เพล้ง! แจกันจีนทรงสูงตกแตก สองคนในห้องชะงักกิจกรรมบนเตียงแล้วหันมอง เห็นร่างบางยืนสั่นระริกอยู่ ธัญจกรคว้าเสื้อคลุมสวมใส่เพื่อไล่ตาม แก้วกัลยาตระหนกรีบทรุดลงกับพื้นเก็บเศษแจกันหน้าซีดเผือด มันราคาเท่าไหร่กันเนี่ย เธอทำแตกไปเสียแล้ว คงต้องใช้หนี้หัวโตแน่ แล้วจะทำยังไง เรื่องแจกันทำเอาหวาดวิตกมากกว่าเรื่องอื่นเสียอีก “เธอเข้ามาทำอะไรเหรอแก้ว”เสียงทุ้มเอ่ยถาม แก้วกัลยาเงยมองเห็นเขายืนกอดอกสวมเสื้อคลุมเผยกล้ามเนื้อด้านบนอย่างชัดเจน ร่างบางผงะจนแทบล้ม พยายามทรงตัวรักษาสมดุล มองเขาแววตาไหววูบ มันคือความกลัวผสมความรู้สึกผิดที่เข้ามาไม่ขออนุญาต แต่เธอไม่คาดคิดว่าตนจะมาเห็นภาพเช่นนี้ “กะ...แก้วมาตามคุณชายลงไปทานข้าวค่ะ เจ้าสัวให้มาตาม”เธอตอบตะกุกตะกักไม่กล้ามองหน้า “งั้นเหรอ?” “ใช่ค่ะ ถ้าอย่างนั้นแก้วจะมาเก็บให้ทีหลังตอนที่คุณชายไม่อยู่ในห้องนะคะ!”แก้วกัลยารีบหาทางรอดให้กับตนเอง “เก็บตอนนี้เ