ร่างบางในชุดนักศึกษาสะพายกระเป๋าหอบหิ้วหนังสือออกจากห้องนอน ยกเรียวแขนดูเวลาเกือบเที่ยงแล้ว วันนี้เธอมีเรียนคาบบ่าย เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นล้วงกระเป๋าหยิบออกมาดูเบอร์หน้าจอแล้วกดรับ
“ว่าไงสิน”
“แก้วเราจอดรถอยู่หน้าบ้าน ออกมาหรือยัง”
“กำลังออกจ้ะ รอแป๊บนึงนะ”แก้วกัลยารีบสวมรองเท้า แล้วจ้ำจนถึงหน้าบ้าน
รถวีออสจอดติดเครื่องอยู่ คนตัวเล็กรีบเปิดประตูขึ้นนั่งเบาะหน้าคู่คนขับ สินภพเคลื่อนรถออกเพื่อเดินทางไปยังมหาวิทยาลัย
“วันนี้ออกช้าเหรอสิน”
“อืม”
แก้วกัลยาชำเลืองมองเพื่อนชาย เห็นแววตาหม่นเศร้า มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า
“เป็นอะไรหรือเปล่าสิน?”เธอเอ่ยถามจ้องมองสีหน้าเพื่อนด้วยความสงสัย
“เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร”
“แน่ใจนะ”หญิงสาวถามย้ำอีกครั้ง
คนถูกถามถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ความกลัดกลุ้มชัดเจนจนเพื่อนจับได้เชียวหรือ เขาเองพยายามแล้วแต่ทำไม่ได้เลย เพราะอะไรถึงได้หลงรักผู้หญิงคนนั้นอย
