di ba? Magiging awkward na sila sa isa't isa. Ganoon din madalas ang napapanood ko sa mga anime.

Isa pa, crush palang naman kaya hindi na ako nababahala. Alam ko namang mapapalitan din 'to agad ng kung sinong makilala ko. Ganiyan ako kabilis magbago ng crush.

Siguro nadala lang ako kasi lagi kaming magkasama at kilalang-kilala na namin ang isa't isa. Never pa akong nag-entertain ng suitor kasi lagi niyang binibigyan ng threat ang mga lalaking 'yon. In the end, siya ang nakakasama ko.

Huwag daw kasi akong magpapadala sa mga lalaki dahil hindi ko alam kung sino ang mabait sa hindi. Kailangan daw kapag napagpasyahan ko nang mag-entertain ng gaya nila ay 'yong matagal ko nang kilala at nakakasama ko, gaya niya.

Naglalakad lang kami ngayon papuntang school which is ayaw ni mommy dahil baka raw 'pag dating haggard look na ako pero kinausap lang ni Ira si mommy 'tapos okay na. Ewan ko ba kung anong palusot sinabi ni Ira kay mommy.

Nagkukulitan lang kami ulit sa daan. Maaga pa naman kaya hindi na kami ma-late.

"Ang mahuli manlilibre," sabi ni Ira, at pagkatapos n'on ay parang si Flash kaming tumakbo na dalawa. Ang bilis naming tumakbo papuntang gate. Mamaya niyan pawis na pawis na kami pagpasok.

Nauna ako dahil binagalan niya siguro. Hindi pa kasi ako nauuna sa kanyang tumakbo nang seryoso kung minsan nagpapatalo lang siya o 'di kaya naman nanduduga ako. Ginawa lang niya siguro ito para magising ang diwa ko.

"Ikaw manlilibre," sabi ko sa kaniya sabay hingang malalim. Nakakapagod dahil medyo malayo ang tinakbo namin.

"Oo na, mamayang uwian," sabi ni Ira sabay akbay sa 'kin papasok sa school.

Pumunta na kami sa oval dahil nandoon ang mga sections namin. Oval talaga shape niya tapos may mga bench-bench pa sa gilid. Sa gitna n'on may parang mini stage at nasa gitna siya ng buong school. Tinignan namin ang mga section namin and unluckily hindi kami magkaklase.

"Sayang, ngayon lang tayo hindi magkaklase," sabi niya na parang disappointed. Syempre ganoon din ako. Nasanay na kasi ako.

"Okay lang 'yan. Room 31 ka 'tapos ako 41," sabi ko. Iyong 31 kasi nasa ibaba tapos ang 41 sa taas. Magkatapat lang siya kaso nasa taas iyong room namin kaya bale hagdan lang naghihiwalay sa'ming dalawa.

"Tara na, hatid na lang kita sa room niyo," presenta niya.

Habang naglalakad ay hindi ko maiwasang tignan ang ibang mga estudyante. Maraming new faces akong nakikita siguro mga freshmen sila pero matatangkad, nahiya naman daw iyong height ko.

Ang iba naman common na, mga pangit. Joke lang syempre, sadyang maganda lang talaga ako. Bakit? Aangal ka?

"Ito na ang room namin," sabi ko nang makarating kami sa harap ng classroom namin. Ang ingay nga eh parang palengke. Pero sabagay, first day naman kasi kaya anong aasahan, sure ako kapag tumagal mas maingay pa dito.

"Sige mauna na ako, mamayang uwian na lang," sabi niya at nagwave na kami ng kamay sa isa't isa. Ako naman pumasok na at nakakita ng makabagong palengke, maraming manok, baboy, may mga isda na matutulis ang nguso.

Maraming mga nagdadaldalan, hindi naman mawawala iyon 'diba? Iyong mga magkakakilala na, ang iba tahimik lang, meron pa nga kumakain ng sandamakmak na pagkain at doon ako tumabi.

"Gusto mo?" tanong sa'kin ng katabi ko sabay alok ng chocolate na kinakain niya. Isa lang sa mga kinakain niya ang Chocolate.

"Hindi, 'wag na. Baka kulang pa sa'yo iyan," medyo pabulong na sabi ko. Ayoko namang marinig ng iba sabihin pa binu-bully ko ang isang 'to.

"Sige na tanggapin mo na, kahit 'wag mo na lang kainin," tinignan ko na lang siya nang seryoso. Inabot ang inaalok niya tiyaka nagsalita.

Tinanggap ko na kasi baka umiyak pa, konsensya ko pa? Ang weird niya. Ibinigay pa kung hindi rin kakainin, kung siya nalang kumain hindi pa sana masasayang. Pero dahil ayoko magkaroon ng kagalit sa umpisa ng klase ay tinanggap ko na. Sayang ang beauty, 'wag na umangal.

"Ako nga pala si Jewel Genioso, ikaw?"

Nakipagshake hands siya. Napaisip ako dahil sa pangalan niya. Hmm? Familiar? Parang narinig ko na somewhere pero nakaligtaan ko pa.

"Xyriel eun, Xy na lang."

Nakipag-usap lang ako sa kanya dahil bored na rin naman ako. Medyo natanggal ang pagkabored ko dahil ang galing niya mang-entertain. Friendly din siya at medyo chubby siya kung titignan, may eye glasses din siyang suot. Halos magkaheight lang din kami na hindi naman ganoon katangkad at hindi rin ganoon kaliit para sa edad namin.

Habang nagk-kwentuhan kami ay narinig namin ang pagkatok mula sa pinto. Pumasok na siguro ang adviser namin, "Good morning class," bati niya sa'min at napatigil ang lahat sa ginagawa nila.

"Goodmorning Ma'am," bati namin sa kanya at sabay-sabay na umupo. Umupo na kami, hindi pa nga namin siya kilala. Tinignan niya muna kaming lahat bago nagsalita.

"I'm Ms. Krissa Mendoza," pagkasabi ay nilagay lang niya sa board ang pangalan niya at saka kami na ang nagpakilal. Nasa dulo kasi ako ng first row nakaupo. Hanggang sa maubos ang oras puro pagpapakilala, meron pa nga iyong mga gusto mong maging, parang elementary lang.

"Dahil may time pa, let's see kung anong talents niyo," iyong iba excited, habang ang iba naman nag-isip ng gagawin. Pero majority ay umangal kasi hindi nila alam ang talents nila. Ako? Ano naman gagawin ko? Sasayaw? Kakanta?

"You can have a pair," napatingin ako kay Jewel na nasa gilid ko. Kumakain. Siguro kailangan ko ng masanay sa ganyang gawain niya, hindi kaya siya lumobo niyan?

"Jewel, anong gagawin mo?" tanong ko sa kanya. Napatingin naman siya sa'kin na parang walang alam sa nangyayari.

"Ano bang gagawin?"

Nanatili parin ang seryoso kong mukha dahil sa sinabi niya. Busy nga pala siya sa pagkain, paano niya malalaman ang gagawin?

"Sabi kasi kung ano daw talents natin, bale mag perform daw tayo."

Hindi ako nakatingin sa kanya habang nagsasalita. Nature ko na rin ito, hindi ako tumitingin sa mata ng kinakausap ko maliban kay Ira pero hindi ko na pinapansin iyon.

Umakto naman siya na parang nag-iisip, "Kakanta na lang siguro ako." Hindi pa niya siguradong sagot.

"Pwede na tayo ang pair?" nahihiyang tanong ko. Hindi pa naman kami close pero nagfi-feeling close na agad ako.

"Talaga? Sige ba."

That's final! Partners na kami, may choice pa ba siya? Ayoko mag-solo dahil nakakahiya. Tama kayo ng basa, nahihiya din ako kahit papano 'noh! Kahit sino naman 'diba, lalo na at hindi ko pa kilala ang iba kong mga kaklase.

"Ano naman kakantahin natin?" tanong ko.

"Hmm? Wala ka bang idea?" tanong niya pabalik. Huminga muna ako ng malalim bago sumagot. Magtatanungan na lang ba kami hanggang mamaya?

"Wala eh, hindi ako mahilig kumanta," nakangusong sabi ko. Pagkanta. Ayoko kasi talaga niyan dahil nakakahiya. Hindi lang iyon, singing is not my style. I rather choose to sleep.

"Eh bakit gusto mo ako kapair?"

"Dahil wala akong ibang magagawa, ayoko sumayaw."

"Ah...hmmm? alam ko na, someone like you," suggest niya.

"Ah alam ko 'yan."

"Ayun na lang."

"Okay."

Medyo nireview namin siya ng kaunti, medyo na kaunti pa. Hay naku! Nireview namin kung kelan ako kakanta at kung kelan siya ang kakanta. Hindi naman iyan contest kaya okay lang kahit hindi ganun kaganda. Kahit na alam kong maganda parin talaga ang kalalabasan.

Lumipas ang ibang pairing hanggang sa kami na ang kakanta.

*Now playing: Someone like you*

~I heard that you're settled down

That you found a girl and you're married now

I heard that your dreams came true

Guess she gave you things I didn't give to you~

Nang una namangha ako sa boses niya kasi ang ganda. Parang feel na feel niya ang kanta, na may papikit-pikit pang nalalaman. May pinagdadaanan ata itong isang 'to! Nakabawi rin naman ako nang tinignan niya ako.

~Old friend, why are you so shy?

Ain't like you to hold back or hide from the light

I hate to turn up out of the blue, uninvited

But I couldn't stay away, I couldn't fight it

I had hoped you'd see my face and that you'd be reminded

That for me, it isn't over~

Then tinignan na namin iyong mga kaklase namin sa chorus at sabay na kumanta...

~Chorus:

Never mind, I'll find someone like you

I wish nothing but the best for you, too

Don't forget me, I begged, I remember you said

Sometimes it lasts in love, but sometimes it hurts instead

Sometimes it lasts in love, but sometimes it hurts instead

You know how the time flies

Only yesterday was the time of our lives

We were born and raised in a summer haze

Bound by the surprise of our glory days~

Ang iba naming kaklase nakikisabay na sa kanta namin, iyong iba naman may pasway pa. Feel na feel? Ako naman wala lang, parang kumakanta lang ng "Lupang Hinirang". Nakakaantok. Nandiyan naman si Jewel para dalhin ang kanta namin.

~I hate to turn up out of the blue, uninvited

But I couldn't stay away, I couldn't fight it

I had hoped you'd see my face and that you'd be reminded

That for me, it isn't over yet

Chorus:

Never mind, I'll find someone like you

I wish nothing but the best for you, too

Don't forget me, I begged, I remember you said

Sometimes it lasts in love, but sometimes it hurts instead, yeah

Nothing compares, no worries or cares

Regrets and mistakes, they're memories made

Who would have known how bittersweet this would taste?

Never mind, I'll find someone like you

I wish nothing but the best for you

Don't forget me, I begged, I remember you said

Sometimes it lasts in love, but sometimes it hurts instead

Never mind, I'll find someone like you

I wish nothing but the best for you, too

Don't forget me, I begged, I remember you said

Sometimes it lasts in love, but sometimes it hurts instead

Sometimes it lasts in love, but sometimes it hurts instead~

Nang matapos kami pinalakpakan kami, hanga naman sila sa boses namin.

Umupo na kami at tinapos na iyong iba. Magagaling din ang iba naming kaklase pero syempre mas magaling kami. Hindi naman ako nagmamayabang, nagsasabi lang ako ng totoo. Bumabawi ako sa pagsisinungaling ko kanina kay Ira.

"Okay then class, see you tomorrow," paalam ng adviser namin at umalis na siya. Sabi nila wala naman daw teacher sa susunod naming subject kaya break na namin.

First day na first day namin ang daming walang teacher. Akala ko estudyante lang ang mga tamad, hindi rin pala papahuli mga teachers eh tapos magagalit kung bakit aabsent. Umangal din kaya ako 'noh?

"Tara sa canteen tayo," yaya sa'kin ni Jewel, ako naman sumunod na lang dahil siya palang ang kakilala ko sa room.

Umorder na kami ng pagkain, siya naman sandamakmak ang inorder. Ako ilan lang, siya parang hindi na makakakain bukas. Tinignan ko lang siyang kumain at nakakagutom siyang panoorin.

"Bakit?" tanong niya dahil kanina pa ako nakatingin sa kanya. Kababaeng tao naman kasi kung makakain parang kagagaling lang sa giyera.

"Wala lang daig mo pa kasi ang sumabak sa gyera eh," natawa naman siya dahil sa sinabi ko. Hindi naman joke iyon. Hindi ba parang insulto na rin. Ang weird talaga ng babaeng 'to. Hindi kaya nakakahawa ito?

"Xy!" narinig kong sigaw ni bestfriend kaya pareho kaming napatingin ni Jewel sa lugar kung saan kumakaway si Ira.

"Oh, ikaw pala Ira."

Lulubog lilitaw talaga itong bestfriend ko kahit kelan.

"Pwede ba akong makishare?" tanong niya.

"Oo naman."

Bago humaba ang usapan namin pinakilala ko siya kay Jewel, "Ira, si Jewel nga pala, new friend ko," sabi ko. Ngumiti naman si Jewel sa kanya sabay sabing...

"Hello sayo, ako si Jewel," sabi niya. Gumanti naman ng ngiti si Ira sa kanya.

"Jewel, this is Marc my best friend. Tinatawag ko lang siya sa apelyido niya."

"Nice to meet you," after that, iyon close na agad sila. Sabi naman sa inyo friendly talaga si Jewel walang halong flirt. Iyong iba kasi may makasama lang na lalaki, you know what i mean.

Lalaki si Ira, may itsura at maraming babae ang lumalapit sa kaniya. Hindi ko maiiwasang hindi mapansin ang mga umaaligid at pumoporma sa kaniya. Hindi ko lang alam kung ganoon parin ngayon.

"Try mo 'to Xy oh! Bagong menu 'to nila ate kaya tinry ko," sabi ni Ira. Sinubuan naman niya ako ng hindi ko alam ang tawag na pagkain.

"Masarap nga, ano bang tawag mo riyan?"

"Sabi ni Ate, graham balls daw tawag diyan," napatingin naman ako kay Jewel na nakangiti lang sa'ming dalawa.

"Try mo 'yan, Jewel. Tiyak na magugustuhan mo," sabi ko sa kanya. Mukha kasing masasarapan talaga siya dahil alam ko ang taste bud niya. Kahit anong pagkain kinakain niya basta edible.

Hanggang sa magtime na ulit, bumalik na kami sa klase at boring na naman. Ang katabi ko naman lollipop ang nasa bibig niya. Yumuko na lang ako hanggang sa makatulog ako.