แต่ไม่คิดเลยว่าเป็นเธอนี่ล่ะที่จะประจานความโก๊ะของตัวเองได้มากขนาดนี้!!!
มือถือลืมเอามายังไม่พอ ที่เด็ดกว่าคือไม่รู้ว่าบัตรเอทีเอ็มของตัวเองตอนนี้อยู่ที่ไหนคาดว่าคงถูกตู้กินหายตั้งแต่กดเงินครั้งสุดท้ายก่อนมาอุทัยธานีนั่นล่ะ
แล้วตอนนี้เธอก็ไม่มีเงินติดตัวสักกะบาท!!!
“คุณ คุณ เอ่อ ขอโทษนะคะ” มือบางสะกิดเรียกคนที่ยืนหันหลังให้อย่างอดเกรงใจไม่ได้ เรียกให้ใบหน้าขาวสะอาดภายใต้กรอบแว่นหันกลับมามอง
“ครับ? ” เขาตอบรับสั้นๆ ขยับแว่นให้เข้าที่ก่อนเลิกคิ้วเป็นเชิงถามเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้ายังอึกๆ อักๆ แต่ก็ไม่พูดอะไรกลับมาสักคำ
“เอ่อ คือว่า..” อึกอักอยู่อย่างนั้น แต่เพราะเขาใส่เสื้อกาวน์ในแบบเดียวกับกิตติภัสทำให้เธอพอแน่ใจได้ว่าสองคนนี้คงต้องเชื่อมโยงสัมพันธ์กันได้ ไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่ง
แต่ถ้าเขารู้ว่าเธอกำลังคิดอะไร ขอยืมเงินคนที่ไม่รู้จักกันเลยสักนิด ยังไงมันก็เป็นเรื่องแปลกอยู่ดี
“เอ่อ..” คิ
