Pakiramdam ko ay namumula ang aking buong mukha dahil sa hiya. Nakatingin sila sa aking cellphone na nakapatong sa ibabaw ng mesa na siya ring tumutunog sa mga oras na ito. Masyado bang okupado ang isip ko kanina at hindi ko napansin na sa akin palang telepono ‘yong tumutunog?
“Oh, sorry…” Mabilis na dinampot ko ito at umusog para makatayo.
Agad na nanlaki ang mata ko nang makita kung sino ang tumatawag. Lance is calling.
"Uhmm. Excuse me, I'll just answer this one." I excused myself first.
Nagtungo ako sa kabilang mesa kung saan walang nakapuwesto. Masyado pa kasing malayo kung lalabas ako at medyo mainit na rin ang sikat ng araw roon. Mula rito sa kinauupuan ko ay matatanaw pa rin ang puwesto ng mga kaibigan ko na ngayon ay panaka-nakang nagtatawanan.
