“Ihahatid ka muna namin sa bahay mo, El. Sigurado ka ba talagang kaya mo na?”
I was busy munching my food my food when I heard that. Napatingin ako kay Kane na nag-aalalang nakasulyap sa akin. Nginitian ko siya at marahang tinanguan para mapanatag ang kanyang loob.
“Yes. I’m perfectly fine. Thanks to you, guys!” I said and genuinely smiled at all of them.
We are having our breakfast and we are still here at Caleb’s house. Halos dalawang araw na kaming nakikigulo rito sa bahay niya at kung magtatagal pa kami ay hindi malabong hindi namin maubos ang stock ng grocery niya rito. Pero sa bagay, marami namang pambili ang lalaking ‘yon, willing nga siya magbasag ng baso e.
“Tawagan mo na lang si Manang Gloria, babe. Samahan ka na lang muna r’yan…” suhestyon ni Lei na
