ตี๊ด! ตี๊ด!
เสียงโทรศัพท์มือถือแก้วกัลยาดังขึ้นในช่วงบ่ายโมง ล้วงออกมาดูเบอร์หน้าจอรีบกดรับ วันนี้เธอนัดหมายกับสินภพเพื่อทำวิทยานิพนธ์ที่ค้างอยู่ ตอนนี้ใกล้ถึงเวลาส่งแล้ว
“ว่าไงสิน”
“แก้ว เราจะไปถึงประมานบ่ายสามโมงนะ”
“จ้า”
“แก้วนัดรินมาหรือเปล่า”ปลายสายน้ำเสียงร้อนรน
“ไม่ได้นัดเลยสิน แก้วติดต่อรินไม่ได้เลย!”
“หายไปไหนของเค้านะ”ชายหนุ่มพึมพำกับตนเอง แต่อีกคนได้ยินมันด้วยเช่นกัน
“รินเป็นแบบนี้ประจำอยู่แล้ว ไม่ต้องกังวลไปหรอกสิน”
“อืม ไว้เจอกันนะแก้ว”สินภพวางสาย
แก้วกัลยามองมือถือแล้วถอนใจ เธอโทรหาแต่เพื่อนไม่รับสายเลยไม่รู้เป็นอย่างไรบ้าง จะถามคุณชายก็กลัวเกินกว่าจะทำเช่นนั้น เพราะเขาถึงเนื้อถึงตัวแถมยังชอบทำอะไรตามใจตัวเองตลอด
บ่ายสามโมงรถเคลื่อนมาจอดเทียบหน้ารั้วเหล็ก แก้วกัลยารีบเปิดประตูให้เพื่อนำรถเข้ามาด้านใน สินภพลงจากรถหลังจากดับเครื่องยนต์เรียบร้อยดีแล้ว สองร่างเดินเคีย
