ตอนที่ 5 ของขวัญจากท่านประธาน
1243 Words
"อึ่...อึ่...เจ่งๆ...ปะๆ" อาชิให้พาฝันนั่งลงบนโต๊ะตัวกว้างในห้องหนังสือหันหน้ามาทางเขา โดยที่มืออุ่นหนาคอยประคองแผ่นหลังเล็กกันไม่ให้ล้มหงายหลัง พาฝันคว้าของที่มือเล็กหยิบจับได้บนโต๊ะก็จับโยนลงพื้น แล้วปรบมือ เหมือนชมว่าตัวเองเก่ง อาชิยิ้มเอ็นดู ไม่ดุ แล้วเก็บของชิ้นนั้นส่งให้หลานสาว พาฝันก็โยนลงไปอีก เขาก็เก็บขึ้นมาทำอยู่แบบนี้ เพราะเข้าใจว่านี่คือพัฒนาการอย่างหนึ่งของหลานสาว ก่อนปัณณ์จะเอาลูกบอลเล็กๆ มาให้
"พาฝันมาหาย่าหม่ำๆ อะโวคาโด้ดีกว่าค่ะ คุณปู่จะได้คุยงานกับอาปัณณ์" ชะเอมเดินเข้ามาพร้อมอะโวคาโด้บดละเอียดสำหรับหลานสาว
"หม่ำๆ ยะๆ" พอเห็นของกินพาฝันยิ้มดีใจ พยักหน้าหงึกหงักพร้อมกวักมือเล็กทั้งสองข้างเรียกหาคนเป็นย่า อาชิหอมแก้มนุ่มนิ่มด้วยความมันเขี้ยวในความน่ารักน่าชังก่อนที่ชะเอมจะมาอุ้มเอาไป ปัณณ์ช่วยปรับเปลี่ยนพนักพิงของเก้าอี้หัดนั่งให้เป็นถาดอาหาร เมื่อชะเอมวางพาฝันลงบนเก้าอี้ ก่อนโน้มใบหน้าลงไปหอมแก้มนุ่มนิ่มของหลานสาวก่อนจะเดินกลับไปคุยงานกับคนเป็นพ่อ
"คุณขจรเข้ามารายงานว่าปัณณ์สั่งให้รื้องานก่อสร้างที่เริ่มดำเนินไปแล้วเกือบสิบเปอร์เซนต์ออกทั้งหมด"
"ใช่ครับ เพราะวัสดุไม่ตรงสเปคกับบัญชีจัดซื้อ คุณขจรถือวิสาสะเปลี่ยนแปลงสเปควัสดุโดยไม่ทำหนังสือรายงานชี้แจงต่อบริษัท โดยให้เหตุผลอ้างว่าวัสดุตามบัญชีจัดซื้อขาดตลาด จึงใช้ของจากบริษัทอื่นมาทดแทน ซึ่งไม่เป็นความจริง คุณขจรคงไม่ทราบว่าบริษัทในเครือของเราสามารถผลิตวัสดุที่เขาบอกว่าขาดตลาดได้ทั้งหมด" ขจรเข้ามาเป็นวิศวกรคนใหม่ของบริษัทโดยอาชิซื้อตัวมาจากบริษัทของฮ่องกงด้วยฝีมือและมติที่ประชุม ซึ่งตัวอาชิเองก็พอจะรู้ถึงความถือตัว ความทะนงตนที่มีอยู่มากของขจร แต่เมื่อเทียบกับผลงานที่ผ่านมาเขาจึงยอมทำตามมติที่ประชุม แต่ก็ไม่คิดว่าจะถึงกับเปลี่ยนวัสดุก่อสร้างตามอำเภอใจแบบนี้ และการกระทำแบบนี้ก็เหมือนกับการโกงบริษัท
"คราวนี้พ่อคงมองคนผิด พ่อคงปล่อยคนที่คิดจะเข้ามากอบโกยผลประโยชน์เข้ากระเป๋าตัวเองไว้ไม่ได้ ถ้าปัณณ์มีใบประกอบวิชาชีพพ่อคงให้ปัณณ์เข้าไปดูแลอย่างเต็มตัว ไม่ต้องอยู่เบื้องหลังแบบนี้ พ่อชักอยากให้ปัณณ์กับปุณณ์เรียนจบวันนี้พรุ่งนี้เลยจะได้มาช่วยพ่อกันอีกคนละแรง" ปัณณ์ยิ้มพอใจที่คนเป็นพ่อเลือกที่จะเชื่อมั่นในตัวของเขา เขารู้ว่าพ่อต้องเหนื่อนกับการบริหารอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่แห่งนี้ ด้วยน้องๆ ต่างไปมีครอบครัว และต่างต้องรับผิดชอบงานในส่วนของครอบครัว ส่วนบัวพี่สาวของเขาก็ไม่ชอบงานเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ หันไปจับธุรกิจที่ตนชอบ เท่าที่เขาจำความได้เขาไม่เคยได้ยินคำว่าเหนื่อยจากปากคนเป็นพ่อสักครั้ง พ่อของเขาทำทุกอย่างเต็มความสามารถและเต็มที่ รอวันที่ลูกชายทั้งสองเข้ามาสานงานต่อ และเขาก็มีพ่อเป็นแบบอย่างที่จะเจริญรอยตาม และจะจับมือกับพี่ชายฝาแฝดทำให้อาณาจักรแทนไทยิ่งใหญ่สืบต่อไป
วันต่อมา
"อีฟ" นาวร้องเรียกเมื่อเห็นหลังเพื่อนรักเดินออกมาจากห้องเรียน
"อ้าว ทำไมวันนี้นาวเรียนชั้นนี้ล่ะ" อีฟหันมามองตามเสียง เอ่ยถามด้วยความแปลกใจ ปกติคาบเรียนนี้นาวต้องเรียนชั้นถัดไป แต่วันนี้กลับมาเรียนที่ห้องข้างๆ ที่เธอเรียน
"ห้องนั้นแอร์มีปัญหา อาจารย์ก็เลยย้ายมาเรียนห้องนี้ เราไปคณะวิศวะกันเลยไหม"
"ไปสิ ไปช้าเดี๋ยวปัณณ์จะหาเรื่องว่าอีฟแล้วจะพาลไม่ติวให้เอาเสียอีก"
"ที่ให้ปัณณ์ติวให้เนี่ย เป็นแผนหรือเปล่า"
"ทำไมเพื่อนแสนรู้แบบนี้" อีฟว่าพร้อมทั้งดึงแก้มนาวจนยืดติดมือ
"แสนรู้เหรอ" นาวเอาคืนจับแก้มของอีฟยืดติดมือทั้งสองข้าง
"จะว่าไปยังรู้สึกผิดเรื่องเมื่อวานอยู่เลย" อีฟบอกความรู้สึกตนเองขณะเดินลงจากตึกเรียน
"คิดมากน่า ปัณณ์ไม่โกรธอีฟหรอก"
"พุดพิชญา คณบดีให้ไปพบที่ห้อง" เจ้าหน้าที่ของคณะเอ่ยบอกขณะที่อีฟกำลังจะไปหาปัณณ์ที่คณะวิศวกรรมศาสตร์เพื่อให้เขาติวภาษาอังกฤษ อีฟหันมองหน้านาวด้วยความแปลกใจที่จู่ๆ ก็ถูกคณบดีเรียกพบ
"ค่ะ" อีฟตอบก่อนจะเดินไปยังห้องคณบดี
"สวัสดีค่ะ อาจารย์เรียกพบหนูมีอะไรหรือเปล่าคะ" อีฟยกมือไหว้ทำความเคารพคณบดีของคณะที่ตนเรียนอย่างนอบน้อม แต่ใบหน้าก็ยังคงฉายแววความสงสัย อีกทั้งยังคิดไปต่างๆ นานาว่าตนไปทำอะไรผิดมาหรือเปล่า
"มาแล้วเหรอ ประธานบริษัท พี.เอ็น.ที. ดีเวลลอปเมนท์ ผู้ที่ให้ทุนการศึกษาส่งของขวัญวันเกิดมาให้ รับไปสิ" คณบดีหยิบถุงใบใหญ่ส่งให้อีฟ เธอก็รับมาด้วยด้วยความแปลกใจ
"แต่วันเกิดหนูอีกตั้งสามเดือนเลยนะคะ"
"ท่านรู้ว่าวันเกิดของพุดพิชญาคืออีกสามเดือนข้างหน้า แล้วท่านก็รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับนักศึกษาทุนที่อยู่ในความดูแลของท่าน"
"ค่ะ ขอบคุณอาจารย์มากนะคะ แล้วถ้าหนูอยากจะขอบคุณท่านประธานที่ให้ทุนหนู หนูจะไปพบท่านได้ที่ไหนคะ เพราะวันที่หนูเข้ามาเรียนวันแรกท่านก็ส่งของขวัญมาให้ หนูยังไม่มีโอกาสได้ขอบคุณท่านเลย หนูไปพบท่านที่ พี.เอ็น.ที. ได้ไหมคะ"
"แค่พุดพิชญาตั้งใจเรียนให้สมกับความตั้งใจของท่านที่มอบทุนนี้ให้ ส่วนเรื่องขอบคุณ ในวันที่พุดพิชญาเรียนจบ และเข้าไปทำงานที่ พี.เอ็น.ที. ค่อยขอบคุณก็ยังไม่สาย พุดพิชญาได้ตอบแทนท่านแน่นอน"
"ค่ะอาจารย์ หนูจะตั้งใจเรียน และเมื่อเข้าไปทำงานที่ พี.เอ็น.ที. หนูจะตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ เพื่อตอบแทนท่าน"
"อาจารย์ดีใจที่พุดพิชญาคิดได้แบบนี้ ไปทานข้าวเถอะ นี่ก็เลยเวลาพักมามากแล้ว"
"ค่ะ ขอบคุณอาจารย์มากนะคะ" อีฟยกมือไหว้อย่างนอบน้อม ก่อนจะถือถุงที่ได้รับออกไป
"คณบดีเรียกพบทำไมเหรออีฟ" นาวถามทันทีเมื่ออีฟออกมาจากห้องของคณบดี
"เอาของขวัญจากท่านประธาน พี.เอ็น.ที. ให้น่ะ บอกว่าเป็นของขวัญวันเกิด"
"แต่วันเกิดอีฟมันอีกตั้งสามเดือนไม่ใช่เหรอ"
"ของขวัญวันเกิดล่วงหน้าน่ะ อยากรู้แล้วว่ามันคืออะไร แต่ตอนนี้เรารีบไปคณะวิศวะกันเถอะ ปัณณ์ต้องว่าอีฟแน่ๆ เลยที่ไปช้า"
"นาวส่งข้อความบอกปุณณ์แล้ว ปุณณ์บอกว่ารอที่ศูนย์อาหารของคณะ" สองสาวเพื่อนรักมุ่งหน้าไปยังศูนย์อาหารคณะวิศวะกรรมศาสตร์ทันที
- Writer
