นางวีรวรรณตื่นแต่เช้าเตรียมของใส่บาตร รับพร กรวดน้ำ เรียบร้อยแล้ว กินข้าวเช้ากับลูกชาย วรวิทย์ไปทำงานแล้ว นางวีวรวรรณเข้าห้องพระสวดมนต์ เมื่อคืนวานก่อนนอน ขณะที่นางกำลังนั่งดูทีวี และรอลูกชายกลับบ้าน อยู่ๆ รูปของวรางคณาก็หล่นลงมากระแทกพื้นบ้าน กระจกแตกกระจาย และคืนก่อนหน้าโน้น นางฝันไม่ค่อยดีนักเกี่ยวกับวรางค์คณา
ย้อนไปสมัยเรียนมัธยมโรงเรียนแห่งหนึ่ง ที่กรุงเทพฯ วีรวรรณบังเอิญได้รู้จักเพื่อนใหม่ ชื่อปิ่นอนงค์ ทั้งสองสนิทสนมกันมาก ปิ่นอนงค์อายุมากกว่าวีรวรรณสามปี หลังจากแต่งงานมีครอบครัว นางให้ลูกสาวกับลูกชายเรียกปิ่นอนงค์ว่าป้า
“วรรณ ปิดเทอมไปบ้านเราไหม แม่กับพ่อถามหา เธอไม่ได้ไปนานมากแล้ว “ปิ่นอนงค์ชวนวีรวรรณ ไปเที่ยวบ้าน หลังจากสอบคาบสุดท้ายเสร็จ วีรวรรณและปิ่นอนงค์จบมัธยมปีที่หก ก่อนที่จะสอบเข้ามหาวิทยาลัย วีรวรรณถือโอกาสไปเที่ยวบ้านปิ่นอนงค์ที่พระนครศรีอยุธยา
“ไปๆ คิดถึงพ่อกับแม่เห
