Kabanata 8: Bibigay ako.
1503 Words
Hinabol ko ang aking paghinga nang pakawalan ni Senyorito Devin ang mga labi ko. Halos hindi ako makapag-isip ng tama habang awang ang mga labing nakatitig ako sa kanya dahil sa mind-blowing kiss na pinatikim niya sa akin. Kakaiba ang halik na 'to kumpara sa una at pangalawang halik na ninakaw niya sa akin. Itong pangatlong halik na ninakaw niya ay sobrang sinulit niya to the point na kapusin na kami pareho ng hininga. Nakakapanghina ng tuhod, pakiramdam ko, bibigay ako kahit ano man ang naisin niya sa aking katawan kapag hindi pa siya tumigil.
"You may go now, sweetheart. This is not the right time to claim what's mine. Saka na kapag hinog ka na." Kinalas niya ang pagkakayakap sa akin habang paulit-ulit na bumubuntonghininga na lumayo sa katawan ko. At pagkatapos ay namaywang siya sa harapan ko habang pinagmamasdan ako.
Hindi ko naman na inintindi ang sinabi niya. Ang gusto ko lang naman ay ang makaalis dito bago pa magbago ang isip niya at kunin sa akin ang pinakaiingatan kong perlas at pagsisihan ko ito pagkatapos. Wala akong laban sa lakas niya kapag nagkataon, kung magsusumbong naman ako sa mga magulang niya at magulang ko, alam kong pwede niyang baliktarin ang sitwasyon at ito ang pinakaiiwasan ko.
Kaya naisip ko, hanggang kaya ko siyang iwasan, iiwas ako. Hindi ko gugustuhin na isuko sa kanya ang pinakaimportanteng parte ng katawan ko dahil alam kong titikman lang naman niya ako. Pagkatapos pagsawaan ay itatapon na lang na parang basura. Hindi niya pahahalagahan ang isang tulad ko na anak lang ng muchacha. Sa dami ng magaganda at mayayamang babae sa lipunan na kanyang kinabibilangan, alam kong paglalaruan niya lang ang isang tulad ko.
Dali-dali kong tinungo ang pinto habang nagdadasal ako na sana huwag ng magbago ang isip niya. Kitang-kita ko ang pagnanasa sa mga mata niya kaya alam kong baka pwede pang magbago ang isip niya. Kapag inulit niya ang paghalik sa akin, alam kong katapusan ko na dahil bibigay na talaga ako ano mang oras.
Handa na sana akong hawakan ang door knob ng pinto nang bigla na lang nasa tabi ko na naman siya ulit at saka mabilis akong hinawakan sa aking baywang. Patay! Mukhang nagbago ang isip ni Senyorito Devin!
"S-Senyorito…aalis na po ako," nauutal na sabi ko. Sobrang lakas ng tahip sa aking dibdib dahil baka nagbago na agad ang isip niya at itutuloy na niya ang gusto niyang mangyari.
Sabi ko na nga ba, nalilibugan sa akin si Senyorito Devin. Masama 'to kapag bumigay ako! Ginagawa niya ang lahat ng pwedeng dahilan para makalapit siya sa akin. Inalok niya akong makipagrelasyon sa kanya para hindi na raw magiging mali ang mga ginagawa niyang paghalik sa akin. Tinanggihan ko naman ito ng ilang ulit kanina dahil alam ko naman na inuuto lang niya ako. Kabisado ko na ang mga galawan ng katulad niya. Kunwaring seryoso na makipagrelasyon pero ang puntirya lang naman ay ang matikman ang katawan ko.
Gusto niya ako matagal na? Pwes! Nagkakamali siya kung iniisip niyang kakagatin ko ang gusto niya. Hindi ako tanga para magpagoyo sa katulad niya.
Sinong niloko niya? Hindi ko nga siya nakikita rito kapag dumarating siya kaya paano niyang nasabi na gusto niya ako? Tss! Gagamitan pa ako ng matatamis na salita? Hindi niya ako mauuto dahil lagi kong pinapaalalahan ang sarili ko na dapat hindi ako magpadala sa matatamis na salita ng mga lalaki. Ayaw kong maranasan ang naranasan ni Nanay kaya hanggang kaya kong iwasan si Senyorito Devin gagawin ko. Hindi ko gusto ang nararamdaman ko kapag nasa malapit lang siya. Itong pagiging lutang ko kapag nasa paligid lang siya ay delikado!
"Don't you dare avoid me again…or else you'll know the consequences, sweetheart…" bulong niya sa aking tainga.
Gusto ko sanang magprotesta ngunit mas pinili ko na lang na tumango bilang pagsang-ayon para makalabas na ako ng kwarto niya. Baka mamaya biglang magbago ang isip niya at ituloy na talaga niya ang binabalak niya sa akin. Wala siyang karapatan na balaan ako. Kung gusto ko man siyang iwasan desisyon ko na 'to. Wala siyang karapatan na balaan ako ng ganito dahil wala siyang karapatan sa akin.
Wala siyang ni katiting na karapatan na angkinin ang hindi naman niya pag-aari. Ako lang ang nagmamay-ari sa katawan ko, ako lang ang nakakaalam kung ano ang makakabuti rito.
"You may go now, sweetheart. Bukas, maaga kang pumunta rito sa kwarto ko. Bring me some coffee and breakfast. Wala kang pasok bukas kaya wala kang pwedeng maging alibi sa akin." Binitiwan na niya ang baywang ko pero ramdam ko pa ang init ng kanyang katawan sa aking likod kaya alam ko na hindi pa siya gaanong nakakalayo sa katawan ko.
Natameme na naman ako saglit sa sinabi niya. Ini-stalk talaga ako ni Senyorito Devin. Maging ang mga schedule ko sa paaralan ay alam niya!
Shet! Ayoko ng bumalik dito! Natatakot ako sa mga pwede niyang gawin sa akin dito sa kwarto niya. Natatakot ako na baka bumigay ako!
"S-Senyorito, may gagawin po ako bukas. Kung pwede po sa ibang katulong na lang po ninyo iutos 'yan," suhestiyon ko kahit alam kong tatanggihan niya. Ayaw ko lang talagang bumalik dito sa kwarto niya dahil natatakot talaga ako sa maaaring gawin niya sa akin.
Ang taas pa naman ng tingin ko kay Senyorito Devin noon, hinahangaan ko siya dahil bukod sa gwapo na siya matalino pa dahil nag-aaral siya sa Madrid. Pero hindi ko pala dapat hinahangaan ang lalaking 'to dahil may tinatagong kamanyakan ang hudas na 'to! Pati tuloy ako nahahawa sa dumi ng utak kapag nasa malapit ko lang ang lalaking 'to!
"No. Tumatanggi ka ba? Ikaw ang inuutusan ko na gumawa niyan bakit pinapasa mo sa iba?"
Napayuko ako sa pagkapahiya. Eh sa ayaw ko nga, ayaw ko dahil gusto kong umiwas sa kanya.
"Sumusuway sa ka ba sa utos ko, Farrah? Gusto mo bang makarating ito kina Daddy at Mommy?"
Biglang nanlaki ang mga mata ko sa kanyang sinabi. Nananakot siya para masunod ang kanyang gusto! Nakakainis! Wala akong choice kundi sumunod sa gusto ng hudas na lalaking 'to!
"Huwag, Senyorito Devin!" Kaagad kong protesta. "S-susundin ko po ang gusto ninyo," mabilis kong sabi habang nagmamakaawa ang tingin ko sa kanya. Nakikita ko na ang pag-usok ng ilong ni Nanay kapag umabot sa kaalaman ng mag-asawa na sinusuway ko ang utos ng kanilang anak.
Nakakahiya naman kung malaman ng mag-asawa na hindi ko sinusunod ang utos ng kanilang anak. Ayaw kong madungisan ng bad record ang record ko sa mag-asawa dahil sa scholarship na bogay nila sa akin. Iniingatan ni Nanay ang pangalan niya sa dalawa kaya ayaw kong ma-bad shot ang mag-asawa sa akin dahil madadamay ang pangalan ni Nanay kapag sinuway ko ang gusto ng hudas nilang anak. Ayaw ko naman itong mangyari kaya susundin ko siya. Kaya lang, kinakabahan talaga ako sa salitang binitiwan niya kanina. Kapag hinog na raw ako saka niya ako susungkitin.
Malapit na akong mag-disiotso. Next month na 'yon at pinagbabantaan ni Senyorito Devin ang kasariwaan ko! Isumbong ko kaya siya sa mag-asawa o kaya kay Nanay. Pero baka pagtawanan lang ako ng mag-asawa at sabihin pang gumagawa ako ng kwento. Baka ako pa ang mabaliktad na naghahabol sa anak nila dahil alam naman nila kung gaano ito hinahabol ng mga babae. Kapag si Nanay naman, sermon ang maririnig ko sa kanya at baka sabihin pa niyang nangangarap ako ng gising.
"Good. Kung umiiwas ka kaya ka gumagawa ng alibi, sinasabi ko sa iyo, Farrah hindi mo magugustuhan ang gagawin ko."
Nahintatakutan ako na umiling. Alam ko kung ano ang tinutukoy niya, tatanggalan niya ako ng scholarship para hindi ako makatanggi sa gusto niya. Nakakainis! Hawak niya talaga ako sa leeg!
"H-hindi po, Senyorito Devin. Maaga po akong gigising bukas para dalhin ang almusal niyo rito," walang-gana kong sabi habang dama ko ang pagtutubig ng aking mga mata.
Nakakainis siya! Ang dami namang dalaga rito sa mansion na alam kong hindi siya tatanggihan bakit ako pa na nene ang napagdiskitahan ng lalaking 'to. Pedo ba ang peg niya? Bakit bata ang gusto niyang tikman?
"Good, sweetheart, dagdagan mo na rin at gusto kong makasabay ka sa pagkain."
"O-opo, masusunod po."
"Sige na, umalis ka na. Natutukso na naman akong halikan at baka makalimot na naman ako na seventeen ka lang at pwede mo akong kasuhan."
Buti alam niya. Pero alam ko naman na kahit kasuhan ko siya wala rin akong laban lalo na kapag gusto ko rin naman ang gagawin niya sa akin. Nakakadarang ang mga halik at haplos niya kaya ito ang iniiwasan ko talaga kapag narito ako sa kwarto niya. Hindi ako makakatanggi lalo na at may ginising siya rito sa kaibuturan ng aking p********e. Ayaw ko man, pero nadadarang ako.
"See you later at dinner, sweetheart," pahabol na sabi pa ni Senyorito Devin bago ako makalabas ng kwarto niya. Ako naman ay hindi na masyadong inintindi ang sinabi niya. Hindi ako lalabas ng quarters namin ni Nanay mamaya. Doon na lang ako kakain dahil ayaw kong makita si Senyorito Devin!
- Writer
