เช้าวันต่อมา น้ำรินไข้ขึ้นสูงจนหมอถูกตามตัวมาจากโรงพยาบาลเพื่อเช็กอาการ พุฒธิพงษ์กอดอกยืนดูอยู่ที่หน้าประตูห้อง และตั้งแต่เมื่อวานที่โทรไปหาลูคัสยังไม่ได้คำตอบว่าเพราะอะไรลูกสาวของเขากลับมาสภาพแบบนั้น มีเพียงแค่คำสัตย์จากลูคัสว่าจะจัดการลูกชายตัวดีให้เพียงเท่านั้น
"ไข้หวัดธรรมดาครับคุณพุฒ เดี๋ยวหมอจัดยาไว้ให้แล้วก็ให้ดีหมออยากแนะนำให้คุณน้ำรินออกกำลังกายหน่อยนะครับ"
"อืม ขอบคุณหมอ เดี๋ยวผมเดินไปส่ง" หลังจากผู้เป็นพ่อเดินออกไป ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอย ไม่รู้สึกตัวจนกระทั่งแม่ของเธอเดินเข้ามา
"ทานข้าวหน่อยนะลูก จะได้ทานยาต่อ"
"หนูไม่ค่อยหิวเลยค่ะ"
"เป็นแบบนี้คุณพ่อจะโกรธเอานะ"
"งั้นทานก็ได้ค่ะ" เธอไม่ได้กลัวว่าพ่อจะโกรธตัวเองแต่กลัวว่าพ่อจะโกรธรามคิรินทร์มากกว่า ยิ่งสถานการณ์ตอนนี้ระหว่างสองครอบครัวดูท่าจะไม่ดีสักเท่าไหร่ หญิงสาวก็ไม่ได้อยากให้เรื่องมันเ
