ผ่านไปหนึ่งเดือน น้ำรินกับรามอยู่ด้วยกันแบบไม่สงบสุขเลยสักวัน ไม่เขาจิกกัดเธอ เธอก็จิกกัดเขา ช่วยไม่ได้ใครใช้ให้เขาคอยไปหารดาอยู่เรื่อย ๆ ทำแบบนี้เหมือนเป็นการหยามหน้าทั้งเธอและครอบครัวของเธอ
"ให้ฉันมารับทำไม เธอไม่มีเรียนหนิวันนี้?"
"อยากให้มารับเฉย ๆ นี่แหละ ว่างแล้วพี่ชอบไปหาชู้"
"เรียกรดาดี ๆ"
"ทำไม ในเมื่อมันเป็นชู้พี่จริง ๆ"
"น้ำริน!"
"รับให้ได้ด้วย" ร่างบางต่อล้อต่อเถียงก่อนจะมองหน้ารามนิ่ง ๆ
"เพราะเธอทำให้รดาต้องกลายเป็นชู้ เพราะความหน้าด้านของเธอทั้งนั้นน้ำริน"
"รินยอมรับหมดแหละที่พี่ด่ามา แต่บอกแล้วใช่มั้ยว่ารับให้ได้ด้วยเวลารินด่ากลับ"
"เธอนี่มัน..."
"วันนี้รินจะไปซื้อของที่ห้าง เลิกพูดมากแล้วขับรถได้แล้วค่ะ"
"เฮอะ" ร่างแกร่งส่งเสียงไม่พอใจ แต่สุดท้ายก็พาหญิงสาวไปจริง ๆ
"จะไปซื้ออะไร"
"ไม่ใช่เรื่องของพี่"
"น้ำริน.."
"ไม่ต้องทำตัวเป็นคู่หมั้นที่ดีขนาดนั้นก็ได้ค่ะ"
