แก้วกัลยาก้มหน้างุด ไม่กล้าสบตา เมื่อไหร่จะได้ออกจากห้องเสียที
“ขอแก้วออกจากห้องก่อนได้ไหมคะ!”
“เอาสิ”เขาบอกแล้วหลีกทาง
ร่างบางก้าวยาว ธัญจกรอาศัยจังหวะโอบรัดจากด้านหลัง หญิงสาวสะดุ้งตกใจดิ้นรนด้วยความตระหนก
“ปล่อยฉันนะ คุณจะทำอะไร!”เธอร้องลั่น
“อย่าดิ้นแล้วก็เงียบๆ ด้วย รู้ไหมถ้าป๊าตื่นมาเห็นจะเป็นยังไง!”ชายหนุ่มแสร้งขู่
“แก้วก็อยากให้เจ้าสัวตื่นมาเห็นเหมือนกันค่ะ!”
“คิดว่าถ้าป๊าเห็นแล้วจะไล่ฉันออกจากบ้านเหรอ คนที่จะถูกไล่คือเธอต่างหาก คิดให้ดีนะถ้าจะร้องออกมาน่ะ เธอไม่เห็นเหรอว่าป๊ารักฉันมากแค่ไหน”
คำขู่ทำเอาคนฟังเงียบกริบไม่กล้าดิ้นรนหรือส่งเสียง เห็นแก่ตัวเหลือเกิน ทำไมต้องทำแบบนี้กับเธอด้วย คนเพิ่งเคยเห็นหน้ากันกลับทำรุ่มร่ามขนาดนี้
“คุณชายทำแบบนี้กับแก้วทำไมคะ”น้ำตาเริ่มคลอ เธอกลัวว่ามันจะเกินเลยมากกว่านี้
“เพราะฉันชอบเธอไง ตั้งแต่เห็นหน้าครั้งแรกแล้ว”
“คุณชายกำลังล้อเล่น
