เสียงนกร้องระงมอยู่บนหลังคากระเบื้อง แสงแดดสว่างจ้าสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างยามผ้าม่านสะบัดขึ้นตามแรงลม มือพยายามควานหาผ้าห่มมาปิดใบหน้าเพื่อจะนอนต่อ แต่เสียงร้องโครกครากในท้องประท้วงขึ้นว่าเจ้าร่างควรจะตื่นไปหาอะไรยัดเข้ากระเพาะได้แล้ว
ผมดันตัวเองขึ้นจากฟูกนุ่มอย่างยากลำบากซึ่งมันก็เป็นแบบนี้ทุกวันหลังจากตื่นนอน หยิบผ้าเช็ดตัวพาดบ่าเข้ามาในห้องน้ำ เดินไปยืนใต้ฝักบัวมือกดสบู่เหลวลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างที่เต็มไปด้วยรอยสีกุหลาบหลังจากผ่านงานสมโภชมาเจ็ดวันเจ็ดคืนดั่งปากว่า เอาจริง ๆ นะไอ้พวกนี้มันเป็นผีหรือเป็นเทพพลังล้นเหลือกันเหลือเกิน
มือหยิบแปรงสีฟันด้ามสีเขียวมีหัวกบเคโรโระขึ้น มองไปที่แก้วแปรงก็ต้องหลุดยิ้มออกมา กับด้ามสีแดงลายสไปเดอร์แมนของมังกรกัณฐ์กับด้ามสีดำลายแบทแมนของรามสูร แล้วทำไมเขาถึงซื้อลายกบเคโรโระให้ผมนะ แล้วผีนี่ต้องแปรงฟันด้วยเหรอผมเอาแก้วมารองน้ำยกขึ้นกลั้ว ๆ ปากแล้วบ้วนอ
