คลั่งไคล้รัก(เมีย)ชั่วคราว

คุณปฐพี

บทที่2

คุณปฐพี

บริษัทPPจำกัด

ชายหนุ่มผู้เพียบพร้อมทั้งฐานะและเงินทองผู้ที่นั่งรักษาการท่านประธานแทนผู้เป็นพ่อที่พึ่งเสียชีวิตไปมันทำให้ปฐพีได้รับรู้ว่าเงินของบริษัทที่หายไปถูกผู้เป็นแม่นำไปปรนเปรอชายชู้ที่เป็นสาเหตุให้คุณพ่อของตนต้องตรอมใจ

“คุณปฐพีครับ คนของเรารายงานว่าตอนนี้คุณหญิงอยู่ที่โรงแรมของนายพิสุทธิ์ คุณปฐพีให้จะให้คนคอยดูอยู่ห่างๆ ไหมครับ” ลูกน้องคนสนิทเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เพราะเจ้านายกำลังตามแก้ปัญหาที่ผู้เป็นแม่สร้างเอาไว้

“ไม่ต้อง ให้พวกมันไปเช็คการเงินภาระหนี้สินของไอ้พิสุทธิ์แม่กูหมดเงินกับมันไปเท่าไหร่แล้ว!!”

ปฐพีคลึงสันจมูกด้วยความเครียดสะสม เพราะเท่าที่ตนรู้มาตอนนี้สถานะทางการเงินของพิสุทธิ์กำลังติดลบอย่างหนัก หากขืนปล่อยให้ผู้เป็นแม่นั่งที่ประธานบริษัทต่อไปเกรงว่าบริษัทที่ผู้เป็นพ่อก่อตั้งขึ้นมาอาจจะตกต่ำเหมือนบริษัทKBก็ได้

คอนโดทวีสุข

ผมกลับมายังคอนโดที่พึ่งซื้อเอาไว้เพื่ออยู่กับแฟนสาวอย่างน้ำเหนือ เธอเป็นผู้หญิงที่ผมรักมากและเธอก็รักผมมากเช่นกัน เพียงแต่ผมไม่สามารถพาเธอเข้าไปอยู่ในบ้านได้เพราะแม่ของผมไม่ชอบเธอ เธอเป็นผู้หญิงธรรมดาครอบครัวเปิดร้านขายของเล็กๆ อยู่ที่ต่างจังหวัด

เพียงแค่เข้ามาน้ำเหนือก็โผลเข้ากอดชายหนุ่มด้วยความคิดถึง เธอจึงถูกพรมจูบไปทั่วใบหน้า ดวงตากลมโตของเธอมันทำให้ชายหนุ่มอดใจไม่ไหวต้องอุ้มเธอเข้ามานอนราบบนโซฟา

“ดินคะเหนือมีเรื่องอยากจะบอกดินด้วยค่ะ” สาวสวยโอบกอดคอของชายหนุ่มพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้จนเห็นฟันเรียงสวย

“ท้องเหรอ” สีหน้าที่ดูมีความหวังมันทำให้น้ำเหนือต้องหัวเราะคิกคัก ชายหนุ่มจึงโน้มใบหน้าเข้าไปหาเพื่อคาดคั้นเอาคำตอบ

“ไม่ได้ท้องค่ะ เหนือแค่อยากจะขอกลับบ้านช่วงนี้พ่อเหนือต้องผ่าตัด คงช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ถ้าคุณพ่อดีขึ้นเหนือจะรีบกลับมาช่วยงานนะคะ” น้ำเหนือออดอ้อนชายหนุ่มแต่ชายหนุ่มกลับทำท่าครุ่นคิด เพราะตนนั้นเคบทักท้วงให้จ้างพยาบาลพิเศษมาดูแต่สาวเจ้าอยากจะกลับไปดูแลผู้เป็นพ่อเสียเอง

“ก็ได้ครับ จะกลับเมื่อไหร่ก็บอกล่วงหน้านะเดี๋ยวผมจะรีบไปรับ ไม่อยากให้ไปนานเลยคิดถึงงงง” น้ำเสียงออดอ้อนของปฐพีทำให้น้ำเหนือหัวเราะคิกคัก

ทั้งสองใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันราวกับเป็นข้าวใหม่ปลามัน ปฐพีรู้จักกับน้ำเหนือตอนไปดูงานที่ต่างจังหวัด เธอเป็นพนักงานเพียงคนเดียวที่กล้าค้านผู้จัดการกลางห้องประชุมเรื่องการปกปิดบัญชี ทำให้ผู้จัดการถูกปฐพีส่งตัวให้ตำรวจแต่ด้วยความปลอดภัยจึงได้ให้น้ำเหนือเข้ามาทำงานเป็นผู้ช่วยของตน ความใกล้ชิดมันจึงทำให้ทั้งสองได้สานต่อความรักจนถึงทุกวันนี้

แม้น้ำเหนือจะถูกทิพย์วรรณพูดจาดูถูกถากถางยังไงเธอก็อดทนมาตลอดแต่เธอก็ไม่เคยคิดที่จะนำเรื่องนี้มาบอกให้ปฐพีต้องหนักใจเลย

หลายวันผ่านไป...

เพียงฝันออกมาซื้อของที่ห้างPJกับเพื่อนสนิทอย่างมิเกล ทั้งสองเป็นเพื่อนรักกันมานานอีกทั้งมิเกลยังคอยช่วยเหลือและอยู่เคียงข้างเพียงฝันทุกครั้งที่มีปัญหา

“เพียงมึงกับพ่อมึงจะเอายังไงต่อ เรื่องหุ้นที่แม่มึงยกให้มันมีค่ามากเลยนะแต่ถ้าพ่อมึงบริหารดีๆ มันก็รอดเว้ย ที่มันตันแบบนี้กูพูดตรงๆ นะเป็นเพราะพ่อมึงติดผู้หญิง เปย์ผู้หญิงมากเกินไป แม่กูไปเจอพ่อมึงพาเด็กนักศึกษาไปเที่ยวบ่อยมาก กูพูดเพราะเป็นห่วงมึงนะเพียง มึงคนเดียวกู้บริษัทที่กำลังจะถูกฟ้องล้มละลายไม่ได้หรอก” มิเกลให้กำลังใจเพื่อนที่กำลังจมดิ่ง ไม่ใช่แค่เตือนแต่อยากให้เพื่อนระวังคนใกล้ตัวให้มากที่สุด วงในของพวกคุณหญิงคุณนายพูดกันหนาหูว่าคุณขวัญทิพย์แม่ของเพียงฝันเสียชีวิตหลังจากสามีของคุณทิพย์วรรณไม่กี่วัน เรื่องนี้อาจจะมีคนรู้เห็นเป็นใจให้มันเป็นแบบนี้ก็ได้

“กูรอพ่อกูกลับจากภูเก็ตว่าจะคุยเรื่องนี้เหมือนกัน พินัยกรรมที่แม่กูทิ้งเอาไว้มันคงทำให้พ่อกูโกรธแน่ๆ พ่อกูแทบไม่ได้อะไรเลย ทำไมพ่อกูถึงเป็นคนแบบนี้วะ” เพียงฝันระบายความอัดอั้นออกมาให้เพื่อนรักอย่างมิเกลได้ฟัง มิเกลจึงสั่งช็อกโกแลตเย็นให้เพื่อนได้ดื่มเพื่อคลายความเครียดสะสมของเพื่อนลงบ้าง

บ้านพรหมพิริยะ

ปฐพีกลับมาถึงบ้านก็เจอข้าวของแบรนด์เนมมากมายที่ผู้เป็นแม่ซื้อมากองเอาไว้ ตนไม่ว่าถ้าจะซื้อเพื่อตัวเองแต่นี่แม่ของตนซื้อไปปรนเปรอผู้ชายที่คิดจะปอกลอกตัวเอง

“ตาดินกลับมาพอดีเลยแม่มีเรื่องอยากจะคุยด้วยพอดีเลย” ทิพย์วรรณ์รีบเดินมากอดแขนลูกชายจากนั้นก็พามานั่งยังโวฟาหรูที่ถูกเปลี่ยนครั้งที่สามในรอบเดือนนี้

“ครับ” น้ำเสียงที่ไม่ได้ยินดีกับการถูกผู้เป็นแม่เรียกพบแต่ก็ต้องฝืนทนเพียงเพราะคำว่าแม่

“พรุ่งนี้แม่นัดเพื่อนเอาไว้ ไปกับแม่นะลูก”

“ถ้าจะให้ผมไปดูตัวผมไม่ไป ผมมีเมียแล้วปีหน้าผมจะขอเธอแต่งงาน ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวขึ้นไปพักก่อนนะครับ” ปฐพีลุกขึ้นเพื่อหนีผู้เป็นแม่ขึ้นห้องนอนแต่ผู้เป็นแม่กลับดักทางเอาไว้เพราะรู้ว่าลูกชายต้องการอะไรมากที่สุดในตอนนี้

“แต่ถ้าแกยอมแต่งงานกับหนูเพียงฝันแม่จะยอมลาออกจากการเป็นประธานและให้แกขึ้นมาบริหารอย่างเต็มตัว” ทิพย์วรรณพูดดักคอลูกชายจนลูกชายต้องหยุดฟัง ใช่ว่าตนจะไม่อยากขึ้นบริหารแต่ถ้าต้องทำให้แฟนสาวอย่างน้ำเหนือต้องเสียใจเกรงว่ามันจะไม่คุ้มเท่าไหร่

“แม่รู้นะดินว่าลูกไม่ชอบคุณพิสุทธิ์ แต่เขาเป็นคนที่เข้ามาดูแลแม่นะลูก”

“แม่ครับ เงินที่แม่ให้เขาไปเท่าไหร่แล้ว แม่อย่าคิดว่าผมไม่รู้ทันแม่นะ อยากจะเอาเงินค่าสินสอดไปช่วยครอบครัวเขาใช่ไหม แม่คิดอะไรอยู่ ผมไม่ได้หัวอ่อนให้คุณแม่มาหลอกใช้เหมือนคุณพ่อนะครับ!!”

เพี้ยะ!!!

“แกอย่ามาพูดแบบนี้นะดิน ฉันเป็นแม่แกนะตาดิน!!”

สองแม่ลูกมองหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร สุดท้ายปฐพีก็ต้องเป็นฝ่ายเดินหนีขึ้นไปบนห้อง ส่วนทิพย์วรรณจำใจต้องเดินกลับมานั่งระงับสติอารมณ์ของตัวเอง แต่พอคิดอะไรบางอย่างได้ก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาใครบางคนที่เคยทำงานให้เธอ

“ฉันมีงานให้แกทำ รายละเอียดฉันจะให้คนส่งไปให้เท่าไหร่ฉันก็จ่าย!”